"افشاگران اسرائیل می‌گویند، زنان و کودکان فلسطینی عامدانه هدف حملات نظامیان اسرائیل قرار می‌گیرند. قوانین جنگ، در سطوح مختلف از سربازان نیروی زمینی تا فرماندهان، کاملا نادیده گرفته می‌شود".
دیدارنیوز: این مطلب را با ترجمه اختصاصی دیدار بخوانید با این توضیح که لزوما مطالب درج شده در این مقاله مورد تایید دیدار نیست و تنها جهت اطلاع خوانندگان منتشر شده است.
منبع: میدل ایست آی
نویسنده: جاناتان کوک، روزنامه نگار بریتانیایی
مترجم: حمید رضا بابایی
"افشاگران اسرائیل می‌گویند، زنان و کودکان فلسطینی عامدانه هدف حملات نظامیان اسرائیل قرار می‌گیرند. قوانین جنگ، در سطوح مختلف از سربازان نیروی زمینی تا فرماندهان، کاملا نادیده گرفته می‌شود".
تهاجم ادامه دارد. چند روز قبل، اسرائیل حمله ویرانگر دیگری علیه غزه انجام داد که در آن دست‌کم ۹۰ فلسطینی کشته و صد‌ها نفر دیگر، از جمله زنان، کوکان و نیرو‌های امداد، زخمی شدند.
اسرائیل بار دیگر آوارگانی را هدف قرار داد که در بمب‌باران اخیر بی‌خانمان شده بودند. در این تهاجم گسترده، بار دیگر مکانی که خود اسرائیل، آن را "نقطه امن" اعلام کرده بود، به کشتارگاه فلسطینی‌ها تبدیل شد.
قدرت‌های غربی، بار دیگر نسبت به این حملات بی‌تفاوت بودند. آنها حواسشان در جنگ اوکراین و جنایات جنگی روسیه، مشغول‌تر از آن بود که بابت جنایات شدیدترِ متحد خود اسرائیل در غزه، که با سلاح‌های غربی صورت می‌گیرد، نگران باشند.
جنایت رخ داده در اردوگاه المواصی غزه، که در آن ۸۰ هزار غیرنظامی پناه گرفته بودند، همان حکایت همیشگی اسرائیل را درپی داشت تا افکار عمومی غرب اطمینان حاصل کنند، رهبرانشان به دلیل حمایت از آن چه که دیوان بین‌المللی، "جنایات احتمالی" خوانده است، تنها افرادی نیستند که آشکارا ریاکاری می‌کنند.
اسرائیل اعلام کرد در این حمله تلاش کرد دو رهبر حماس را – از جمله محمد ضیف فرمانده جناح نظامی حماس- هدف قرار دهد. گرچه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل ظاهرا مطمئن نبود این حمله موفق بوده است.
در رسانه‌های غربی هیچ کس نپرسیده است که که چرا این دو رهبر حماس به جای آن که در شبکه گسترده و پیچیده تونل‌های حماس پناه بگیرند، ترجیح می‌دهند در میان اردوگاه آوارگان که مملو از جمعیت مردمی است، حضور یابند و خود را به اهداف حملات اسرائیل تبدل کنند، زیرا در چنین مکانی احتمال خیانت خبرچین‌های اسرائیلی بسیار زیاد است؛ و این که چرا از نظر اسرائیل برای خروج این دو رهبر حماس، باید به حملات گسترده موشکی و بمب‌باران منطقه متوسل شد. آیا این تعریف جدید و گسترده اسرائیل از " ترور هدفمند" است؟
و این که چرا خلبان‌ها و هدایت کنندگان پهباد‌های اسرائیلی همچنان به حملات خود علیه نیرو‌های امداد که برای کمک در منطقه حاضر شده بودند، ادامه دادند. آیا اطلاعات نشان می‌داد که ضیف، در آن اردوگاه حضور نداشت، ولی در اطراف آن پرسه می‌زد تا بازماندگان حملات اسرائیل را نیز از منطقه دور کند؟
یا این که اصلا چگونه کشتار و زخمی کردن صد‌ها غیرنظامی، به منظور هدف قرار دادن دو رهبر حماس، می‌تواند با اصول قوانین بین‌الملل سازگار باشد. " ارتش‌های مختلف در جهان موظفند در عملیات نظامی خود با لحاظ کردن مساله "تناسب" و "تفاوت"، مزایای حمله نظامی را در قبال تلفات وارد شده به غیرنظامیان، بررسی و مقایسه کنند.
