مقاله نیویورک تایمز درباره حمله به دونالد ترامپ و ترور نافرجام او، به قلم «پیتر بِیکر، مولف و روزنامه‌نگار آمریکایی» و ترجمه حمیدرضا بابایی، را بخوانید.
دیدارنیوز: این مطلب را با ترجمه اختصاصی دیدار بخوانید با این توضیح که لزوما مطالب درج شده در این مقاله مورد تایید دیدار نیست و تنها جهت اطلاع خوانندگان منتشر شده است.
منبع: نیویورک تایمز
نویسنده: پیتر بِیکر، مولف و روزنامه‌نگار آمریکایی
مترجم: حمید رضا بابایی
حمله به دونالد ترامپ در زمانی رخ داده است که آمریکا تا همین جا هم به خاطر اختلافات ایدئولوژیک و فرهنگی، درگیر چند قطبی‌گری و چند دستگی است.
در سال ۱۹۸۱ رئیس جمهور وقت آمریکا رونالد ریگان هدف حمله یک فرد بی‌کار قرار گرفت که به دنبال جلب توجه بود. پس از این حادثه، آمریکا پشت رهبر خود متحد شد. توماس اونیل، رئیس مجلس نمایندگان از حزب دمکرات، با چشمانی اشک‌بار به بیمارستانی رفت که رئیس جمهور از حزب جمهوری‌خواه در آن بستری شده بود. اونیل دستان ریگان را گرفت، پیشانی‌اش را بوسید، زانو زد و برای سلامت او دعا کرد.
اما تلاش برای ترور دنالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، به نظر می‌رسد بیشتر از آن که باعث یکپارچگی در آمریکا شود، به بروز شکاف در این کشور منجر خواهد شد. چند دقیقه پس از تیراندازی، فضا پُر شده بود از خشم، سوء ظن و افترا. انگشت اتهام به سوی دیگران دراز شد، صاحبان تئوری توطئه فضای بیشتری پیدا کردند و کشور که تا همان جا هم صحنه اختلاف بود، دچار تشدید چنددستگی شد.
این حادثه شنبه شب در شهر باتلر ایالت پنسیلوانیا رخ داد، یعنی دو روز پیش از نشست مهم جمهوری خواهان در میلواکی (در ایالت ویسکانسین) که در آن قرار است نامزد خود را برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کنند. در این شرایط بدون تردید، حادثه حمله به ترامپ را باید در فضای حزبی رصد کرد.
در حالی که دمکرات‌ها از بروز خشونت سیاسی – که مدت‌ها ترامپ را عامل تشویق آن می‌دانند- ابراز تاسف کرده‌اند، جمهوری خواهان بلافاصله رئیس جمهور جو بایدن و متحدانش را عامل این حمله خواندند. آنها می‌گویند این حادثه از لحن آتشینی ناشی شده است که در توصیف ترامپ به کار می‌رود: این که ترامپ فاشیست زمان است و دمکراسی را نابود خواهد کرد.
تنها چند ساعت پس تیراندازی، و بدون آن که هویت و انگیزه عامل تیراندازی مشخص شده باشد، فرزند ارشد آقای ترامپ، استراتژیست کارز‌های انتخاباتی ترامپ و همچنین یک نامزد معاونت ریاست جمهوری ترامپ که تا آخرین مرحله هم پیش رفته بود، همگی به جناح چپ سیاسی تاختند.
کریس لاسیویتا، مشاور ارشد ترامپ اعلام کرد، "البته که آنها تلاش کردند او (ترامپ) را از رقابت‌ها بازدارند، تلاش کردند او را زندانی کنند و امروز شاهد این وضعیت هستیم. ".
اما کارزار ترامپ ظاهرا نظر بهتری داشت، و این پست از فضای مجازی حذف شد. آقای لاسیویتا و همچنین سوزی وایلز، یک مشاور ارشد دیگر ترامپ، در یادداشتی از اعضای تیم ترامپ خواستند درباره حادثه تیراندازی اظهارنظر نکنند.
در هر تقدیر، این حادثه سبب خواهد شد روایت ترامپ از این که قربانی اذیت و آزار دمکرات‌ها است، تقویت شود. آقای ترامپ که پیشتر به عنوان رئیس جمهور استیضاح، محاکمه، متهم و محکوم شده است، حتی پیش از حادثه شنبه، دمکرات‌ها را متهم کرده بود که تلاش می‌کنند از طریق عوامل اف بی آی (پلیس فدرال آمریکا) وی را ترور کنند یا این که به خاطر جنایاتی که حکم مرگ درپی ندارند، وی را اعدام کنند.
