دیدارنیوز - به مناسبت 18 اردیبهشت روز بیماریهای خاص و صعبالعلاج نشستی در ایسنا برگزار شد که در آن میثم رمضانی - عضو هیات مدیره انجمن تالاسمی - و دکتر جمشید کرمانچی - مشاور معاون درمان وزارت بهداشت - و سعید ملکی – مدیرعامل شرکت روناک دارو به عنوان یکی از تولید کنندگان داروی ایرانی تالاسمی در آن شرکت کردند و به موضوع مشکلات بیماران تالاسمی از جمله مشکل داروی آنان پرداختند. متن این نشست را می خوانید.
مقدمه
سالهاست که تالاسمی به عنوان یک بیماری خاص در کشور شناخته شده، اما هنوز مشکلات و دغدغههای بیماری و زندگی برای آنها کابوس است. هرچند که وزارت بهداشت در حوزه پیشگیری و درمان این بیماری قدمهای رو به پیشرفتی برداشته، اما هنوز موفق نشده امکانات درمانی بیماران خاصی چون تالاسمیها را در نزدیکی همه نقاط زندگی این افراد توزیع کند؛ بهطوریکه گاهی بیمارانی که در مناطق دور افتاده زندگی میکنند باید برای یک تزریق خون ساده، ساعتها پیاده گز کنند؛ مبحثی که میثم رمضانی عضو هیات مدیره انجمن تالاسمی آن را مطرح میکند و دکتر جمشید کرمانچی مشاور معاون درمان وزارت بهداشت، به صورت مبسوط به آن پاسخ میدهد و برنامههای در دست اجرا جهت ارتقای کیفیت درمان و همچنین افزایش دسترسی این بیماران به خدمات را تشریح میکند.
بیتردید دارو جزء مهم درمان این بیماران است و اگر بگوییم بدون "دارو"، "درمان" برای این بیماران معنایی ندارد، سخن به گزاف نگفتهایم؛ چراکه دارو به جانشان بسته است و در تمام طول عمرشان به دارو وابستهاند. از طرفی کشورمان به سمت تولید دارو در داخل حرکت کرده، اما اینکه صنعت دارویی کشور اکنون در کجای مسیر تولید داروی باکیفیت قرار دارد، بحثی است که سازمان غذا و دارو باید به آن بپردازد و برنامهاش را تشریح کند. در هر حال هر از گاهی داروهای این بیماران اسیر اما و اگر میشود و ترس از نبود دارو، لرز به تنشان میاندازد. این بیماران میگویند داروی داخلیشان عارضه ایجاد میکند و ترجیح میدهند آن را مصرف نکنند تا حداقل دردشان مضاعف نشود، اما باید پرسید آیا واقعا داروی تولید داخل تالاسمیها عارضه میدهد؟ سوالی که جز مسوولان سازمان غذا و دارو کسی نمیتواند به صورت مستند و مستدل به آن پاسخ دهد و اقدامات و برنامههای پیشبینی شده را تشریح و خیال بیماران را آسوده کند. سعید ملکی – مدیرعامل شرکت روناک دارو - به عنوان یکی از تولید کنندگان داروی ایرانی تالاسمی به سوالات در این حوزه هم پاسخ داده است.
میثم رمضانی عضو هیئت مدیره انجمن تالاسمی ایران:
مدیریت درمان تالاسمی وجود ندارد
میانگین سنی بیماران تالاسمی در ایران به 40 سال رسیده، اما به جز تزریق خون، سایر دغدغههای آنان دست نخورده مانده است؛ مشکلات دارویی، مراکز درمانی ناکافی، تبدیل شدن بیماری به انگ اجتماعی و دست و پنجه نرم کردن برای به دست آوردن حقوق اولیه شهروندی هنوز دغدغه این جامعه ۲۲ هزار نفری است.
بیماری تالاسمی از دهه ۱۳۷۰ در ایران با کمک اجباری شدن آزمایشهای پیش از ازدواج، کنترل شد و نرخ تولد نوزادان مبتلا به این بیماری بسیار پایین آمده، اما هنوز در برخی مناطق به صفر نرسیده است.
هشتم می هر سال روز جهانی این بیماری است که البته در تقویم ملی ایران ثبت نشده است. مساله کیفیت داروی ایرانی و تامین آن به میزان مورد نیاز بیماران، مدیریت مراکز درمانی و نگرانیهای رفاهی و اجتماعی بیماران تالاسمی بخشی از مهمترین موارد مطرح شده در نشست بررسی مشکلات دارویی و درمانی بیماران تالاسمی در خبرگزاری ایسنا بود؛ مسائلی که میثم رمضانی -عضو هیئت مدیره انجمن تالاسمی ایران- آنها را نگرانیهای حل نشده این بیماران میداند.
نیازهایی که بعد از 4دهه همچنان باقی است
رمضانی در این نشست با اشاره به میانگین سنی 40 ساله بیماران تالاسمی در ایران، تاکید کرد: بعد از چهار دهه هنوز هم وزارت بهداشت دغدغه پیشگیری از تولد با این بیماری را در منطقه سیستان و بلوچستان دارد. خانوادهها هنوز هم باید دنبال داروی خود بگردند. چهار دهه از عمر متوسط جامعه تالاسمی گذشته، اما هیچ چیزی تغییر نکرده و نیازها، همان نیازهای اولیه است. در این مدت فقط آگاهی مسئولان نسبت به این موضوع بیشتر شده و پروتکلهای درمانی تدوین شده است و میدانند که این بیماری باید حمایت شود. با وجود این چگونگی حمایت و بودجههای مربوط به این بیماران جای بحث دارد.