انتقام مبتنی بر کتاب مقدس
اما اسرائیل قوانین جنگی را کاملا نادیده گرفته است. به گفته منابع موجود در ارتش، از نظر اسرائیل اکنون پذیرفتنی است که به ازای تعقیب هر رهبر حماس، ۱۰۰ غیرنظامی فلسطینی کشته شود. یادآوری می‌شود، با مرگ هر فرمانده، یک نفر دیگر جایگزین وی خواهد شد.
حتی اگر این دو رهبر حماس هم ترور می‌شدند، اسرائیل بدون تردید اطلاع داشت که در حال ارتکاب جنایت جنگی است. اما اسرائیل آموخته است که هرچقدر جنایات جنگی‌اش حالت عادی‌تر به خود بگیرد، پوشش رسانه‌ای کمتری خواهد داشت و به این ترتیب به بروز خشم چندانی منجر نخواهد شد.
اسرائیل در روز‌های اخیر به چندین مدرسه وابسته به سازمان ملل که پناهگاه فلسطینی‌ها بودند، حمله کرده و ده‌ها فلسطینی را به قتل رسانده است. روز سه‌شبه، حملات اسرائیل به "منطقه امن" المواصی، ۱۷ کشته برجا گذاشت.
به گزارش نهاد امداد سازمان ملل در امور آوارگان فلسطینی – آنروا – بیش از ۷۰ درصد از مدارس وابسته به این سازمان که تقریبا همگی به پناهگاه تبدیل شده‌اند، هدف حملات اسرائیل قرار گرفته‌اند.
هفته گذشته پزشکان غربی که داوطلبانه در غزه به سرمی‌برند، اعلام کردند اسرائیل در حال انباشتن ترکش در سلاح‌های خود است تا افراد بیشتری که در تیررس انفجار هستند، زخمی شوند. کودکان، به دلیل جثه کوچک خود، بیش از سایرین مجروح می‌شوند.
سازمان‌های امداد به درستی قادر نیستند به مداوای مجروجان بپردازند، زیرا اسرائیل مانع از ورود تجهیزات پزشکی به غزه می‌شود. اگر افکار عمومی غرب تاکنون به این نکته پی نبرده‌اند، باید بدانند از آغاز حملات اسرائیل به غزه در هفتم اکتبر تاکنون، ارتکاب جنایات جنگی مساله‌ای قطعی است که در عملیات نظامی اسرائیل در غزه، رخ داده است.
به همین دلیل است که در ده ماه گذشته تاکنون نزدیک ۳۹ هزار فلسطینی به صورت قطعی در حملات اسرائیل کشته شده‌اند؛ و به گفته محققان برجسته که گزارشی در مجله پزشکی لانست تهیه کرده‌اند، احتمالا بیش از چهار برابر این رقم نیز هنوز به عنوان تلفات لحاظ نشده‌اند.
به همین دلیل، به گفته سازمان ملل دست‌کم ۱۵ سال طول خواهد کشید تا سراسر غزه آواربرداری شود، و حدود ۸۰ سال دیگر نیز طول می‌کشد تا برای بازماندگان ساکنان غزه – با جمعیت کنونی ۲.۳ میلیون نفر- منازل مسکونی ساخته شود، آن هم با صرف ۵۰ میلیارد دلار. اهداف دوگانه اسرائیل از حمله به غزه، انتقام مبتنی بر کتاب مقدس و نابودی غزه بوده است، عملیات نسل‌کَشی علیه مردم وحشت زده غزه، تا آنها را به مصر منتقل کند.
سیاستِ به هرکس تیراندازی کنید
اگر تاکنون ابعاد این مساله به اندازه کافی روشن نبوده است، باید بگویم به تازگی شش سرباز اسرائیلی که در غزه خدمت کرده‌اند، پا پیش گذاشته و مشاهدات خود را در این منطقه بیان کرده‌اند، داستانی که رسانه‌های غرب کاملا از آن غافل مانده‌اند.