آقای ترامپ بعد از آن که در تجمع انتخاباتی زخمی شد، با صورت آغشته به خون، دستش را به طرف جمعیت حاضر گره کرد و فریاد زد، "جنگ، جنگ، جنگ! "
عامل تیراندازی بلافاصله به دست تک تیراندازان سرویس امنیتی کشته شد، اما این که انگیزه‌اش از این اقدام چه بود، همچنان دست خوش گمانه‌زنی است. وی توماس متئو کروکس، ۲۰ ساله از بثل پارک، پنسیلوانیا، معرفی شد، فردی که جمهوری خواه بود، اما بیش از سه سال پیش در مراسم آغاز به کار بایدن، ۱۵ دلار به یک گروه ترقی‌خواه کمک کرده بود. مقامات می‌گویند همچنان در حال تحقیق درباره انگیزه او هستند.
حادثه تیراندازی زمانی رخ داد که آمریکا تا همین جا هم عمیقا به خاطر اختلافات ایدئولوژیک، فرهنگی و حزبی، عمیقا درگیر چند قطبی‌گری است. آمریکا آن طور که به نظر می‌رسد به دو کشور یا حتی دو واقعیت تقسیم شده است. در چندین نسل گذشته، آمریکایی‌ها هرگز تا این حد خود را متفرق ندیده‌اند. آنها خود را مردمی می‌پندارند که در دو سوی مخالف دیواری از مفاهیم نوین بازدارنده، ایستاده‌اند.
این اختلافات آنقدر شدید شده است که نظرسنجی موسسه ماریست (مستقر در نیویورک) در ماه می‌گذشته نشان داد ۴۷ درصد از آمریکایی‌ها معتقدند احتمال بروز جنگ داخلی دیگری در دوران حیاتشان محتمل و یا خیلی محتمل است، ملتی که سبب شد هالیوود از آنها یک فیلم بسازد تا اوضاع آنها را به تصویر بکشید.
نقطه اوج این دافعه از تحولات تفرقه افکنانه داخلی آمریکا زمانی بود که بسیاری از آمریکایی‌ها، سال ۲۰۲۴ را با سال ۱۹۶۸ مقایسه کردند، سال مبارزات نژادی، شورش در شهر‌ها و ترور دکتر مارتین لوترکینگ و جان اف کندی. اعترضات در مخالفت با جنگ ویتنام سبب شد رئیس جمهور لیندون جانسون از رقابت‌های انتخاباتی آن سال کناره‌گیری کند.
تا امروز، یک تفاوت مهم وجود داشته است. لوک نیچر، مورخ از دانشگاه چپمن کالیفرنیا، و نویسنده کتاب "سالی که سیاست فروریخت" کتاب تاریخ از حوادث ۱۹۶۸، می‌گوید "در میان تمام شباهت‌ها میان سال‌های ۱۹۶۸ و ۲۰۲۴، فقدان خشونت‌های سیاسی در امسال، از مهم‌ترین زمینه‌هایی است که آن دو سال را از یکدیگر جدا می‌کند؛ و دیگر هیچ چیز دیگری نیست. "
مایکل کازین، مورخ از دانشگاه جورج‌تاون، می‌گوید خشونت‌های سیاسی سابقه‌ای طولانی در آمریکا دارد. "همان طور که در سال‌های ۱۹۶۸، ۱۹۱۹، ۱۸۸۶ یا ۱۸۶۱ شاهد بودیم، بروز خشونت‌های اخیر در جامعه‌ای مانند کشور ما که اینقدر دچار چنددستگی است، اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد؛ و البته که خشونت‌های سیاسیِ حال حاضر، به شدتِ آن سال‌ها نیست. "
از زمان ترور آبراهام لینکلن در مرکز فرهنگی فورد در واشنگتن، هیچ اقدام دیگری برای ترور رئیس جمهور یا نامزد انتخابات ریاست جمهوری، تا این حد به برزو اختلافات حزبی منجر نشده است.
جیمز گارفیلد، ویلیام مک‌کینکلی، و جان اف کندی، روسای جمهور سابق، به دست افراد مسلح تنهایی کشته شدند که به دلایلی از آنها ناراضی بوند. اما این کشتارها، به ایجاد اختلاف میان احزاب جمهوری‌خواه و دمکرات منجر نشد. در ترور دکتر مارتین لوترکینگ و رابرت کندی هم اوضاع همین گونه بود. در حادثه ترور نافرجام فرانکلین روزولت رئیس جمهور منتخب، و جرالد فورد رئیس جمهور سابق نیز، همین طور.