وی ادامه داد: امروز بحث دریافت خون بیماران حل شده است. در دهه ۶۰ بیماران تالاسمی برای دریافت یک واحد خون یک هفته تا ۱۰ روز در نوبت منتظر میماندند. بحران جنگ و موضوع خونهای جایگزین نیز مطرح بود. در آن دوره بیماران در اورژانس بیمارستان خون دریافت میکردند و امروز در بخشهای تالاسمی تزریق میکنند. بخشی به نام تالاسمی در مراکز درمانی وجود دارد، اما امکانات خاصی برای آن در نظر گرفته نشده است.
رمضانی در ادامه، با تاکید بر اینکه مراکز درمانی هنوز هم بیماران تالاسمی را نمیپذیرند و آن را بار اضافهای برای خود تصور میکنند، تصریح کرد: آنها علاقهمند هستند تالاسمی در مرکزشان درمان نشود؛ چون بیماری، مزمن است و بیماران هر روز برای درمان مراجعه میکنند. علاوه بر آن باید پرستار تخصصی، کادر درمانی و تامین خون و دارو را در نظر بگیرند. آنها به صراحت بیان میکنند تالاسمی هزینه اضافه است.
رمضانی با بیان اینکه چرا سالها برای حل مشکل درمانگاه ظفر تهران فکری نشده است؟ ادامه داد: سال گذشته با سه دانشگاه علوم پزشکی در تهران جلسهای برگزار شد، اما تالاسمی را نپذیرفتند. درمان تالاسمی در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در بخش شیمی درمانی انجام میشود. بهداشت و درمان در این حوزه موفق نبوده است. و سوال دیگر آنکه چرا در شهرهای دیگر هنوز مراکز درمانی بیماران تالاسمی ساماندهی نشده است؟ شاید چون دانشگاهها و روسای بیمارستانها دردسر آن را نمیپذیرند. امکانات درمانی بخشهای تالاسمی نیز تغییری نکرده و مانند سابق است.
رمضانی با اشاره به وضعیت درمان تالاسمی در دهه ۶۰، ادامه داد: دارو از اول دغدغه بیماران بوده است، زمانی باید برای تامین آن هزینه میپرداختند و در دورهای به صورت رایگان در اختیار بیمار قرار داده میشد و تک برند بود. مشکلات دارویی از زمان تحریم آغاز و باعث شد سیاست کشور به سمت تولید داخل برود. داروی خارجی یا وارد نمیشود، یا هزینه واردات آن تامین نمیشود یا منابع ارزی مورد نیاز آن وجود ندارد. همچنین ممکن است به دلیل نوسانات ارزی در گمرک بماند و ندانند با چه قیمتی باید وارد شود. وزارت بهداشت نرخ سال گذشته را تایید میکند، اما برای واردات نرخ امروز مطالبه میشود. در این میان فقط به بیماران آسیب میرسد.
وی تصریح کرد: در این چهار دهه همت بیماران تالاسمی تغییر کرده است. آنها تلاش کردند با تمام شرایط نامناسبی که داشتند، تحصیلات عالیه داشته باشند. ما امروز پزشک، مهندس، دکترای داروسازی و ... از جامعه تالاسمی داریم. اعتماد به نفس و تحمل آنها بالا رفته است و خواستههای خود را پیگیری میکنند. در این میان برخی خانوادهها توان مالی ضعیفی دارند یا در مناطقی زندگی می کنند که فقر فرهنگی بالا است؛ این موضوع مانع ادامه درمان بیماری آنها میشود.
مدیریت درمان تالاسمی وجود ندارد
عضو هیئت مدیره انجمن تالاسمی ایران با انتقاد از نبود مدیریت درمان در حوزه تالاسمی، گفت: بیماری در جیرفت برای من تعریف میکرد که برای تزریق خون به کهنوج میروند. آنها باید ۲۰ کیلومتر پیاده میرفتند تا به محلی برسند که که ماشین رفت و آمد میکند. دو ساعت نیز طول میکشد که به مرکز درمانی برسند. وقتی به مرکز میرسند باید منتظر باشند که آیا خون به آنها میرسد یا خیر؟ این خانواده منابع مالی محدودی دارند و به جای هر ۱۵ روز، هر ۴۵ روز بیمارشان را برای تزریق میبرند. در این مناطق اگر امروز نمونه خون بگیرند، سه روز بعد تزریق انجام میشود؛ این یعنی مدیریت درمان خوبی در این زمینه وجود ندارد. خانوادهای که نتواند به مرکز درمانی مراجعه کند، درمان کاملی هم ندارد و نمیتواند سهمیه داروی ماهیانه خود را بگیرد.
بیمار تالاسمی را استخدام نمیکنند
وی با بیان اینکه دارو، درمان و مسائل اجتماعی بیماران تالاسمی از یکدیگر جدا نیستند، بیان کرد: بیماران امروز به سن ازدواج رسیدهاند. باید پرسید آیا توان چرخاندن اقتصاد خانواده خود را دارند؟ شغلی دارند؟ برای این موضوع تصمیمی گرفته شده است؟ ما به هر سیستمی مراجعه کردیم گفتند تالاسمی تحت پوشش بهزیستی است، در حالی که چنین چیزی نیست. بسیاری از مسئولان و حتی مجلس نیز نمیداند تالاسمی تحت پوشش بهزیستی نیست و قانون جامع حمایت از معلولان شامل بیماران خاص نشده است. بیماران سهمیه اشتغال، وام کم بهره، مسکن و ... ندارند. آنها در آزمونهای استخدامی شرکت میکنند و قول میشوند، اما در مصاحبه با انگ تالاسمی بودن، رد میشوند. هنوز افکار عمومی درباره این موضوع اصلاح نشده است.