مشاهدات آنها که هفته گذشته در مرکز نشر ۹۷۲ مستقر در اسرائیل منتشر شد، آن چه را که فلسطینی‌ها از ۹ ماه گذشته تاکنون می‌گویند، تایید می‌کند.فرماندهان ارتش به آنها اجازه داده‌اند علیه فلسطینی‌ها آتش به اختیار شلیک کنند. هر کس، مرد، زن یا کودک، وارد منطقه‌ای بشود که ارتش اسرائیل آنجا را منطقه "ورود ممنوع" اعلام کرده باشد، بلافاصله هدف گلوله قرار می‌گیرد.
روزنامه اسرائیلی هاآرتص مارچ گذشته هشدار داده بود ارتش اسرائیل در غزه فقط "منطقه کشتار" تشکیل داده است، مناطقی که هر کسی وارد آن بشود، بدون هشدار کشته خواهد شد.پس از چند ماه ممانعت از ورود اقلام امداد به غزه که به بروز قحطی ساخته دست بشریت منجر شده، ارتش اسرائیل مردم غزه را در وحشت بیشتر فروبرده است تا به دنبال غذا بگردند، یعنی نوعی بازی رولت روسی.
شاید به این دلیل است که از سرنوشت این همه فلسطینی هیچ خبری در دست نیست. سازمان Save the Children تخمین زده است، ۲۱ هزار کودک فلسطینی در غزه ناپدید شده‌اند. سربازان اسرائیلی می‌گویند "اجساد قربانیان سیاست "به همه تیراندازی کنید"، با بولدوزر از مسیر‌هایی پاک می‌شوند که محل عبور کاروان‌های امداد بین‌المللی است. "
یک سرباز ذخیره اسرائیلی که فقط با عنوان S شناخته می‌شود، گفته است یک دستگاه بولدوزر کاترپیلار "اجساد را جمع آوری، در زیر خاک دفن و جابجا می‌کند به گونه‌ای که از دید کاروان امداد به دور باشند. به همین دلیل، تصاویر مردم در مراحل ابتدایی پوسیدگی، به بیرون درز نمی‌کند."
این سربازان همچنین خاطرنشان کرده‌اند، "کل منطقه (در غزه که ارتش در آن عملیات اجرا می‌کند)، پُر از اجساد فلسطینی‌ها است... بوی وحشتناک مرده همه جا به مشام می‌رسد."
بسیاری از سربازان می‌گویند، سگ‌ها و گربه‌های ولگرد که چندین ماه مانند مردم غزه از آب و غذا محروم بوده‌اند، از اجساد مردم تغذیه می‌کنند.
ارتش اسرائیل ظاهرا از انتشار قوانین تیراندازی خودداری کرده است، زیرا در دهه ۱۹۸۰ از جانب دادگاه برای این منظور به چالش کشیده شده بود.سرباز دیگری به نام B، به ۹۷۲ گفت ارتش اسرائیل از "آزادی عمل کامل" برخودار است، و سربازان می‌توانند به هر فلسطینی که به موضع آنها نزدیک می‌شود، بدون هرگونه شلیک هشدار هوایی، مستقیما تیراندازی کند. "آنها اجازه دارند به هر کسی تیراندازی کنند، دختر جوان، یا پیرزن."
B می‌افزاید، به غیرنظامیان دستور داده شده بود از مدرسه‌ای در شهر غزه که پناهگاه آنها بود، خارج شوند. برخی به اشتباه هنگام خروج، به جای آن که به چپ بروند، به سمت راست و به طرف سربازان حرکت کردند. در میان آنها کودکان نیز بودند. "هر کسی که به سمت راست رفت، کشته شدد. آنها ۱۵ تا ۲۰ نفر بودند. تلمباری از اجساد جمع شده بود. "
به گفته B، هر فلسطینی ناخودآگاه می‌تواند هدف ارتش باشد: "پرسه زدن ممنوع است، و هر کس که بیرون باشد، مظنون به حساب می‌آید. اگر فردی را ببینیم که از پنجره به ما نگاه می‌کند، آن فرد یک مظنون است. به سوی وی تیراندازی می‌کنیم. "
"شبیه بازی رایانه‌ای"
ارتش اسرائیل بر اساس اقدامات نظامی که در کرانه باختری اشغالی نیز آشنا است، سربازان خود را تشویق می‌کند حتی به سمت کسانی که با آنها درگیر نشده‌اند، تیراندازی کنند. این نوع شلیکِ نا‌به‌هنگام و بی‌پروا به عنوان اقدامی برای "تثبیت حضور" شناخته می‌شود، یا به عبارت دقیق‌تر به خطرانداختن امنیت غیرنظامیان و به وحشت انداختن آنها.
