عبدالله روا مجری پرهیجان و پرسروصدای تلویزیون که با برنامه ویدیو چک معروف شد، می‌گوید که وظیفه‌اش شادکردن مردم است و در تلویزیون آدم حرف گوش کنی نیست، اما به هر حال خودش را مدیون نان و نمکی که در تلویزیون خورده می‌داند.
دیدارنیوز: عبدالله روا درباره فعالیت این روز‌های خود در تلویزیون و تجربه برنامه استعدادیابی «بگو و بخند» معتقد است: تلویزیون یک داشته همگانی است حتی اگر برخی آن را دوست نداشته باشند. به ویژه حالا که تکلیف خودم می‌دانم که در چنین برنامه‌هایی حضور داشته باشم. احساس می‌کنم مهمترین برهه‌ای که تاکنون شخص من در تلویزیون حضور داشته و موظف بوده برای خنداندن و شاد کردن مردم تلاش کند، همین حالاست.
روا که با «ویدئو چک» مخاطبان تلویزیون را با خود همراه کرد و شش سال مداوم روی آنتن قرار گرفت، امیدوار است فصل جدید این برنامه هم ساخته شود.
این مجری تلویزیون از دغدغه خود در عرصه بازیگری گفت، اما در عین حال خود را همچنان مجری دانست؛ چرا که مخاطبان او را با این ویژگی می‌شناسند. او همکاری با تلویزیون به ویژه در این روز‌ها را تکلیف خود می‌داند و معتقد است: این روز‌ها مردم به خنده و شادی بیشتری نیاز دارند. روا توضیحاتی درباره دلایل غیبت «ویدئوچک» و زمان بازگشت آن به آنتن را نیز ارائه کرد.
این مجری درباره ممنوعیت‌های موقتش برای کار در تلویزیون نیز سخن به میان آورد و علت این تجربه خود در مقام مجری را چنین توضیح داد که با وجود اینکه مجری حرف گوش کنی در تلویزیون نبوده، اما معمولا با تعامل و گفتگو با تلویزیون، مساله ممنوعیت کارش بار‌ها حل شده و اجرای برنامه هایش از جمله «ویدئو چک» را از سر گرفته است.
وظیفه خودم می‌دانم برای خنداندن مردم در تلویزیون باشم
روا درباره فعالیت اخیر خود در برنامه‌ای با عنوان «بگو بخند» با اعلام اینکه ساخت این برنامه همچنان ادامه دارد، گفت: «بگو بخند» یک برنامه استعدادیابی به سبک برنامه‌هایی مثل «خنداننده شو» و «عصرجدید» است که حوزه‌های استندآپ کمدی، نمایش طنز و شعر و زمینه‌های دیگر کمدی را شامل می‌شود.
او درباره تجربه اجرای «بگو بخند» توضیح داد: تقریبا می‌شود گفت تجربه اجرا در اغلب حوزه‌ها را در تلویزیون داشته ام و اتفاقا در بحث مسابقه و استعدادیابی، برنامه‌ای را چند سال پیش در شبکه سه سیما اجرا کردم. برای این مسابقه استعدادیابی («بگو بخند») که قسمت‌های اولیه آن در ایام عید از شبکه نسیم روی آنتن رفت، از نظر برنامه ریزی زحمات زیادی کشیده شده و تیم سازنده از مجرب‌ترین افراد بوده اند. انتخاب داوران نیز دقیق و درست بود و بعد از مدت‌ها چالش و مشورت به جمع بندی رسیدیم که چه افرادی گروه داوران را تشکیل دهند تا خروجی خوبی به همراه داشته باشد. به این برنامه امیدوارم و احساس بسیار خوبی دارم.
بعد از «ویدئو چک» سخت است برنامه‌ای را اجرا کنم
او در ادامه با اشاره به فعالیتش در تلویزیون و حضور به عنوان مجری یک برنامه با محتوای طنز عنوان کرد: نکته اینجاست که کار کردن با مدیران و گروهی حرفهای که دغدغه‌های واقعی دارند و در آرامش به دنبال این هستند که خلاقیت‌های خود را ظاهر کنند، چاره‌ای جز بُرد ندارد. من هم با توجه به اینکه بعد از «ویدئو چک» چندین سال بود خیلی سخت در برنامه‌ای به عنوان مجری برنامه اجرا می‌کردم، حالا در کنار علاقه، وظیفه خودم می‌دانم که در چنین برنامه‌ای («بگو بخند») حضور داشته باشم و احساس می‌کنم مهمترین برهه‌ای که تاکنون شخص من در تلویزیون داشته که موظف است برای خنداندن و شاد کردن مردم تلاش کند، همین حالاست.
