رضا رئیسی در یادداشت خود در روزنامه هم‌میهن نوشت: وقتی بخواهیم گزینش و چینش اضلاع و اجزای کابینه دولت چهاردهم را در قالب گفتمانی ببینیم، لاجرم و خواه‌ناخواه به آن اشاره نکته‌سنجانه عبدالعلی‌زاده باز می‌گردیم که دولت مسعود پزشکیان، دولت چهره‌های جدید خواهد بود. این البته به آن معنی نیست که از تجربیات مدیریتی کشور به تمامی غافل شویم.
دیدارنیوز _ رضا رئیسی*: دوشنبه چهارم تیرماه سال ۱۴۰۳، همزمان با گرم شدن تنور انتخابات، عبدالعلی‌زاده، رئیس ستاد انتخاباتی مسعود پزشکیان، دومین نشست خبری خود را با اصحاب رسانه برگزار کرد.
در این نشست برای اولین بار رئیس ستاد انتخاباتی، خبر از پیشتازی نامزد متبوع خود در نظرسنجی‌های انتخاباتی داد. اما در این نشست نکته‌ای که توجه من را که از طرف ستاد برای حاشیه‌نگاری نشست به آنجا رفته بودم، جلب کرد، اشاره و تصریح صریح عبدالعلی‌زاده بر این گزاره بود که دولت «آقا مسعود» دولت چهره‌های جدید خواهد بود.
چرخ انتخابات چرخید، کاندیدای مورد نظر مورد اقبال و استقبال عمومی قرار گرفت و عنوان نهمین رئیس‌جمهوری ایران در کنار نامش قرار گرفت. از قبل نیز مشخص و واضح بود که به محض تصدی عالی‌ترین سمت اجرایی کشور توسط پزشکیان با توجه به وضعیت موجود، شرایط کشور، انباشت مطالبات، امید به تغییر و اصلاح و البته عقبه و بدنه مدیریتی و اجرایی کهن سابقه و اینکه پزشکیان در رزومه کاری خود وابستگی حزبی و جریان تشکیلاتی نداشته و تجربه غالب او در حوزه تقنینی و نه اجرایی بوده است، برای گزینش و چینش اضلاع و اجزای کابینه جدید با حجم عظیمی از مطالبات لایه‌های مختلف و متکثر سیاسی و اجتماعی روبه‌رو شده و کار شاق و سختی را پیش رو دارد.
عطف به همین شرایط بود که با پیشنهاد پزشکیان و میدا‌ن‌داری ظریف کارگروه‌های تخصصی با شاخص‌های ۱۸گانه تعریف، کادرسازی و ریل‌گذاری شد تا حداقل بخش عمده‌ای از فشار‌های پیدا و پنهان مدیریت شده، مطالبات روزافزون مهار گردیده و عطف به رویکرد گفتمانی پزشکیان و وعده‌های او در انتخابات، شاهد احیای سرمایه اجتماعی کمی نضج گرفته در پسا انتخابات باشیم و آن بخش‌های گلایه‌مند و منتقد و به میدان نیامده نیز احساس همذات‌پنداری بیشتری با دولت داشته و نهاد دولت-ملت در فرآیندی مردم‌سالارانه استحکام و قوام تازه‌ای یابند.
چهار محور بارز گفتمانی و عملکردی پزشکیان در همه ادوار عمر سیاسی او را می‌توان، تکیه و تاکید بر «حق، عدالت، انصاف، صداقت» دانست. نکاتی که در کارزار انتخاباتی او نیز تبلور دوچندان داشت و علت‌العلل اقبال عمومی به وی را هم می‌توان در این صفات بارز او دید. حق‌گرایی که در دفاع همه‌جانبه او از حقوق محذوفان سیاسی و اجتماعی در سراسر دوران نمایندگی وی وجه بارز سخنانش بود. عدالت‌محوری که در رفع تبعیض همواره بر آن تاکید داشته و او ایران را برای همه ایرانیان فارغ از هر سنخیت و تعلقات و پیش‌فرضی خواسته است. انصاف‌ورزی که لب لباب گفتار و رفتار وی بوده و همواره از افراط و تفریط پرهیز کرده و ضمن شجاعت و صراحت در انتقاد، هیچگاه به ورطه بداخلاقی و قطبی‌سازی‌های مرسوم نیفتاده است. صداقت نیز حلقه تسبیح و اتصال همه این خصلت‌ها در دایره گفتمانی اوست. وقتی بخواهیم گزینش و چینش اضلاع و اجزای کابینه دولت چهاردهم را در این قالب گفتمانی ببینیم، لاجرم و خواه‌ناخواه به آن اشاره نکته‌سنجانه عبدالعلی‌زاده باز می‌گردیم که دولت مسعود پزشکیان، دولت چهره‌های جدید خواهد بود. این البته به آن معنی نیست که از تجربیات مدیریتی کشور به تمامی غافل شویم، اما قطعاً بدین معنی خواهد بود که برای اولین بار طی چند دهه گذشته براساس حق و عدالت و انصاف شاهد شکست حلقه‌های بسته و سیکل همیشگی مدیرانی باشیم که از صندلی به صندلی دیگر رفته و رزومه سنگین و پرصلابتی دارند، اما آزموده را آزموده و در برهه خود کار را به فرجام رسانده و دیکته‌ها را نوشته‌اند و دیگر چیزی برای عرضه تازه ندارند!
پزشکیان با وعده صادقانه گزینش ۶۰درصد کابینه از چهره‌های جدید و جوان و نیز اعمال تبعیض مثبت برای به کارگیری محذوفان قبلی از دایره مدیریت کلان کشوری بارقه‌های امید را در این زمینه دوچندان روشن کرد. اقلیت‌های مذهبی که هیچگاه در سطح وزیر نماینده‌ای در هیئت دولت نداشتند، اکنون امید دارند که یکی از خودشان را در قاب تلویزیون و بر مسند وزارت ببینند، زنان امیدوار هستند که عطف به توانایی‌های متبلور شده و بسیار پیش‌رونده چند سال اخیر نقش و جایگاه متوازن‌تری داشته باشند و جوانانی که در همه این سال‌ها بیرون گود حلقه‌های بسته مدیریتی روزگار و عمر گذرانده‌اند، عطف به توانایی و تخصص و شایستگی خود قدر و منزلت ببینند؛ و چه چیزی بهتر از این می‌تواند یاریگر دولت پزشکیان در همراهی و همدلی و هم‌افزایی لایه‌های مختلف و متکثر اجتماعی باشد و احیاگر سرمایه اجتماعی و قوت‌بخش بازوان دولت برای غلبه بر ابرچالش‌های پیش روی کشور؟!
به‌طور قطع به یقین مخالفت در برابر تغییرات رویکرد همیشگی در لایه‌های محافظه‌کار و سنتی خواهد بود و گریزی از آن نیست، اما کسانی که خود را همسو و همراه با پزشکیان و مشی و مرام او می‌دانند به جای سهم‌خواهی یا تلاش و فشار برای گزینش از مدیران قبلی و چهره‌های معروف و آزمون‌پس‌داده می‌توانند با عدم سهم‌خواهی، یاریگر پزشکیان در برآمدن دولت وفاق ملی با چهره‌های جدید و کارآمد از میان محذوفان همیشگی در راستای احیای سرمایه اجتماعی و همذات‌پنداری میان مردم و دولت باشند که این مهمترین خدمت آنان به دولت و شخص پزشکیان در این برهه زمانی و در راستای منافع ملی و خیر عمومی است.
*روزنامه‌نگار