در مواردی دیگر، سربازان ارتش به سمت فلسطینی‌ها شلیک می‌کنند تا احساسات خود را تخلیه کرده باشند. یا همان طور که یک سرباز می‌گوید، "برای آن که تجربه حادثه" حضور در غزه را کسب کرده باشند.
یووال گرین، سرباز ذخیره ارتش از بیت‌المقدس، تنها نظامی است که حاضر بود نامش در این مصاحبه ذکر شود. وی می‌گوید: "سربازان تیراندازی می‌کردند، فقط برای این که خستگی درکنند."
سربازی دیگر به نام M، با تایید این سخنان خاطرنشان کرد، "شدت تیراندازی کاملا نامحدود است، دیوانه‌وار. " و البته نه فقط تیراندازی از سلاح‌های سبک. سربازان از مسلسل، تانک و خمپاره هنگام هیجانات بی‌دلیل استفاده می‌کنند.
A، یک افسر فرماندهی ارتش، می‌گوید این حس و حال از بی‌پرواییِ مطلق، در تمام حلقه‌های فرماندهی ارتش وجود دارد.
به گفته A، گرچه تخریب بیمارستان‌ها، مدارس، مساجد، کلیسا‌ها و همچنین ساختمان سازمان‌های بین‌المللی امداد به مجوز افسر ارشد نیاز دارد، عملا عملیات برای تخریب این مناطق همواره تایید شده است. "می‌توانم بگویم موارد چندانی نبوده است که به ما گفته باشند، تیراندازی نکنیم. حتی زمانی که پای مسایل حساس مانند مدارس درمیان باشد، گرفتن تایید مقامات ارشد، صرفا تشریفاتی است... اگر خانه‌ای را ویران کنیم، یک نفر هم قطر اشکی برای آن نخواهد ریخت، حتی اگر نیازی به تخریب نباشد. همین طور اگر به سمت کسی که نباید، تیراندازی کنیم. "
A در توضیح حس و حال موجود در اتاق فرماندهی جنگ، می‌گوید تخریب ساختمان‌ها "مانند یک بازی یارانه‌‍ای است. " علاوه بر آن، A درباره این ادعای اسرائیل که در میان کشته‌های ساکنان غزه، درصد زیادی از مبارزان حماس حضور دارند، ابراز تردید کرد. هر کسی که در "منطقه کشتار" اسرائیل گرفتار شود و یا هدف یک سرباز اسرائیلی قرار گیرد، "تروریست" تلقی می‌شود.
خانه‌ها در آتش
این سربازان همچنین گزارش دادند، فرماندهانشان منازل مسکونی فلسطینی‌ها را ویران می‌کردند نه به این علت که مشکوک بودند آن منازل پایگاه مبارزان حماس است، بلکه صرفا به خاطر حس انتقام از کل ساکنان غزه.
اظهارات آنها گزارش پیشین هاآرتض را تایید می‌کند که نوشته بود ارتش اسرائیل در حال اجرای سیاست نابودی منازل فلسطینی‌ها است که پس از استفاده سربازان اسرائیلی از آنها به عنوان اقامتگاه موقت، منازلشان را به آتش می‌کشند. به گفته گرین، این یک اصل بود که: "اگر به عملیات ادامه دهید، باید منازل مسکونی را به آتش بکشید و ویران کنید. " B می‌گوید همراهان وی، "صد‌ها منزل مسکونی را به آتش کشیدند. "
خلبانان اسرائیلی و همچنین گردانندگان پهباد‌ها نیز، در اقدامی انتقام جویانه و ویرانگر، در سطحی بسیار گسترده‌تر، عملیات تخریب منازل مسکونی را اجرا می‌کنند. شاید به همین دلیل است که دست‌کم دو سوم منازل مسکونی در غزه ویران شده است.