تلویزیون داشته همگانی است حتی اگر آن را دوست نداشته باشیم
عبدالله روا در ادامه با اشاره به برخی مجریان که این روز‌ها با تلویزیون همکاری ندارند، یادآور شد: شاید تعدادی از دوستان ما ترجیح بدهند الان کمتر کار کنند، اما حس می‌کنم به طور کلی حتی اگر تلویزیون را دوست نداشته باشیم، باید بدانیم که این رسانه یک داشته همگانی است، اگر با همه افرادی که در آن هستند هم مخالف باشیم، نمی‌توانیم بگوییم برای ما نیست. از پول ما هزینه می‌شود اگرچه حتی گاهی شاید برخلاف سلیقه ما کار کند. تا زمانی که احساس کنم بودنم از نبودنم مفیدتر است و این عرصه به من فرصت می‌دهد که با مخاطبان در ارتباط باشم، به ویژه در حال حاضر که مردم احتیاج به شادی دارند، به این فکر نمی‌کنم که میدان را خالی کنم. این موضوع را جدای از مسائل دیگر می‌بینم.
وی با بیان اینکه به طور کلی تلویزیون را میکروفن یک فرد نمی‌بینم، در این زمینه خاطرنشان کرد: تلویزیون ماهیتا یک رسانه چندصدایی است که گاهی حتی می‌تواند خودش را نقد کند؛ کما اینکه من سال‌ها در برنامه «ویدئو چک» برنامه‌های دیگری را که از همین تلویزیون پخش می‌شدند، نقد کرده ام. فکر می‌کنم در حال حاضر شاید وظیفه من بود که در چنین برنامه‌ای ـ «بگو بخند» ـ حاضر شوم و تجربیات چندساله ام در حوزه اجرا و کار در عرصه کمدی را در اختیار این برنامه بگذارم.
فعلا مجری ام، اما بازیگری دغدغه من است
روا که اخیرا در برخی مجموعه‌های نمایشی طنز به ایفای نقش هم پرداخته است، درباره اینکه کار حرفهای خود را در زمینه مجری گری یا بازیگری ادامه خواهد داد؟ با اشاره به اینکه به حوزه بازیگری هم علاقه‌مند است و هدف گذاری طولانی مدتی نسبت به آن دارد، در عین حال گفت: این دغدغه شخصی من است؛ منتهی اغلب، من را به عنوان مجری می‌شناسند و حتی من اگر خودم را هم بازیگر بدانم هنوز زود است که بخواهم سابقه اجرا را زمین بگذارم؛ بنابراین فعلا مجری ام تا زمانی که بیشتر در عرصه بازیگری جای بیفتم.
وی درباره فعالیت خود در شبکه نمایش خانگی که آیا پیشنهاد‌هایی برای اجرا داشته است، بیان کرد: اگر فرصت مناسبی پیش بیاید حتما حضور پیدا می‌کنم کما اینکه در «ارتش سری» هم به عنوان شرکت کننده حاضر بودم و همچنین در برخی پلتفرم‌ها هم به عنوان مهمان حضور داشتم.
دلایل غیبت «ویدئوچک» و بازگشت آن
روا درباره ساخت فصل جدید «ویدئو چک» نیز توضیح داد: امیدوارم امسال بتوانیم فصل جدید این برنامه را داشته باشیم. بعد از استراحتی که داشتیم و البته مدتی که به دلیل شرایط اجتماعی احساس کردیم این برنامه در اولویت نیست و به هر حال نباید وقت و هزینه را صرف برنامه‌ای می‌کردیم که اولویت مردم نیست. اما حالا فکر می‌کنم بودنش بهتر از نبودنش باشد؛ بنابراین تمام تلاشمان را می‌کنیم عوامل را دور هم جمع کنیم.
برنامه «ویدئو چک» سال ۹۶ پخش خود را در تلویزیون آغاز کرد و نگاهی طنز به حقایق و اتفاقات مهم ورزشی و دیگر مسائل روز ورزش ایران دارد.
واکنش اهالی ورزش به «ویدئو چک» و احضار‌ها به دادگاه رسانه
او درباره تجربه اجرای این برنامه و همچنین بازخورد‌های آن در بین اهالی ورزش اظهار کرد: یکی از مقصد‌هایی که در تاکسی اینترنتی مان ستاره داشت، دادگاه رسانه بود؛ یعنی در نقشه آن را جست و جو نمی‌کردیم، بر روی دادگاه رسانه می‌زدیم و آنجا می‌رفتیم و جواب پس می‌دادیم. اما برای من این برنامه بسیار ارزشمند است، بسیاری از مردم با «ویدئو چک» من را می‌شناسند.
