مدتی است که بحث فساد بزرگ در فوتبال کشورمان مطرح شده که مربوط به باشگاه مس رفسنجان در سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ است. بخشی از این تخلفات از طریق تبادل سکه بین متهمان صورت گرفته و با این شرایط به نظر می‌رسد این پرونده می‌تواند کالچوپولی فوتبال ایران لقب بگیرد.
دیدارنیوز: پرونده فساد بزرگ در فوتبال ایران که تنها بخشی از آن رونمایی شده زوایای مختلفی دارد و این انتظار می‌رود که برخورد جدی با متخلفان صورت گیرد.
از قدیم گفته‌اند تاریخ تکرار می‌شود و انسان‌های باهوش به جای تجربه، از عبرت تاریخ استفاده می‌کنند. یکی از معروف‌ترین پرونده‌های فساد فوتبال جهان در سال ۲۰۰۶ میلادی افشا شد. با وجود اینکه سری A ایتالیا در اوج قرار داشت؛ اما لو رفتن تخلفات برخی تیم‌ها و چینش داورها، باعث شد یوونتوس جریمه شود و به سری B سقوط کند. این پرونده به نام «کالچوپولی» معروف و با محرومیت و کسر امتیاز برخی تیم‌ها مانند میلان، لاتزیو و فیورنتینا همراه شد.
با سقوط یووه، فیورنتینا و لاتزیو قرار بود سه تیم سقوط کننده یعنی مسینا، لچه و ترویزو در لیگ باقی بمانند، اما با نهایی شدن احکام و سقوط یووه تنها مسینا در لیگ باقی ماند و تیم‌های آتالانتا، کاتانیا و تورینو به سری A صعود کردند.
افشای این پرونده تنها به سال ۲۰۰۶ محدود نشد. در آوریل ۲۰۰۷ روزنامه ایتالیایی «لا رپابلیکا» چاپ رم اطلاعات جدیدی دربارهٔ کالچوپولی منتشر کرد. این رسانه به نقل از دادستان ناپل از افشای مکالمات برخی داوران متخلف خبر داد.
این مقدمه گفته شد تا به موضوعی که چند وقتی است در ایران بر سر زبان‌ها افتاده، برسیم. مدتی است که بحث فساد بزرگ در فوتبال کشورمان مطرح شده که مربوط به باشگاه مس رفسنجان در سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ است. اگر چه اکنون نام سه مسئول فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و یک چهره رسانه‌ای عنوان شده، اما طبق اطلاعات به دست آمده پرونده فراتر از این حرف‌ها بوده و افراد بیشتری درگیر این ماجرا هستند.
علاوه بر سهیل مهدی و خداداد افشاریان، نام یکی از افرادی که در آن زمان مسئولیتی مهم در سازمان لیگ داشت نیز به عنوان متهم به چشم می‌خورد. این فرد اکنون مسئولیت اجرایی ندارد و چندی پیش به عنوان یکی از مشاوران رئیس فدراسیون انتخاب شده بود. پنحشنبه شب دوران حضور افشاریان و مهدی در فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به پایان رسید تا به اتهامات آنها رسیدگی و مشخص شود اتهامات وارده درست است یا خیر.
بخشی از این تخلفات از طریق تبادل سکه بین متهمان صورت گرفته و با این شرایط به نظر می‌رسد این پرونده می‌تواند کالچوپولی فوتبال ایران لقب بگیرد. اینکه این رشوه‌ها به چه منظور داده شده پرسشی است که اکنون پاسخ روشنی برای آن وجود ندارد و پس از بررسی کامل پرونده می‌توان به جواب آن رسید.
واقعیت این است که چرخش مالی فوتبال ایران بالا بوده و هر جا پول وجود دارد احتمال فساد هم زیاد است. وقتی روی کار ناظران و تصمیم سازان، نظارتی وجود نداشته باشد امکان فساد به وجود می‌آید. در کنار این موضوع فعالیت برخی دلا‌ل‌ها و مدیربرنامه‌ها نیز وجود دارد که برای پُر کردن جیب خود هر کاری می‌کنند و البته گاهی اوقات به صورت «پکیجی» به باشگاه‌ها بازیکن می‌دهند.
اگر چه در لیگ برتر هم ممکن است اتفاقی رخ دهد، اما تخلفات در لیگ دسته اول و لیگ‌های پایین‌تر به مراتب بیشتر است. در این سطح بخش عمده‌ای از باشگاه‌ها به لحاظ مالی شرایط خوبی ندارند. بازیکنان در چنین شرایطی ممکن است با پیشنهاد‌های اغوا کننده و عدم نظارت کافی از مسیر درست خود منحرف شوند و باشگاه‌ها هم دست به اقداماتی خلاف قانون بزنند. به نظر می‌رسد تشکیل کمیته مرکب قضایی، کمیته نظارت داخلی و رهگیری تراکنش‌های مالی اعضای تیم‌ها و حتی وابستگان آنها می‌تواند روی کاهش فساد نقش بسیار زیادی داشته باشد.
کالچوپولی فوتبال ایران اثبات می‌کند مثل هر حوزه دیگری در این بخش نیز فساد وجود دارد. مسئله اصلی نظارت است و باید معیار‌ها و ضوابطی طراحی شود تا افراد بدون رزومه و سفارشی به اشتباه در جایگاهی قرار نگیرند.
همه این اتفاقات زمانی رخ می‌دهد که در درجه اول نظارتی کامل وجود داشته باشد و در وهله دوم برخورد جدی با متخلفان صورت گیرد و خبری از اغماض نباشد. در صورتی که قرار باشد با متخلفان مماشات و با کدخدامنشی و ریش سفیدی موضوع حل شود باز هم شاهد تکرار این اتفاقات خواهیم بود.