رمضانی با تاکید بر اینکه این برخورد ظلمی در حق بیماران تالاسمی است، ادامه داد: بیمار تالاسمی که با مدرک دکترای خود در آزمون استخدامی قبول میشود، ولی نمیتواند مشغول به کار شود باید چه کاری کند؟ امروز دیگر متوسط عمر آنها ۱۸ سال نیست، بیماران ما به سن بازنشستگی نیز رسیدهاند.
عضو هیئت مدیره انجمن تالاسمی ایران با اشاره به فوت ۸۷ نفر از بیماران در سال ۹۶ به دلیل عوارض ناشی از بیماری، گفت: بیماری تالاسمی مزمن و فرسایشی است؛ اگرهمه شرایط مناسب و آماده باشد، بیمار دوست دارد با تمام سختیها به زندگی خود ادامه دهد. اما بیمارانی که شرایط برای آنها مهیا نیست، خسته می شوند. این خستگی زمانی مضاعف میشود که دارو هم عارضه داشته باشد. اگر محل تزریق تاول بزند، تا دوماه نمیتوان از آن برای تزریق استفاده کرد و اگر این اتفاق تکرار شود تا چندماه نمیتوان از آن ناحیه بدن استفاده کرد. بیمار اضطراب و ترس دارد که این موضوع دوباره اتفاق نیفتد؛ در نتیجه مصرف دارو را کنار میگذارد و دیگر اعتمادی به دارو ندارد.
چرخه "درمان" بدون "دارو" کامل نیست
وی ادامه داد: بیماران این داروها را امتحان کردهاند، اما جواب نگرفتهاند. آنها میگویند ما داروی با کیفیت و بدون عارضه، امکانات و درمان خوبی میخواهیم. چرخه درمان بدون دارو کامل نیست. به جز آن درمان استاندارد، پروتکل درمانی، مراکز استاندارد، پزشک و استاندارد در تجویز دارو نیز باید وجود داشته باشد که درمان انجام شود.
رمضانی با بیان اینکه بیماران واکنشهای متفاوتی به دارو نشان میدهند، اضافه کرد: ممکن است یک بیمار به دسفرال واکنش نشان دهد، یا بدن بیمار دیگری با دسفوناک سازگار باشد. سال ۸۸ که داروی دسفوناک وارد بازار شد، برخی بیماران میگفتند نسبت به دارو حساسیت دارند. یکی از پزشکان گفتند باید دارو را رقیق کنید؛ در این صورت عارضهای ندارد. این موضوع به مساله آگاهی ناکافی در میان بیماران اشاره دارد. با توجه به اینکه یک بار ماده اولیه داروی ایرانی تغییر داده شده و دوباره از منبع اصلی آن تهیه شده، انتقاد از آن به صورت شاخهای بین بیماران پخش میشود. بیماران به داروها تعلق خاطر پیدا میکنند؛ به طوری که ممکن است ۳۰ سال از دارویی استفاده کنند و هنگام تغییر آن احساس خطر کنند؛ این موضوع طبیعی است، ما میگوییم بیماران تالاسمی باید حق انتخاب داشته باشند که از چه دارویی استفاده کنند.
وی ادامه داد: میخواهیم حتما نمونه خارجی نیز وجود داشته باشد که اگر شرکتی نخواست دارو تولید کند حق انتخاب دیگری برای بیمار باقی بماند. بیمار میخواهد دارو باشد، با کیفیت و اثربخش و بدون عوارض باشد. برای او فرقی بین داروی ایرانی و خارجی وجود ندارد؛ چون مصرف کننده است و دوست دارم طول عمرمش زیاد باشد. ما هم به بیماران میگوییم اگر داروی خارجی در دسترس نبود حتما از نمونه داخلی آن استفاده کنید تا درمان مختل نشود.
رمضانی با اشاره به تاکید وزارت بهداشت برای استفاده از داروی خوراکی تالاسمی، تاکید کرد: با توجه به تحولاتی که در زمینه داروی تالاسمی طی ۱۰ سال اخیر اتفاق افتاد، اعتماد بیماران ضعیف شده است. این اعتماد سازی با یک داروی با کیفیت بازمیگردد. مشکل این است افرادی این داروها را تبلیغ میکنند که خودشان مصرف کننده آن نیستند. سالها بیماران منتظر داروی خوراکی بودند، اما اینکه آن را نمیپذیرند یعنی یک جای کار اشکال دارد. شرکتهای دارویی هم قولهایی میدهند، اما اجرایی نمیشود. شرکت دارویی که داروی خوراکی تولید میکند، الان این دارو را تولید نمیکند و میگوید وزارت بهداشت باید قیمت را بالا ببرد. بعد میبینیم که داروی خوراکی در بازار نیست. این باعث از بین رفتن اعتماد میشود. حتی رئیس سازمان غذا و دارو نیز این اطمینان را به ما نداد که داروهایتان را همیشه تامین میکنیم، گران نمیشود، تحریم روی آن اثر نمیگذارد یا ماده اولیه آن تغییر نمیکند.
عضو هیات مدیره انجمن تالاسمی در پایان مجددا از مسوولان خواست که با فراهم کردن شرایط مناسب درمانی و دارویی، اعتماد را به بیماران بازگردانند.