روا درباره‌ی واکنش اهالی فوتبال به برنامه «ویدئو چک» نیز گفت: اغلب اهالی ورزش و مخصوصا فوتبال خیلی دوستانه و خوب برخورد کردند. دوستان بسیار زیادی پیدا کردم و دوستان زیادی هم داشتم که با دیدن این برنامه رفتارشان با من صمیمی‌تر شد و به هم نزدیک‌تر شدیم. خیلی‌ها هم اعتراضاتی داشتند که در جواب باید بگویم ما برای مردم کار می‌کنیم و اگر هم این برنامه دیده شده به این دلیل است که مردم احساس کردند حرف شان در برنامه زده شده است.
تلویزیون نخواسته بِرندهایش نباشند
روا در پاسخ به اینکه فکر می‌کند تلویزیون در نبود برندهایش از پس برنامه‌های نوروز و رمضان برآمده است؟ اظهار کرد: من فکر نمی‌کنم بتوان گفت تلویزیون بدون برنامه‌های بِرندش به طور کامل از عهده مخاطبانش برآمده، قطعا نبود چنین برنامه‌هایی تاثیر خود را در ریزش مخاطبان می‌گذارد، اما در اکثر موارد تلویزیون نخواسته که این برنامه‌ها حضور نداشته باشند، تصمیم‌ها شخصی بوده و اگر هم کسی تلقی اش این است که این روز‌ها سکوت کند، مشکلی ندارد. خود من هم ابتدا چنین نگرشی داشتم، اما بعد با توجه به بازخوردی که از مخاطبان گرفتم و رفتاری که از مردم دیدم و با افرادی با تجربه‌ای که مشورت کردم، احساس کردم که احتیاج دارم از تجربیاتم در راستای صحبت کردن با مردم به ویژه خنداندن استفاده کنم.
در تلویزیون آدم حرف گوش کنی نیستم، اما ...
این مجری در پاسخ به اینکه آیا تلویزیون حامی مجریانی بوده است که در طول این سال‌ها خود فضای پرورش آن‌ها را فراهم کرده؟ گفت: من شغلی را دارم که دوستش دارم و ممنونم از مخاطبان که من را در این سال‌ها پذیرفته اند. البته تلویزیون معمولا حامی نبوده است؛ اما این اتفاق بر اساس سلیقه‌های مختلفی که در تلویزیون وجود دارد شکل گرفته و البته چیزی جز این نیست و هیچ جای دیگری هم این حمایت‌ها ۱۰۰ درصد نبوده است. با این همه احساس من این است که ما باید پای حرفهای دو طرف ـ هم مجریان و هم تلویزیون ـ بنشینیم. تصور عموم این است که این‌ها درِ تلویزیون را زدند، اما کسی در را به رویشان باز نکرده است. من خودم هم ممنوعیت داشتم. گاهی دوستان من امکاناتی خواستند که تلویزیون نتوانسته فراهم کند و در توان تلویزیون نبوده است. تلویزیون هم انتظار دارد وقتی فردی توسط او به مردم معرفی می‌شود بیشتر حرف گوش کن باشد. من خودم در تلویزیون آدم حرف گوش کنی نیستم، اما به هر حال خودم را مدیون نان و نمکی که در تلویزیون خورده ام می‌دانم؛ مدیون سال‌هایی که به من اعتماد شده تا در آن با مردم حرف بزنم.
ممنوعیت کار اتفاق عجیبی نیست
این مجری درباره ممنوعیت کاری اش در تلویزیون نیز سخن به میان آورد و علت تجربه خود در این زمینه را چنین توضیح داد: این اتفاق خیلی اتفاق عجیبی نیست و شاید اغلب دوستان من که برنامه پرمخاطب داشتند حداقل مقطعی تجربه ممنوع الکاری داشته اند. من هم تجربه ممنوع الکاری داشتم، اما تاکنون اعلام نکرده بودم. سه چهار بار اخطار‌های جدی داشتم که به واسطه انتقاداتی که به جا‌هایی که داشتم پیش آمده بود. هم در برنامه «ویدئو چک» و هم در برنامه‌هایی که حوزه ورزشی نبودند. در مقطعی اجرا نداشتم، اما با گفتگو حل میشد و دوباره برگشتم. به هر حال وقتی با تلویزیون کار می‌کنیم بر این باوریم که چارچوب‌ها را باید رعایت کنیم؛ و توافق کردن یا نکردن با تلویزیون امری عادی است. من بیش از ۱۰ بار شده که در تلویزیون در خصوص موضوعی به توافق نرسیدم. عاشق کارم هستم، اما اگر به ۲۰ سال پیش برمی گشتم دیگر این شغل را انتخاب نمی‌کردم چرا که سختی‌های زیادی دارد.
روا در ایام نوروز همچنین برنامه‌ای با عنوان «کافه بازی» که متمرکز بر جام بازی‌های الکترونیکی مثل فیفاست و بازی‌های پلی استیشن و بازی‌های موبایلی را شامل میشد اجرا کرد. وی درباره این برنامه هم گفت: با توجه به اینکه «کافه بازی» درون مایه طنز داشت اجرای آن را پذیرفتم.