فریب‌کاری‌های دیگری هم وجود دارد. یکی از اهداف اعلام شده حضور اسرائیل در غزه، "بازگرداندن گروگان‌های اسرائیلی است"، همان ده‌ها نفری که در هفتم اکتبر به غزه منتقل شدند. اما آن پیام ظاهرا به ارتش اسرائیل نرسیده است.
گرین خاطرنشان کرد که با وجود عملیات بی‌دقت ماه گذشته برای نجات چهار گروگان اسرائیلی، که به کشته شدن بیش از ۲۷۰ فلسطینی منجر شد، ارتش اسرائیل در واقع عمیقا نسبت به سرنوشت آنها (گروگان‌ها) بی‌تفاوت است.
وی می‌گوید، از زبان دیگر سربازان شنیده است که می‌گفتند: "گروگان‌ها مرده‌اند، و شانسی برای نجات آنها نیست. باید رهایشان کنیم. "
سربازان اسرائیلی در دسامبر گذشته، سه گروگان را که پرچم سفید در دست داشتند، به ضرب گلوله کشتند. تیراندازی بی‌مهابا به ساختمان‌ها، تهدید مشابهی علیه جان گروگان‌ها است، همان گونه که جان مبارزان و غیرنظامیان فلسطینی را تهدید می‌کند.
شاید دلیل آن که رهبری سیاسی و نظامی اسرائیل مایل بوده است در چنین حجم گسترده، ساختمان‌ها و تونل‌های زیرزمینی را در غزه بمب‌باران کنند، همین بی‌تفاوتی آنها است. در این عملیات جان گروگان‌ها به اندازه غیرنظامیان فلسسطینی در معرض خطر قرار گرفته است.
فرهنگ خشونت
داستانی که این سربازان تعریف کرده‌اند نباید باعث تعجب کسی شود – البته به جز آن‌هایی که در دنیای خود به افسانه‌هایی چسبینده‌اند که مدعی است "ارتش اسرائیل، اخلاقی‌ترین ارتش دنیا است. "
تحقیقات اخیر سی ان ان نشان می‌دهد فرماندهان ارتش اسرائیل که به تایید مقامات آمریکایی، در دهه گذشته در کرانه باختری اشغالی مرتکب جنایات شرم‌آور جنگی شده‌اند، در ارتش اسرائیل به پست‌های ارشد ارتقاء درجه یافته‌اند. وظیفه آنها، تربیت سربازان در غزه و نظارت بر عملیات ارتش در آنجا است.
یک منبع افشاگر از گردان نتزا یهودا، در مصاحبه با سی ان ان گفت فرماندهان ارتش، که از میان مذهبی‌های تندرو و راست‌گرایان افراطی و ارتدوکس‌های دوآتشه اسرائیل انتخاب شده‌اند، فرهنگی از خشونت علیه فلسطینی‌ها را میان سربازان برانگیخته‌اند، از جمله حملات به سبک هوشیارانه.
همان طور که تحقیقات سی ان ان نشان می‌دهد، تخریب و کشتار بی‌پروا در غزه، بیش از آن که یک عیب محسوب شود، یک ویژگی اقدامات اسرائیل است.ارتش اسرائیل در چندین دهه گذشته، در حال اجرای سیاست‌های غیرانسانی خود در قبال فلسطینی‌ها بوده است؛ البته نه فقط در منطقه کوچک غزه، بلکه در سراسر کرانه باختری اشغالی و همچنین بیت‌المقدس شرقی.
اسرائیل با محاصره ۱۷ ساله غزه، در حال خفه کردن این منطقه بوده است؛ و از سال ۱۹۶۷ تاکنون با گسترش شهرک‌نشیان غیرقانونی صهیونیستی، در حال خفه کردن کرانه باختری اشغالی و بیت‌المقدس شرقی بوده است. بسیاری از این شهرک‌ها، محل اسکان ستیزه‌جویان خشونت‌طلب یهودی است تا جمعیت فلسطینی را از منطقه اخراج کنند. در این میان، شدت و حجم کشتار و تخریب که اسرائیل از هفتم اکتبر تاکنون اجازه یافته است اِعمال کند، مساله جدید محسوب می‌شود. عرصه این رقابت بی‌پروا، با تایید غرب فراهم شده است.