دکتر جمشید کرمانچی- مشاور معاون درمان وزارت بهداشت:
دسترسی به درمان را آسان کنیم
دکتر جمشید کرمانچی- مشاور معاون درمان وزارت بهداشت، در نشست بررسی مشکلات دارویی و درمانی بیماران تالاسمی که به مناسبت روز تالاسمی در ایسنا برگزار شد، با اشاره به پیشرفتهایی که در حوزه پیشگیری از بروز تالاسمی و درمان آن در دنیا و بهتبع آن در ایران اتفاق افتاده است، گفت: در گذشته بیماران تالاسمی طول عمر بالایی نداشتند، اما در حال حاضر خوشبختانه با پیشرفتهای علمی دنیا و خدمات مناسبی که در این حوزه ایجاد شده است، طول عمر این بیماران افزایش یافته و این بیماران به سن ازدواج، اشتغال، فرزندآوری و... میرسند.
لزوم ارتقاء کمی و کیفی خدمات متناسب با افزایش امید به زندگی بیماران خاص
وی افزود: البته متناسب با این موضوع مسائل و مشکلاتی هم برای بیماران تالاسمی ایجاد شده است که نیاز به وجود یک سیستم فعال، پویا و درست در این حوزه را نشان میدهد. سیستمی که هر روز بتواند نیازهای این بیماران را پایش و خدماتش را متناسب با این نیازها تنظیم کند. بالاخره طی چند سال اخیر قدمهای خوبی در زمینه داروها و فاکتورهای خونی برداشته شده است. با همین اقدامات امروز بیماران تالاسمی برای خودشان یک آتیه تحصیلی، شغلی و زندگی خوب را ترسیم میکنند. درحالیکه افرادی که 40 یا 50 سال پیش با بیماری تالاسمی در کشور به دنیا میآمدند، برای خودشان امید به زندگی محدود را فرض میکردند. بنابراین حتما باید خدماتمان هم متناسب با افزایش امید به زندگی بیماران، ارتقاء پیدا کرده و اشکالات کمی و کیفی در ارائه خدمات برطرف شود تا بتوان پاسخگو بود.
دسترسی به درمان را آسان کنیم
کرمانچی با اشاره به سه محور مهم در درمان بیماران خاص از جمله تالاسمیها، ادامه داد: در بحث درمانی بیماران خاص از جمله بیماران تالاسمی، محور و راهبرد اصلی ما این است که بتوانیم سه اقدام را برای آنها انجام دهم. اولین محور این است که امکان دسترسی آسان افراد به خدمات را فراهم کنیم. در گذشته اکثر امکانات درمانی در مرکز کشور متمرکز بودهاند و همه برای دریافت خدمات پیشرفته درمانی مجبور بودند به مرکز کشور مراجعه کنند، اما در حال حاضر در استانها بالغ بر 64 دانشگاه و دانشکده علوم پزشکی قرار دارد و در هر منطقه آن دانشگاه مسوول درمان بیماران تحت پوشش خودش است. ما باید به جایی برسیم که هر دانشگاه بتواند تمام افراد مبتلا به بیماریهای خاص از جمله تالاسمی در منطقه خودش تحت پوشش قرار داده و به آنها خدمت ارائه کند.
مشاور معاون درمان در امور بیماریهای با بیان اینکه ما هنوز تا رسیدن به این نقطه فاصله داریم، ادامه داد: یکی از ضرورتهای افزایش دسترسی بیماران به خدمات مورد نیازشان، این است که دانشگاه نیروی انسانی متخصص کافی داشته باشد. باید توجه کرد که اکنون در بسیار از شهرها تخصصهای مختلف به طور کامل وجود ندارند، درحالیکه سالهاست که در کشور پزشک عمومی و متخصص تربیت کردهایم. این موضوع نشان میدهد که ظرفیتهایمان همچنان رو به رشد است. البته از طرفی اقدامات خوبی هم انجام شده است. به عنوان مثال شهرهای ایرانشهر و نیکشهر استان سیستان و بلوچستان که به عنوان یکی از قطبهای بیماری تالاسمی شناخته میشود، اصلا امکانات تخصصی ارائه خدمت به تالاسمیها را نداشتیم، اما در حال حاضر در این منطقه یک دانشکده مستقل ایجاد شده است. همچنین نیازسنجیهایی انجام دادهایم تا دریابین که ایین مراکز برای ارائه خدمت چه تعداد متخصص نیاز دارند. بر این اساس سعی میکنیم سال به سال نیروی انسانی به آنجا تزریق کنیم.
بیماران خاص؛ مشتری ویژه مراکز درمانی
کرمانچی ادامه داد: برای ارائه خدمات مناسب به بیماران خاص علاوه بر نیروی انسانی کافی، به فضای فیزیکی مناسب هم نیاز داریم. در گذشته میدیدیم که در بخشهای داخلی بیمارستانها و در محل بستری بیماران، قسمتی را به عنوان بخش خون و برای ارائه خدمت به تالاسمیها مشخص میکردند، اما امروز فکر ما این است که بیماران خاص از جمله تالاسمیها، مشتری ویژه سیستم خدمات درمانی هستند. زیرا یک فرد سالم ممکن است به دلیل یک تصادف یا حادثه، یکبار به بیمارستان مراجعه کند و بعد هم مرخص شود، اما این افراد در طول زندگیشان دائم باید به بیمارستان و مرکز درمانی مراجعه کنند. این فرد با کسی که یکبار به بیمارستان مراجعه میکند، متفاوت است؛ چراکه در طول هفته باید چندین بار به مرکز درمانی مراجعه کند. بنابراین باید برایش فضای مناسب دیده و تمهیدات متفاوتی را بیندیشیم. بنابراین در راستای ارتقاء دسترسی بیماران خاص به خدمات مورد نیازشان نیازمند تامین زیرساختها شامل نیروی انسانی و فضای فیزیکی مناسب هستیم که این اقدامات را در برنامه کاریمان داریم.
