دیدارنیوز: چسبهای آبی رنگی که ورزشکاران روی ماهیچههای خود میچسبانند برای همه علاقمندان نگران کننده است.
مصدومیت در ورزش همیشه نزدیک است و وقتی این چسبها را به بدن ورزشکار میچسبانند، یعنی یا مصدوم است و یا در آستانه مصدومیت.
کامران نرسید
این خبر تقریباً ۱۰ روز قبل از اعزام تیم ملی کشتی آزاد ایران به مسابقات جهانی ۲۰۲۳ بلگراد، ورزش ایران را به شوک فرو برد. قهرمان دو سال اخیر جهان که مدالهای طلایش مرهمی بود بر شکست حسن یزدانی.
مطلب مرتبط:
یزدانی - تیلور؛ یک جدال ذهنی!
کشتیگیر همشهری و هم وزن حسن دلاور که به خاطر حضور او در ۸۶ کیلو به وزن بالاتر رفت. پدیده ۵ سال اخیر کشتی جهان که تاکنون در هیچ مسابقه رسمی شکست نخورده و بدون مدال طلا برنگشته، شانس دفاع از عنوان جهانیاش را از دست داد.
البته ۹۲ کیلو وزن المپیکی نیست و نگران سهمیه نبودیم و البته که امیرعلی آذرپیرا قهرمان امیدهای جهان در همین وزن است. دست کشتی ایران از قهرمان و استعداد خالی نشده، اما کامران قاسمپور چیز دیگری است.
شایعه یا واقعیت؟
وقتی حسن یزدانی در اولین مسابقه خود روی تشکهای مسابقات جهانی بلگراد با بانداژ آبی چسبکاری شده روی تشک آمد، همه نگران شدند. وقتی کشتی شروع شد، حسن یزدانی به راحتی از دست راستش استفاده میکرد. به همین دلیل این شک ایجاد شد که پهلوان واقعاً مصدوم است یا در آستانه مصدومیت و برای جلوگیری چسب به کتفش بسته؟
در تمام ماههای اخیر در مورد تغییر تاکتیک حسن یزدانی برای کشتی با تیلور زیاد شنیدهایم. اینجا بود که این شایعه داغ شد که این چسبکاری برای گول زدن آمریکاییها و تیلور است تا فکر کنند قهرمان ما مصدوم است!
مطلب مرتبط:
در انتظار ۳ طلا؛ جدال حسن با تیلور!
اما وقتی امیرمحمد هم چسب بپا وارد تشک شد، مشخص بود که این فرضیه شایعهای بیش نیست. این یعنی تمرینات پرفشار تیم ملی تا همین حالا سه تلفات داشته؛ کامران قاسمپور که جهانی را از دست داد، امیرمحمد یزدانی و حسن یزدانی هم با وجود این چسبها فینالیست شدند.
یزدانی خاطره دبیر را تداعی کرد
شاید اگر هر کسی به جز علیرضا دبیر رئیس فدراسیون بود منتقدان به او بابت فشار تمرینات حمله میکردند، اما اگر یک نفر بابت این چسبها بیشترین لطمه را در تاریخ کشتی ایران خورده باشد، همین علیرضا دبیر است.
رکورددار حضور متوالی در فینال مسابقات جهانی و المپیک پس از ۵ مدال متوالی (۲ طلا و سه نقره) در ۲۴ سالگی عملا به پایان مسیر قهرمانی رسید.
علیرضا دبیر در جهانی ۲۰۰۳ نیویورک و المپیک ۲۰۰۴ آتن با همین چسبهای روی کتف روی تشک آمد و سایهای از آن کشتیگیر درخشان نبود. استاد زیرگیری کشتی جهان حتی نمیتوانست یک خودکار را دست بگیرد و طبیعی است که دستش از مدال هم کوتاه ماند و بعد از المپیک در ۲۵ سالگی رسماً از کشتی خداحافظی کرد.
چسبهای روی کتف علیرضا دبیر هم آبی رنگ بود و چقدر تلخ است اگر فکر کنیم این چسب قرار است یک استعداد درخشان دیگر را به پایان راه برساند، آن هم در سال قبل از المپیک این همه تشابه همه را نگران کرده است.
