انتشار فیلم مجادله پرویز پرستویی با سام رجبی در حاشیه اکران فیلم داستان‌های هزار و یک روز در آمریکا و توهین به گوهرخیراندیش و اسماعیل منفرد زاده موضوع گزارش پیش رو است.
دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: توهین و حمله از سوی ایرانیان خارج نشین گروه خاص که از هر بهانه‌ای برای رساندن صدای اعتراض شان به گوش جهانیان کوتاهی نمی‌کنند، این روز‌ها نقل هر مجلسی است و مانند سایر اتفاق‌ها برخی با این برخورد‌ها موافقند و برخی مخالف.
ماجرای درگیری لفظی پرویز پرستویی و انتشار فیلم آن یک پیش زمینه داشت؛ پرویز پرستویی که برای شرکت در مراسم نمایش فیلم و پرسش و پاسخ با تماشاگران به همراه شماری دیگر از دست‌اندرکاران فیلم به آمریکا سفر کرده در میزگرد پایانی فیلم و بیرون ساختمانی که فیلم نمایش داده شد، با این سوال از سوی همان گروه خاص مواجه شد که چرا با وجود فعالیت‌های خیرخواهانه خود، درباره حوادث آبان ۱۳۹۸ سکوت کرده است!
پرستویی تلاش کرد که با یک پاسخ منطقی جوی که چند روزی است بواسطه حضور او سایر هنرمندان در شهر‌های آمریکا بوجود آمده را تلیطف کند از این او با بیان این پاسخ که "طول مبارزه برای من مهم است و عرض آن مهم نیست و می‌خواهید من برم بمیرم؟ و شما در ایران زندگی نمی‌کنید. من در همین ایران کم مصیبت نکشیدم" تلاش خودش را کرد، اما پرسش از او به اینجا ختم نشد و سوال از او به این سمت رفت که چرا با سردار سلیمانی، فرمانده پیشین نیروی قدس عکس گرفته است و او پاسخ داد:"این نظر شماست" و سپس گفت امیدوار است در هیچ جای جهان قطره خونی ریخته نشود.
اما ماجرا به همین جا ختم نشد و جمعه شب در شهر آناهایم تصویر دیگری جنجالی شد. در این فیلم سام رجبی که بار دیگر وارد سالن نمایش شده، از پرویز پرستویی می‌پرسد چرا با قاسم سلیمانی عکس گرفته و رابطه او با آقای سلیمانی چه بوده است، که پرستویی پاسخ داد:"به تو ارتباطی ندارد، چون مثل انسان حرف نمی‌زنی" و بعد صحنه درگیر پرویز پرستویی با سام رجبی و افتادن گوشی سام جو سالن نمایش را برای دقایقی تحت شعاع قرار داد.
البته این توهین و حمله فقط به پرویز پرستویی معطوف نشد و گوهر خیراندیش هم که در مراسم اکران فیلم داستان‌های هزار و یک روز از گزند اهانت در امان نماند؛ این هنرمند در واکنش به این ماجرا گفت ادر، عمه و خاله بنده همه قبل از انقلاب در خانه‌های خود روضه می‌گرفتند و خدا و پیغمبر را هم قبول داشتند. حال نمی‌توانیم وقتی در جایی زندگی می‌کنیم که معنی دموکراسی را کاملا به ما نشان می‌دهند، بیاییم یاد بگیریم به عقیده آدم‌ها احترام بگذاریم؟
ماجرای این درگیری‌ها از بیرون سالن نمایش به داخل هم کشیده شد و زمانی که پرویز پرستویی داشت به حضور هنرمندانی مانند اسماعیل منفرد زاده، برادران شب پره و علیرضا امیرقاسمی اشاره می‌کرد و حضور آن‌ها را در این مراسم باعث خوشحالی و دلگرمی اش بیان می‌کرد و از محبوبیت آن‌ها در داخل کشور می‌گفت، فرد معترض صحبت‌های پرستویی را قطع کرد و به پخش فیلم با مضمون پیاده‌روی اربعین امام حسین (ع) و حشدالشعبی دلیل اعتراض و علت مهاجرت خود و بخشی از مردم را بیان کرد که پرستویی در پاسخ گفت: این اعتقاد ماست و شما نمی‌توانید از این بابت ایرادی وارد کنید و مرد معترض پاسخ داد: اعتقاد شما زندگی ما را تباه کرده است. خانم خیراندیش از صدقه به مردم ایران می‌گوید، ولی مردم ایران صدقه نمی‌خواهند.
بیشتر بخوانید: خشم مهرجویی؛ فریاد‌های «هامون» در راهرو‌های دادگاه مجازی!
مضمون فیلم داستان‌های هزار و یک روز نمایش صلح است و اکران آن در شهر‌های آمریکا به درخواست یکی از سازمان‌های آمریکایی فعال در این حوزه بود نکته‌ای پرویز پرستویی یک روز پس از انتشار عمومی فیلم درگیری اش با سام رجبی به آن اشاره داشت.
او با انتشار یک ویدیوی چهار دقیقه‌ای و بیان نقطه نظرات خود درباره فیلم درگیری اش با سام رجبی را بیان کرد، هر چند که صحبت‌های پرستویی بیشتر حول محور موضوع فیلم و اشاعه صلح بود و در کل دلیل واکنش عصبانیت آنی خود را بیان نکرد.
پس از انتشار فیلم‌های اهانت آمیز به هنرمندان مخاطبان فضای مجازی واکنش‌های زیادی نشان دادند البته عده‌ای منتقد رفتار پرویز پرستویی بودند و عده دیگری مداقع او. برخی او را به دلیل همراهی با ابراهیم حاتمی کیا و عکس گرفتن با سردار سیلمانی در ایران و خوش و بش کردن اش با هنرمندان خارج از کشور و تعریف و تمجید از آنان را خوشایند ندانستند و او را نسبت به رفتار متناقض ش نقد کردند.
البته این نقد‌ها که به ظن برخی درست یا نادرست است فقط گریبان این هنرمندان را نگرفته، چندی پیش اظهار نظر ابراهیم حامدی یکی از خوانندگان قدیمی برای نخواندن آهنگ خلیج فارس در کنسرت هایش سبب شد خیلی از مردم و حتی طرفدارانش بر علیه او مطالب مختلفی را در فضای مجازی منتشر کنند و همین استمرار اعتراض‌ها "ابی" را برآن داشت تا در یک ویدیوی دیگر دلیل کار خود را توضیح دهد؛ و در نهایت قضاوت درباره رفتار یا گفتار انسان‌ها چه معرروف و مشهور باشد چه نه، بهترین خوراک برای فضای مچازی است فضایی که توانسته در برخی از موارد حق‌های ناخق شده را پس بگیرد و در برخی موارد هم مانع از اتفاق‌هایی شده که رخداد آن می‌توانست عواقب بدی را در پی داشته باشد، اما اینکه ما بدانیم با چه ادبیات و گفتار می‌توانیم نقد خود را بیان کنیم نکته مغموم شده‌ای است که کسی درباره آن صحبت نمی‌کند.