نوار ساحلی کشور؛ رتبه اول شیوع تالاسمی
وی با بیان اینکه در شهرهایی که متخصص نداریم، باید به پزشکان عمومی دوره آموزشی مربوط ارائه خدمت به بیماران خاص را ارائه دهیم، گفت: باید توجه کرد که نحوه شیوع بیماری تالاسمی در کشور یکسان نیست و معمولا در نوار ساحلی کشور چه در شمال و چه در جنوب بیشتر است و در خلیج فارس و دریای خزر میزان ابتلا به این بیماری بیشتر است. بنابراین همگام با شناسایی مناطقی که از نظر شیوع بیماری در رتبههای بالا قرار دارند، باید امکانات را هم متناسب با تعداد بیماران ایجاد کنیم. وقتی زیرساختها را فراهم کردیم، دسترسی مردم هم بهبود مییابد.
از بیماران خاص محافظت مالی کنیم
مشاور معاون درمان وزارت بهداشت محور دوم در ارائه خدمات به بیماران خاص را محافظت مالی از مردم دانست و گفت: یک فرد سالم برای یک بیماری، یک بار به بیمارستان میرود، اما بیمار خاصی مانند تالاسمی مرتبا به بیمارستان مراجعه کرده و مرتب خدمت میخواهد. اگر این بیمار در یک شرایط عادی هم باشد، از آنجایی که مرتبا میخواهد خدمت دریافت کند و پرداختهایش زیاد است، حتما دچار مشکل میشود و حتی ممکن است فرد به زیر خط فقر رود. بنابراین این بیماران به محافظت مالی هم نیاز دارند.
کرمانچی افزود: بر این اساس در وهله اول بیمهها باید تا حد امکان خدمات این بیماران را تحت پوشش قرار دهد و سپس ما در وزارت بهداشت هم میزان باقیمانده را از طریق یارانههای وزارت بهداشت پوشش دهیم تا پرداخت از جیب بیمار به حداقل برسد. در حال حاضر ما از بیمه خواستهایم که پردخت از جیب مردم در بحث تزریقی به حد صفر برسد. البته در حوزه دارو با این موضوع فاصله داریم، اما هدفمان این است که پرداخت از جیب بیماران خاص به حداقل که صفر است، برسد.
کیفیت درمان ضمانت شود
وی با بیان اینکه سومین محور در درمان بیماران خاص ضمانت کیفیت درمان است، گفت: بر این اساس اگر نیروی انسانی را فراهم کردیم، مرکز درمانی هم گذاشتیم، محافظت مالی هم کردیم، اما با وجود همه این اقدامات داروی بیمار عوارض داد و کیفیت کافی نداشت، به هدفمان نرسیدیم. بنابراین باید روی کیفیت دارو هم به عنوان سومین محور، کار کنیم و در این زمینه باید همکارانمان در سازمان غذا و دارو صحبت کنید.
داروی ایرانی تالاسمیها کیفیت دارد؟
کرمانچی با اشاره به کیفیت داروی تولید داخل تالاسمیها، ادامه داد: به هر حال طبیعی است که کشورمان به سمت تولید دارو در داخل حرکت کرده تا دارو را به میزان مناسب و با کیفیت مطلوب توزیع کنیم، اما اینکه در حال حاضر در کجای مسیر قرار داریم، بحثی است که سازمان غذا و دارو باید به آن بپردازد و برنامهاش برای حل این مشکلات را تشریح کند. به هر حال استراتژی ما در حوزه دارو این است که مانند همه دنیا به سمت مصرف داروی خوراکی رویم. منتها باید داروی خوراکی با کیفیت به دست بیماران برسد و به میزان کافی هم توزیع شود. اینکه فردی در تمام عمرش به دارویی نیاز داشته باشد و هر روز هم دغدغهاش این باشد که آیا میتواند دارو را تهیه کند یا خیر، خوب نیست. بنابراین باید در بحث توزیع و کیفیت دارو، سازمان غذا و دارو کمک کند تا به درستی اتفاق بیفتد.
وی در پاسخ به سوال ایسنا درباره بازخوردی که بخش درمان از مصرف دارویی بیماران گرفته و همچنین انتقال این بازخوردها به مسوولان دارویی کشور، گفت: ما بازخوردهای بیماران تالاسمی را به سازمان غذا و دارو منتقل کردهایم. سازمان غذا و دارو هم اعلام کرده است که این موارد را مستند میکند تا بتوانیم مشکلات را به تدریج رفع کنیم. خوب است در این حوزه خود سازمان غذا و دارو پاسخگو باشد.
مشاور معاون درمان در امور بیماریها در پاسخ به این سوال ایسنا آیا داروی ایرانی تالاسمی واقعا کیفیت ندارد و عارضه ایجاد میکند؟ ادامه داد: به هر حال بیماران تالاسمی درباره داروی ایرانی تالاسمی اظهار نارضایتی داشتهاند و این نارضایتی هم چیزی نیست که یک فرد یا گروه آن را بگوید. بنابراین سازمان غذا و دارو باید این موضوع را بررسی کند و ببیند منشاء و علت عدم رضایت بیماران چیست و سپس برای حل آن گام بردارد. در جلسهای که با سازمان غذا و دارو داشتیم قرار شد یکسری آزمایشها روی کیفیت و عوارض داروی داخلی بیماران تالاسمی انجام دهند تا به نتیجه برسند.