دستور کار اسرائیل – مبنی بر تخلیه فلسطینِ تاریخی از فلسطینی‌ها، که زمانی هدف نهایی و درازمدت بود، به هدفی ضروری و فوری تبدیل شده است.
سیاستمداران مار صف
با وجود تلاش گسترده اسرائیل برای تمرکز ما بر تهدید "تروریسم" حماس، سابقه خشونت‌های درازمدت اسرائیل و پاکسازی نژادی آن علیه فلسطینی‌ها، به زودی در کانون توجهات قرار خواهد گرفت.دیوان بین‌المللی دادگستری در لاهه، که اغلب به عنوان دادگاه جهانی از آن یاد می‌شود، در حال رسیدگی دو پرونده علیه اسرائیل است. معرفترین آن، موردی است که در ژانویه راه افتاد، و بر اساس آن مقامات اسرائیلی به دلیل نسل‌کشی محاکمه شدند...
گرچه توقف نسل‌کُشی اسرائیل در غزه اهمیت بیشتری دارد، اما حکم دادگاه مبنی بر غیرقانونی بودن ماهیت حکومت اسرائیل بر فلسطینی‌ها نیز به همان اندازه مهم است. چنین حکمی، به معنای حمایت حقوقی از یک مساله بدیهی است: این که اشغال موقت نظامی یک منطقه که از مدت‌ها قبل آغاز شده، به روندی دایم از خشونت و پاکسازی قومی تبدیل شده است.
در شرایطی که رسانه‌ها و پایتخت‌های غربی سال به سال و دهه به دهه، در حال فریب افکار عمومی خود بوده‌اند، این حکم زمینه‌های لازم را برای درک شرایطی فراهم می‌کند که فلسطینی‌ها به معنای واقعی با آن مواجه هستند.هفته گذشته، سازمان آکسفام، دولت جدید انگلیس به نخست وزیریِ کی‌یر استارمر را به کمک و همراهی با اسرائیل در ارتکاب جنایت جنگی متهم و اعلام کرد دولت استارمر از یک طرف خواستار آتش‌بس در غزه شده و از طرف دیگر به صورت گسترده سلاح دراختیار اسرائیل قرار می‌دهد که به عملیات کشتار فلسطینی‌ها ادامه دهد. دولت کارگری انگلیس همچنین با ازسرگیری کمک‌های مالی بین‌المللی به آنروا مخالفت می‌کند در صورتی که این نهاد، بیش از هر سازمان دیگر قادر است با مساله قحطی در غزه مقابله کند.
دولت کارگری انگلیس، به نمایندگی از آمریکا، در راس تلاش‌هایی قرار گرفته است تا مانع از آن شود دادستان کل دیوان بین‌المللی دادگستری، حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل و یوآو گالانت وزیر دفاع وی را به دلیل ارتکاب جنایات جنگی، صادر کند؛ و همچنان نیز هیچ شواهدی نشان نمی‌دهد که استارمر برای شناسایی کشور مستقل فلسطینی، برنامه‌ای داشته باشد تا به این ترتیب مشخص شود انگلیس در خصوص برنامه نسل‌کُشی قومی اسرائیل علیه فلسطینی‌ها، نیز قصد ندارد اقدامی انجام دهد.
متاسفانه، استارمر از جنس سیاستمداران مار صف در غرب است: او در قبال حملات "اهریمنی" روسیه علیه کودکان در اوکراین ابراز خشم می‌کند، در حالی که در قبال بمب باران‌های اسرائیل و گرسنگی دادن علیه کودکان غزه سکوت کرده است، که قطعا ماهیت اهریمنی‌تر دارد.
وی قول داده است حمایت‌هایش از اوکراینی‌ها خدشه‌دار نخواهد شد. اما حمایت‌هایش از کودکان فلسطینی در غزه که با نسل‌کُشی روبرو هستند، اصلا آغاز نشده است.
فلسطینی‌های غزه – و کرانه باختری اشغالی و همچنین بیت‌المقدس شرقی – فقط با ارتش قانون شکن و وحشی اسرائیل مواجه نیستند. بلکه هر روز با خیانت جدید غرب دست و پنجه نرم می‌کنند، جامعه‌ای که لطف خود را از این وحشی‌گری دریغ نمی‌کند.
