دیدارنیوز - علی تاجرنیا در یادداشتی در روزنامه آفتاب یزد نوشت: «اظهارات اسحاق جهانگیری مبنی بر کاهش اختیاراتش در دولت فارغ از این که انتقادات بسیار زیادی را نسبت به روحانی و کابینهاش در پی داشت، واکنش برخی از اعضای دولت مبنی بر نقش تعیینکننده جهانگیری در دولت دوم روحانی و نیز تجدید میثاق روحانی و جهانگیری ساعاتی پس از سخنان گلایهآلود معاون اول رئیسجمهور را به دنبال داشت. از این رو این پرسش را به میان آورد که آیا رئیسجمهور و دولتش نگران استعفای احتمالی جهانگیری و نیز پیچیده شدن اوضاع دولت دوازدهم با خروج معاون اول از دولتشان هستند؟
از این رو باید اذعان داشت که به نظر میرسد که روحانی نسبت به جهانگیری به دلیل نقش موثر و تعیینکنندهای که در انتخابات ریاستجمهوری ۹۶ و روی کار آمدن او داشت، احساس دین میکند. اسحاق جهانگیری بخش عمدهای از بار روحانی را در انتخابات اخیر به دوش کشید. اما فارغ از این مهم به نظر میرسد که جهانگیری فردی قابل اعتماد در میان اصلاحطلبان و بزرگان این جریان است. به همین دلیل اگر چنانچه رئیسجمهور جهانگیری را در دولت از دست بدهد، به نحوی اعتماد و حمایت جریان اصلاحات را نسبت به دولت خود از دست خواهد داد. به همین دلیل اگر چه از قرائن و شواهد پیداست که رئیسجمهور خواهان باز بودن بستر برای جهانگیری در دولت نیست اما در عین حال هم نمیخواهد معاون اول را از دست بدهد.
به همین دلیل امید می رود که ادعای روزنامه منتسب به حزب کارگزاران سازندگی صحت داشته باشد و روحانی و جهانگیری با یکدیگر همراهتر شوند. در عین حال پس از اظهارات جهانگیری درباره کاهش اختیاراتش در دور دوم دولت روحانی برخی از ضرورت استعفای او سخن به میان آوردند در حالی که چندان به مصلحت نیست که جهانگیری از دولت خارج شود، زیرا اختلافات میان اصلاح طلبان و دولت چندان عمیق نیست که منجر به عدم همراهی و همکاری آنها شود. جهانگیری به طور قطع همچنان میتواند به عنوان حلقه وصلی میان دولت و اصلاح طلبان کمک کننده باشد. بنابراین بر این باورم که جهانگیری در شرایط کنونی حضورش در دولت به نفع روحانی و جریان اصلاحات است. علاوه بر این خروج جهانگیری از دولت نه تنها که مساله ای را حل نمی کند بلکه حتی انتقاد برخی از حامیان دولت را نسبت به استعفای معاون اول به ویژه با توجه وضعیت دولت و نیز مشکلات اقتصادی در پی خواهد داشت.
در نهایت نباید فراموش کرد که اظهارات اخیر جهانگیری درباره حدود اختیاراتش به مفهوم نگرانی نسبت به وضعیتش در دولت نیست بلکه بیشترین نگرانی او عدم تحقق مطالبات جامعه است و بیش از آن که دغدغه فردی و جناحی داشته باشد او دغدغه کارآمدی دولت را دارد و امیدوار است که با حضور نیروهای جدید در دولت این مطالبات و خواسته های عمومی محقق شود.