کرمانچی تاکید کرد: بیتردید کیفیت دارو، در دسترس بودنش و مصرف مداوم آن در بقا و طول عمر بیماران موثر است. بنابراین بیمار تالاسمی هم باید داروی آهنزدا را در فواصل مناسب، به میزان کافی و با کیفیت مطلوب مصرف کند. باید بدانیم که اگر هر کدام از این پارامترها دچار خدشه شوند، خطر بروز عارضه برای بیماران افزایش می یابد.
تاثیر داروی بیکیفیت بر کاهش طول عمر بیماران
وی در پاسخ به سوال ایسنا مبنی بر آماری که درباره فوت بیماران تالاسمی به دلیل دارو منتشر شده بود، گفت: در این زمینه مطالعه مستندی روی بیماران تالاسمی که فوت شدند، انجام نشده که نشان دهد دارویشان عارضه داشته یا خیر. نکته مهم این است که اگر بیماران به میزان کافی و با کیفیت مناسب دارویشان را مصرف نکنند، در طول عمرشان اثر میگذارد، اما قبل از اینکه دارو دچار مشکل شده باشد، باید این پیشبینیها را کرده باشیم. به هر حال باید برنامهریزی کنیم که دارو در همه نقاطی که بیمار وجود دارد، توزیع شود و کیفیت مناسبی هم داشته باشد. امیدوارم همکاران سازمان غذا و دارو بتوانند پاسخگو باشند تا دغدغههای بیماران در این حوزه رفع شود. اگر عنوان بیمار خاص را بهکار میبریم، باید تمام تمهیدات را برایشان ایجاد کنیم. یعنی باید به فکر یک چرخه کامل ارائه خدمات شامل دسترسی به خدمات و دارو، قیمت مناسب دارو و خدمات و کیفیت مطلوب باشیم تا بتوانیم یک نتیجه خوب بگیریم. امیدواریم که با یک تعامل خوب بین انجمنها و گروههای سیاستگذار مشکلات را شناسایی و به سمت حل آنها حرکت کنیم.
تولد سالانه کمتر از 200 مورد تالاسمی جدید در دو استان جنوبی کشور
وی در ادامه صحبتهایش با اشاره به اقدامات انجام شده در حوزه پیشگیری از تولد موارد تالاسمی جدید، گفت: اقدام بزرگی که در حوزه بهداشت انجام شد، پیشگیری از به دنیا آمدن افراد مبتلا به تالاسمی است که در این زمینه تلاشهایی را انجام دادیم. در یکسری مناطق این کار از نظر فرهنگی سخت است، مانند استانهای جنوبی کشور. بنابراین لازم است بیشتر روی بحثهای اطلاعرسانی و فرهنگسازی کار کنیم تا افراد متوجه خطرات بیماریها شوند. در حال حاضر در استانهایی مانند جنوب کرمان و سیستان و بلوچستان سالانه کمتر از 200 تولد تالاسمی جدید داریم و فکر میکنیم همین تعداد هم قابل کنترل است، اما بحث فرهنگسازی و اطلاعرسانی، آموزش مداوم، مشاوره خانواده و مشاوره ازدواج و... نیاز است.
کرمانچی تاکید کرد: معاونت بهداشت در حوزه پیشگیری اقدامات خوبی انجام داده و مشاورههایی قبل از ازدواج، قبل از باردار شدن و... را در مراکز جامع سلامت ارائه میدهد. طبق قانون فردی که در خانوادهاش بیمار تالاسمی دارد، باید حتما این مشاورهها را بگذراند و در صورت نیاز آزمایشهای ژنتیکی ویژهای را هم انجام دهند. البته موضوع پیشگیری فقط از طریق قانون و اجبار قابل اجرا نیست، بلکه به فرهنگسازی و پذیرش مردم وابسته است و به همین دلیل در یکسری استانها موفقتریم و در برخی استانها مانند استانهای جنوبی همچنان مشکلاتی را داریم. بنابراین لازم است در حوزه اطلاعرسانی و افزایش فرهنگ مردم کار ویژهای انجام شود تا خود افراد آگاه شوند.
مراکز جامع بیماران خاص در دست راهاندازی
وی با تاکید بر ضرورت توجه بیشتر به نیازهای بیماران تالاسمی که در سنین تحصیل هستند، اظهار کرد: در گذشته فقط بحث تزریق خون برای بیماران تالاسمی مطرح بود، اما اکنون این بیماران به تخصصهایی چون مشاوره، گوارش، غدد، دندانپزشکی، توانبخشی و ... نیاز دارند. بر همین اساس راهبردمان برای بیماران خاص از جمله تالاسمیها این است که بتوانیم در یک تا دو سال آینده مراکزی را با عنوان مراکز جامع بیماران خاص ایجاد کنیم. هدفمان از ایجاد مراکز جامع این است که خدمات مورد نیاز این گروه را که دائما مراجعه میکنند، بتوانیم در یک بسته خدمتی و در یک محل مشخص در هر شهر و استان به بیماران ارائه دهیم. با این اقدام هم دسترسی افزایش یافته، هم نظارت و کنترل ما به نحوه بهتری انجام میشود، هم تعرفههایمان دولتی است و هم کیفیت درمانمان تضمینشده است.
