جلال مقامی، صدای ماندگار دوبله ایران چند روز پیش جان به جان آفرین تسلیم کرد تا علاقه‌مندان و هنرمندان این هنر را عزادار کند. خسرو خسروشاهی از پیشکسوتان عرصه دوبله و از دوستان زنده‌یاد جلال مقامی، می‌گوید حرفه اصلی او از همان ابتدا گویندگی و مدیریت دوبلاژ بوده و مجری نبود. یک برنامه «دیدنی‌ها»یی بود که از ایشان خواهش کردند برنامه را اجرا کند. چهره خوبی هم داشت برنامه را اجرا کرد، خیلی خوب هم گرفت و تمام شد و دیگر هم تکرار نشد.
دیدارنیوز: هر بار مرگ یکی از قدیمی‌های دوبله، جمع کثیری از هنرمندان و علاقمندان دوبله را عزادار می‌کند؛ خصوصا آن‌ها که از نسل طلایی دوبله محسوب می‌شوند و متاسفانه تعدادشان روز به روز کمتر می‌شود.
حالا چهار روز است که صدای ماندگاری دیگر از عالم دوبله برای همیشه خاموش شده است. هنرمندان عرصه دوبله امروز گرد هم می‌آیند تا برای آخرین بار با جلال مقامی وداع و او را به سوی خانه ابدی بدرقه کنند.
خسرو خسروشاهی از پیشکسوتان عرصه دوبله و از دوستان زنده‌یاد جلال مقامی، درباره آشنایی دیرینه شان می‌گوید. به گفته او این دوستی به اندازه‌ای نزدیک بوده است که گویی سالها با هم زندگی کرده‌اند و با تاسف ادامه می‌دهد: بزرگان دوبله یکی یکی رفتند. متاسفانه فکر نمی‌کنم دیگر کسی مانده باشد!
او با یادآوری اینکه حرفه اصلی جلال مقامی از همان ابتدا گویندگی و مدیریت دوبلاژ بوده است، تاکید می‌کند: «جلال مقامی مجری نبود» و سپس چنین ادامه می‌دهد: «یک برنامه «دیدنی‌ها»یی بود که از ایشان خواهش کردند برنامه را اجرا کند. چهره‌ی خوبی هم داشت برنامه را اجرا کرد، خیلی خوب هم گرفت و تمام شد و دیگر هم تکرار نشد.»
خسروشاهی پس از درگذشت جلال مقامی، درباره صدای تکرار نشدنی او این چنین می‌گوید: هر چیزی یک پایانی دارد، عمر هم همین طور. بزرگان دوبله یکی یکی رفتند و متاسفانه فکر نمی‌کنم دیگر کسی مانده باشد.
عکسی قدیمی از چهار صدای ماندگار دوبله ایران/ به ترتیب از سمت راست: جلال مقامی، احمد رسول زاده، منوچهر اسماعیلی و خسرو خسروشاهی
خسروشاهی سپس درباره دوستی و همکاری اش با جلال مقامی یادآور می‌شود: ما خاطرات زیادی باهم داریم. از جوانی با هم بزرگ شدیم و با هم زندگی کردیم. در سفر‌ها همیشه با هم بودیم و بعد‌ها زندگی دیگری شروع کردیم و هر کدام زندگی خود را داشتیم. آقای مقامی دوست عزیز من بودند. گوینده‌ای بسیار درجه یک و خوب؛ ولی خب این اواخر دچار ضعف جسمی شدند و ناراحتی از بی توجهی ها، ایشان را خانه نشین کرد. یکی ـ دو سال اخیر خانه نشین شدند؛ به گونه‌ای که برخی از دوستانش که همکار هم بودند را سه ـ چهار سال ندیده بود. جلال مقامی خانه اش تهران نبود و در کرج زندگی می‌کرد و به همین دلیل کسی به دیدارش نرفت. هفته پیش با ایشان صحبت کردم. کمی کسالت داشتم، ایشان تماس گرفتند و حالم را جویا شدند. او روز‌های سیاه و تلخی را گذراند و بعد اینگونه فوت شد.
خسروشاهی در پایان درباره آثار شاخص زنده یاد جلال مقامی یادآور شد: ایشان کار‌های شاخصی را گویندگی کردند که از آن جمله می‌توان به «دکتر ژیواگو» اشاره کرد که یکی از کار‌های خیلی خوب ایشان بود. آن زمان بهترین فیلم‌های روز دنیا که برای دوبله وارد کشور می‌شد. آن سالها، سال‌های خوب سینما هم در دنیا و هم در ایران بود.
