دیدارنیوز - روزنامه ایران نوشت: محمدرضا باهنر، دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری چند روز پیش از بازگشت سید محمد خاتمی رئیس دولت اصلاحات به عالم سیاست استقبال کرد. او در گفتوگویی که با ایلنا داشت، در پاسخ به سؤالی در این باره گفت: «من بارها و بارها گفتهام آقای خاتمی اگر در جریان سیاسی کشور برگردد، میتواند منافعی داشته باشد اما بالاخره ایشان مواضعی را در سال ۸۸ داشت من بارها گفته بودم که من آقای خاتمی را جزو سران فتنه نمیدانم اما در جریانات فتنه خوب عمل نکرد و این مشکل باید حل شود الان هم من اتفاقاً میدانم خیلی از اینها امروز دلشان برای استقلال و استقرار نظام و اقتدار نظام میسوزد و الان اتفاقاً ما با جریانات رقیبمان در بعضی از مسائل کاملاً مشترک هستیم که باید حمایت و کمک کنیم بنابراین آن یک مسألهای جدا است.
آقای خاتمی باید به یک صورتی آن کوتاهیها و قصور و تقصیرهایش را جبران کند و من معتقدم اگر همه این کارها اتفاق بیفتد، من این مسأله (بازگشت آقای خاتمی به سیاست) را مفید میدانم.» فارغ از شرط و شروطی که باهنر برای بازگشت خاتمی عنوان کرده است، همچنین تعریف و تفسیری که او از «بازگشت» و «عالم سیاست» دارد، جایگاه تشکیلاتی او این سؤال را مطرح میکند که باهنر به جز استقبال از این موضوع یا هر موضوع دیگر در سیاست داخلی کشور، چه گام عملیای میتواند بردارد؟ در همین هفتهای که گذشت، اصولگرایان بخصوص احزاب عضو جبهه پیروان خط امام و رهبری، در پنجمین سالگرد درگذشت حبیبالله عسگراولادی دبیرکل فقید جبهه پیروان یاد او را گرامی داشتند؛ اما سؤال اینجاست به غیر از پاسداشت اسم، چه کسی باید از رسم مرحوم عسگر اولادی صیانت کند؟ سیاستمداری که در ماههای پایانی حیاتش، به خاطر مواضعش درباره نامزدهای مغضوب انتخابات 88، مورد عتاب پیر و جوانِ اصولگرا قرار گرفت اما در مقابل فشارها به این پاسخ اکتفا کرد که: «من به عنوان یک عضو هیأت منصفه میگویم که من موسوی و کروبی را در فتنه ۸۸ مجرم نمیشناسم و آیا نباید این را بگویم چون به من انتقاد میکنند؟ آقایانی که بر مرکب احساس سوارند، در آن دنیا نمیتوانند جواب من را بدهند.»