کرمانچی ادامه داد: البته به دانشگاههای علوم پزشکی نیز اعلام کردیم که اگر خودتان تخصصهای دندانپزشکی و توانبخشی را ندارید، با یک مرکز نزدیک استان که مهارت لازم را دارد، قرارداد ببندید و خدمات را به صورت خرید خدمت ارائه دهید. بنابراین در حال حاضر راهبرد کلان ما این است که بتوانیم در دانشگاهها و شهرهایی که این بیماران وجود دارند، مرکزی را به عنوان مرکز جامع بیماران خاص ایجاد کنیم. آن هم نه فقط برای یک گروه از بیماران، بلکه در این مراکز بیماران هموفیلی، ایبی، اماس و.. هم خدمت میگیرند و در همانجا داروخانهای وجود خواهد داشت تا اگر سازمان غذا و دارو اعلام کند که فلان دارو نشاندار است، همیشه در آن مرکز وجود داشته باشد.
نیاز تالاسمیها به حمایتهای اجتماعی
وی با بیان اینکه این اتفاق طی یک تا دو سال آینده رخ میدهد، گفت: این اقدام ما را از وضعیتهای بدی که در برخی بیمارستانهایمان داریم نجات میدهد. یک نکته دیگر هم این است که ما همه کارمان در حوزه سلامت در بحث پیشگیری و درمان خواهد بود تا وضعیت سلامتی خوبی داشته باشیم. اما اگر فکر کنیم که دغدغه بیماران فقط درمان و پیشگیری است، اشتباه کردهایم. به هر حال در حال حاضر این بیماران به سن بالا رسیدهاند و بحث تحصیل، اشتغال، درآمد، ازدواج و... برایشان مطرح است. بنابراین باید در این زمینه ورود کنیم. این مباحث با عنوان اجتماعی شدن سلامت مطرح میشود و انجمنهای مردمنهاد و خیریهها باید به این حوزه وارد شوند. در عین حال باید اطلاعرسانی شود که یک فرد تالاسمی میتواند به اندازه یک فرد عادی و حتی بیشتر از یک فرد عادی، توانمند باشد و فعالیتهای خوبی انجام دهند تا مورد حمایت قرار گیرند. باید افراد نخبهای را که با وجود بیماری به سطوح بالای علمی و مهارتی دست پیدا کردهاند، معرفی کنیم تا جامعه بداند که این افراد توانمندند. این باید در جامعه گفته شود تا اگر جایی میخواست زمینه اشتغال را فراهم کند، با نگاه تبعیضآمیز به این افراد نگاه نکند. در عین حال بنیاد بیماریهای خاص میتواند زمینه شغل، تحصیل و ازدواج را در جامعه برای این افراد فراهم کند. بالاخره وقتی طول عمر افزایش مییابد، دغدغههای بیشتری هم اضافه میشود. ما فکر میکنیم در بحث سیاستگذاری و راهبردی برای این بیماری حتما انجمن باید در کنار مجموعه سیاستگذار باشد و رویکردمان هم همین است. انجمن میتواند در زمینه نیازسنجی بیماران، نظارت بر خدمات، مراکز و کیفیت مواد و... به ما کمک کند.
تکلیف درمانگاه ظفر چه میشود؟
کرمانچی در ادامه درباره درمانگاه ظفر بیماران تالاسمی در تهران که در طرح شهرداری قرار گرفته و نگرانی بیماران تالاسمی از این بابت، گفت: مسوولیت درمانی بیماران وظیفه ماست. ما برای تامین مراکز درمان بیماران تالاسمی با دانشگاههای علوم پزشکی تهران فکر کردیم که پنج بیمارستان مانند بیمارستان امام خمینی(ره) و بیمارستان حضرت رسول در نقاط مختلف شهر بتوانیم مراکز تالاسمی را قرار دهیم. بر همین اساس یکسری دانشگاهها و بیمارستانها را نشاندار کردیم که آماده ارائه خدمات هستند. از طرفی از بنیاد بیماران خاص هم خواستیم اگر محلی را در شهر تهران دارند به عنوان جایگزین مرکز ظفر در اختیار ما قرار دهند.
وی افزود: به هر حال مرکز ظفر در طرح شهرداری افتاده است، اما دردسر اصلی ما این است که فضای فیزیکیمان باید متناسب با نیازهای بیماران باشد. مرکز ظفر برای چندین سال پیش بوده و خیلی هم کیفیت مناسبی نداشت. بنابراین امیدواریم با اقداماتی که در نظر داریم بتوانیم زمینه یک مرکز خوب را در شهر تهران داشته باشیم.
مدیریت درمان ناعادلانه؛ آری یا خیر؟
کرمانچی درباره انتقاداتی مبنی برناعادلانه بودن ارائه خدمات درمانی برای بیماران خاص در مناطق مختلف کشور، گفت: موافقیم که مدیریت درمان عادلانه نیست و ما هم به دلیل همین ضعف و نقص، راهبرد ایجاد مراکز جامع را اتخاذ کردیم. بنابراین راهبردمان این است که در شهرهایی که بیمار تالاسمی بیشتر است، مراکز جامعی را برای بیماران خاص داشته باشیم و همه خدمات را در همانجا ارائه کنیم. در این زمینه تقریبا 60 دانشگاه در کشور نشاندار شدند و در آنها مراکز جامع را ایجاد میکنیم، اما این کار یکروزه قابل اجرا نیست، بلکه باید سالها صبر کرد تا نیروی انسانی و فضای فیزیکی به تدریج آماده شوند. در عین حال باید بتوانیم دارو را هم در این مراکز متمرکز کنیم. البته با کمک اساتید و متخصصین بسته حمایتی لازم طراحی و به دانشگاهها ابلاغ شده و بیمارستان میداند یک بیمار تالاسمی در سال چند بار باید آزمایشاتش را انجام دهد، اما برای فراهم شدن بستر این کار زمان لازم است تا به سمت عادلانه شدن این خدمات پیش رویم.