جورج والاس، فرماندار ایالت آلاباما از حزب دمکرات، در کارزار انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۹۷۲ به دست فردی هدف تیراندازی قرار گرفت که می‌خواست مشهور شود. این حمله سبب شد فرماندار که طرفدار تفکیک نژادی بود، فلج شود. اما این حادثه در نهایت وی را دگرگون ساخت به گونه‌ای که از افکار تبعیض نژادی خود تبری جست. جان هینکلی، به خاطر آن که می‌خواست ستاره سینمایی، جودی فوستر، را تحت تاثیر قرار دهد، به آقای ریگان حمله کرد.
در سال‌های اخیر، خشونت‌های سیاسی در سطوح پایین‌تر از ریاست جمهوری، به شدت ماهیت حزبی داشته است. گابریل گیفوردز نماینده آریزونا از حزب دمکرات، در تیراندازی گسترده در سال ۲۰۱۱ به شدت زخمی شد. این حادثه، انتقاد شدید از جمهوری‌خواهان را درپی داشت که باعث نفرت‌افکنی می‌شدند. استیو سکالایز نماینده و رهبر کنونیِ اکثریت جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان، در یک مسابقه بیسبال کنگره در سال ۲۰۱۷ هدف تیراندازی قرار گرفت و زخمی شد. عامل این حادثه، یکی از طرفداران برنی سندرزی سناتور مستقل از ایالت ورمونت بود.
در سال ۲۰۲۲، یک فرد مسلح بیرون از منزل قاضی برِت کاوانو، دستگیر شد. او به مقامات گفته بود که قصد داشت قاضی محافظه‌کار دیوان عالی را به خاطر مواضعش علیه سقط جنین و کنترل سلاح، بکشد. چندی بعد در آن سال، مردی چکش به دست، به زور وارد خانه نانسی پلوسی در سانفرانسیسکو شد و همسرش پال پلوسی را کتک زد. نانسی، در آن سال رئیس مجلس نمایندگان از حزب دمکرات بود.
تازه‌ترین خشونت سیاسی که پیش از حادثه این هفته رخ داد، حمله طرفداران ترامپ به کنگره در ۶ ژوئن ۲۰۲۱ بود. عاملان این حمله تلاش کردند مانع از برگزاری مراسم تایید پیروزی بایدن در انتخابات شوند. پلیس محافظ کنگره درباره ۸ هزار و ۸ مورد از تهدید علیه کنگره در سال گذشته، تحقیق کرده است. گرچه بیشتر این موارد جدی نبود، اما در کل تاریخ پلیس کنگره، دومین تعداد بسیار زیاد از موارد تهدید محسوب می‌شد که سبب شده است قضات بیشتری برای رسیدگی به آنها، به کارگیری شوند.
در بسیاری از این موارد، برای پی بردن به دلایل اصلی خشونت‌ها، تحقیقات مفصل صورت نگرفته است. بعد از تیراندازی به خانم گیفورد، دمکرات‌ها حملات خود را متوجه سارا پیلین نامزد سابق معاون رئیس جمهوری کردند. زیرا در نقشه‌ای که کمیته اقدام سیاسی خانم پیلین منتشر کرده بود، منطقه خانم گیفورد در میان ۲۰ نقطه‌ای قرار داشت که با نشانه گیر دیجیتال مشخص شده بوئد. البته شواهدی وجود ندارد که نشان دهد فرد مسلح از آن نقشه اطلاعی داشته، یا از آن برای اقدام خود انگیزه گرفته باشد.
دمکرات‌های مجلس نمایندگان، آقای ترامپ را استیضاح کردند. ترامپ متهم شده بود با استفاده از لحن تحریک‌آمیز، مردم را تشویق کرده است به کنگره هجوم آورند. رئیس جمهور پیشین، سابقه‌ای طولانی از تحریک به خشونت دارد. ترامپ از طرفدارانش خواست در تظاهرات، معترضین را کتک بزنند، از اقدام یک عضو جمهوری‌خواه کنگره در بلند کردن و پرتاب یک خبرنگار استقبال کرد، از مردم خواسته بود سارقان مغازه‌ها و غارتگران را با تیر هدف قرار دهند، حمله به آقای پلوسی را موضوعی کم‌اهمیت خوانده و قول داده بود شورشیان در حادثه ۶ ژانویه را عفو کند. وقتی برخی از طرفداران ترامپ در ۶ ژانویه شعار "مایک پن را اعدام کنید" سردادند، وی به دستیارانش گفت که شاید معاون اول رئیس جمهور شایسته اعدام باشد، زیرا از تلاش برای تغییر نتایج انتخابات ۲۰۲۰ (که بایدن در آن پیروز شد) خودداری کرده است.
