دیدارنیوز ـ آرش راهبر: شنبه فوتبالی این هفته را باید حالا حالاها به خاطر سپرد، یک روز جذاب و به یاد ماندنی که انگار در همه دنیا طرفداران فوتبال مشغول چیدن بهترین میوه‌های آن بودند. در ایران اما کتاب فوتبال با داستان‌های تازه و بدیعی ورق خورد و روز طرفداران را ساخت. یک روز بدون گله و شکایت، یک روز بدون غُرولند و تهمت و افترا و شامورتی بازی...
شنبه جذاب فوتبالی می‌تواند با یکشنبه جذاب و پر از لذت فوتبالی درآمیخته و عیش طرفداران را کامل کند.
بچه‌ها متشکریم
چراغ اول را بر و بچه‌های تیم ملی نوجوانان ایران روشن کردند. در پایان نیمه اول مقابل برزیل مدعی، کمتر کسی تصور می‌کرد آنها چنین بازگشت شکوهمندی داشته باشند و یک شاهکار به تمام معنا خلق کنند. برد حماسی مقابل برزیل که از نادرترین اتفاقات فوتبال و حومه در تاریخ ماست، چنان ولوله‌ای در جسم و روح فوتبال ایران انداخت که ناخود آگاه یکی از حاشیه‌سازترین بازی‌های دو دهه اخیر لیگ یعنی استقلال و تراکتور را هم تحت تاثیر قرار داد و دو غول فوتبال باشگاهی را به ارائه یک نمایش تر و تمیز و کاملا فنی واداشت.
نتایج یک آشتی مهم
در ورزشگاه آزادی، بازی استقلال و تراکتور چنان جذاب و تماشایی از آب درآمد که حتی هواداران مغبون تبریزی هم بی هیچ گله و شکایتی ورزشگاه را ترک کردند و نسبت به عملکرد تیم محبوبشان نارضایتی از خود نشان ندادند و مثل پاکو خِمس سرمربی اسپانیایی‌شان شکست را پذیرفتند و دنبال دلایل و بهانه‌های غیرفنی هم نگشتند.
بازی استقلال و تراکتور در آزادی یک بار دیگر ثابت کرد که همچنان در فوتبال ایران می‌توان به امید یک نمایش خالص فوتبالی به ورزشگاه رفت و از لذت ناب فوتبال سیراب شد. دیروز هیچ کس حواسش به لک و پیس‌های صورت این ورزشگاه پیر نبود و همه مبهوت بازی بودند.
بازی دیروز البته یک پیغام آشکار و مهم نیز داشت که آن هم ستایش «آشتی» و «همدلی» بود. استقلال که فصل را با ماجراهای بسیار و حواشی مرگبار آغاز کرد، نهایتا با آشتی مدیر باشگاه و مدیر تیم یعنی علی خطیر و جواد نکونام، ققنوس‌وار از میان خاکستر برخاست و زنده شد. در فوتبالی که همه جای آن پر شده از دشمنی و لجبازی حال به هم‌زن و ملال‌آور، مشخص شد که حتی با چند سی‌سی انسجام و همدلی هم می‌توان از همه سبقت گرفت و در صدر مجلس قرار گرفت.
دیروز دیگر کسی بابت بدهی‌های هنگفت استقلال و یا پرداخت نشدن بخشی از قرارداد بازیکنان و مسائل منزجرکننده اینچنینی صحبتی نکرد و حتی خواننده معروف پاپ هم رفت داخل اتوبوس تیم آبی تا مقداری از هوای بانشاط و پر از اکسیژن پیرامون تیم را استنشاق کند و کمی از فضای پر از غم و ناراحتی حاکم بر جامعه فاصله بگیرد. دقایقی پیش از آن هم علی خطیر روی سکوها چنان از فرط شادی بالا و پایین می‌پرید که حتی شنیده شد که به زودی با کاهش رقم قرارداد برخی از بازیکنان و عوامل تیم، شرایط برای حضور مهدی هاشمی‌نسب در نیمکت استقلال هم فراهم خواهد شد تا جمع رفقا جمع‌تر و گرم‌تر از قبل شود. استقلال و تیم ملی نوجوانان دیروز باز هم به یاد ما آوردند که همه چیز فوتبال، قرارداد نجومی و «پول» نیست. آینده، سرمایه بزرگ‌تری است.
و اما نصف جهان
عصر امروز می‌تواند امتداد ماجراهای جذاب دیروز باشد. سپاهان و پرسپولیس خسته و نالان از بلاهایی که در سی چهل روز اخیر سرشان آمده، در یک دیدار حیثیتی باید در ورزشگاه نقش جهان روبروی هم قرار بگیرند. از آن بازی‌های شش امتیازی که پیروز شدن در آن تا یک ماه حال همه را خوب می‌کند.
دو طرف نبرد اما جای دو نفر بالاتر از بقیه است: یحیی گل‌محمدی و ژوزه مورایس که هر دو در هفته‌های اخیر سر ناسازگاری با بالادستی‌های خود گذاشته‌اند و حتی تهدید به رفتن کرده‌اند. دو تیمی که در هفته‌های اول لیگ برتر مدعی‌های بزرگ قهرمانی بودند این روزها برای رسیدن به پله دوم جدول باید با هم بجنگند آن هم در میدانی که همیشه پر از حاشیه بوده است.
با این حال اکسیر هر دو مربی و هر دو تیم برای رسیدن به امتیازهای نجات‌بخش امروز، همان فوتبال ناب و دویدن و جنگیدن تا سر حد جان است. تقابل پرسپولیس و سپاهان و به قول هواداران فوتبال «ال‌کلاسیکوی ایران»، اگر به دور از حاشیه‌های مخرب و ویرانگر باشد و ستاره‌های دو طرف بهترین نمایش خود را روی چمن ببرند، زینت دیگری بر تن فوتبال ایران خواهد شد و روزهای خوش را به هواداران برخواهد گرداند.
آقایان محترم پرسپولیس و سپاهان! به احترام دیروز جذاب فوتبال ایران، بهترین بازی‌تان را رو کنید لطفا...