جمهوری‌خواهان چند روز پیش اوضاع را علیه دمکرات‌ها به هم ریختند و گفتند اگر ترامپ مسئول الفاظ تحریک‌آمیز بوده، بایدن نیز در این خصوص سهیم است. بایدن روز دوشنبه در جمع حامیان مالی‌اش گفت قصد دارد دیگر درباره عملکرد ضعیف خود در مناظره با ترامپ حرفی نزند و در عوض "به شکم ترامپ برود". او راهبرد خود را "حمله، حمله، حمله" توصیف کرد.
سناتور جِی. دی. وَنس نماینده جمهوری خواه اوهایو که برای معرفی به عنوان معاون اول ترامپ در کارز‌های انتخاباتی پیشرو است، دو ساعت پس از حمله روز شنبه به ترامپ در رسانه‌های اجتماعی نوشت، "پایگاه اصلی کارزار بایدن این است که دونالد ترامپ یک فاشیست تمامیت‌خواه است و باید با هر هزینه ممکن متوقف شود. این لفاظی مستقیما به ترور نافرجام ترامپ منجر شد. "
آقای اسکلایس، که خود نیز قربانی خشونت‌های سیاسی است، با این نظر موافق است. وی گفت، "رهبران دمکرات از چند هفته گذشته تاکنون در حال شعله‌ور کردن آتش این رفتار جنون آمیز هستند که پیروزی مجدد دونالد ترامپ در انتخابات، پایان دمکراسی را در آمریکا رقم خواهد زد. "
"اما شاهد بوده‌ایم که طرفداران راست افراطی در گذشته به لفاظی‌های جنون‌آمیز روی آورده‌اند. این الفاظ آتشین باید متوقف شود. "
مایک کالین نماینده جمهوری خواه مجلس از جورجیا در رسانه‌های اجتماعی نوشت، "آقای بایدن دستور را صادر کرد". او از دادستان محلی خواست "سریعا علیه جوزف بایدن، به اتهام تشویق به ترور، پرونده‌ای تشکیل دهد. ".
اما همه پاک دست نیستند. آقای کالین یک بار عهده‌دار تبلیغاتی از پویش انتخاباتی شد، که در آن با تفنگ به برنامه ارائه شده خانم پلوسی شلیک می‌کند، و از آن تصویر مقوایی از جمهوری خواهان موسوم به بی‌وفا باقی می‌ماند.
برخی رهبران جمهوری خواه، رویکردی سنجیده‌تر اتخاذ کرده‌اند. مایک جانسون رئیس مجلس نمایندگان روز یکشنبه در مصاحبه با برنامه "امروز" از شبکه ان‌بی‌سی، گفت رسانه‌ها، نخبگان هالیوود، شخصیت‌های سیاسی و حتی نظام حقوقی آمریکا، جدا به آقای ترامپ بد و بیراه می‌گویند و او را اذیت می‌کنند. وی در این برنامه، به سخنان بایدن درخصوص "بریم به شکم ترامپ" اشاره کرد.
جانسون گفت، "من می‌دانم منظور وی آن چیزی نیست که از این سخنان برمی‌آید، اما هر دو طرف باید آن لحن را کنار بگذارند. " او تاکید کرد، که "هر دو طرف باید از التهاب در کشور بکاهند. "
از زمان تیراندازی به بعد، بایدن که چند بار در تلویزیون ظاهر شد، به انتقاد از لحن به کار برده خود مستقیما پاسخی نداد، اما قویا آن حمله را محکوم و برای ترامپ آرزوی سلامت کرد. بایدن نیز مانند جانسون گفت آمریکایی‌ها باید "از شدت التهاب بکاهند" و این که "اکنون زمان کاهش التهابات است. " وی در سخنانی از دفتر خود در کاخ سفید، که به ندرت صورت گرفته است، گفت: "سیاست هرگز نباید به صحنه نبرد و خدای ناکرده صحنه کشتار تبدیل شود. "
خطر اینجا است که اگر خشونت‌های سیاسی عادی شود، شکلی دیگر از جنگ حزبی بی‌پایان درخواهد گرفت. نتایج یک تحقیق که در ماه می‌منتشر شد، نشان می‌دهد که ۱۱ درصد آمریکایی‌ها می‌گویند برای بازگشت ترامپ به ریاست جمهوری، خشونت برخی موارد یا همواره قابل توجیه است. ۲۱ درصد نیز گفتند برای پیش بردن یک هدف مهم سیاسی، خشونت قابل توجیه است.