سعید ملکی مدیرعامل شرکت روناک دارو:
اثربخشی داروی ایرانی تالاسمیها ثابت شده است
کیفیت داروی ایرانی، پای ثابت نگرانیهای بیماران تالاسمی است؛ از اواخر سال گذشته نیز کمبود دارو جای خود را در میان مشکلات این بیماران باز کرد تا دایره دغدغه آنها گستردهتر شود؛ کمبودی که حالا خبر برطرف شدن آن به گوش میرسد.
به دنبال کمبود داروی تالاسمی که اخیرا اتفاق افتاده بود، سازمان غذا و دارو از شرکتهای تولید کننده درخواست کرد صادرات این دارو را متوقف کنند و ظرفیت خود را در اختیار بازار داخل قرار دهند تا این کمبود مقطعی برطرف شود. انجمن تالاسمی ایران نیز از تولیدکنندگان دارو در داخل خواسته بود تولید کنندگان به بیماران پاسخ دهند آیا میتوانند به میزان کافی دارو در اختیار بیماران قرار دهند؟ چراکه بیماران نگرانند مجددا با مشکل تامین دارو روبرو شوند.
در میزگرد بررسی مشکلات دارویی و درمانی بیماران تالاسمی که به مناسبت روز جهانی تالاسمی و بیماریهای صعبالعلاج در خبرگزاری ایسنا برگزار شد، سعید ملکی – مدیرعامل شرکت روناک دارو- که یکی از تولید کنندگان داروی ایرانی تالاسمی است، به انتقادات مطرح در زمینه داروی داخلی این بیماران پاسخ داد. وی در این خصوص تاکید کرد که داروی تولیدی این شرکت اثربخشی و ایمنی مناسبی دارد و توقع و درخواست بیماران تالاسمی به دلیل عدم اطلاع کافی بوده و این موضوع طبیعی است.
ملکی در این خصوص توضیح داد و گفت: اگر اطلاعات کافی نداشته باشیم، ناگزیر هستیم که بنابر نتیجهگیری و نظرات کارشناسی دیگران نظر دهیم و تصمیم بگیریم. صنعت داروسازی در تمام بخشهای مختلف خود بسیار تخصصی است و حتی خود داروسازان نیز به راحتی نمیتوانند در این صنعت اظهار نظر کنند. در نتیجه بخشی از اظهار نظرات فنی نیستند و منشاء علمی ندارند.
مقابله همیشگی واردات و تولید داخل در بازار دارویی کشور
وی تاکید کرد: نمیتوانم نظراتی که امروز بعد از ۱۰ سال ورود این دارو به بازار و صادرات متعدد آن مطرح میشود، بپذیرم. در بازار دارویی ایران همیشه مقابلهای بین واردات و تولید بوده است. طبیعی است کسی که وارد کننده یا تولید کننده است، به دنبال تجارت خود است. شرکت دارویی ما هشت سال است دارو تولید میکند و همیشه رقیب شرکتهای برندساز بوده است. ما در رقابت با شرکتهای برندساز، دارو تولید کردیم. داروی سرطان، پوکی استخوان و ... بدون هیچ شکایتی مصرف میشود. ۲۰ مولکول ما در بازار اغلب سهم زیادی دارد و هیچ مشکلی نیز ندارند.
ملکی با اشاره به صادرات داروی تالاسمی تولید این شرکت به کشور ویتنام، ادامه داد: در مورد داروی دفروکسامین نیز میتوان از گمرک آمار گرفت. از هشت سال پیش هرسال به صورت مداوم به ویتنام دارو صادر کردهایم و احتمال میدهیم این کشور دارو را به کشورهای دیگر نیز بدهد. سریلانکا نیز دوسال است از ما درخواست ثبت دارو کرده است.
مدیرعامل شرکت روناک دارو افزود: به دلیل آرامش بیماران تالاسمی در دو یا سه سال گذشته هیچ اصراری برای فروش این دارو در بازار داخل نداشتهایم و سهم ما از بازار داخل کاهش پیدا کرده است و در مقابل صادراتمان را داشتهایم. اما این دلیل نمیشود بگوییم این نظرات منطقی است. ۲۰ مولکول دارویی ما اثر بخش است و کیفیت خوبی هم دارد. در بسیاری از کشورها پروندههای ما در حال ثبت است. بازار دارویی ایران نیز در آینده چهاربرابر ظرفیت مورد نیاز داخل میتواند تولید کند و باید بازارهای صادراتی پیدا کنیم.
اثر بخشی داروی ایرانی تالاسمیها ثابت شده است
ملکی با بیان اینکه ۹۶ درصد بازار دارویی ایران در داخل تولید میشود، ادامه داد: مگر میشود به همین راحتی بگوییم این دارو کیفیت ندارد؟ دارو مفهومی نیست، اثباتی است. باید متخصصان آن را بررسی و اثبات کنند. با وجود این، بیماران تالاسمی باز هم اعتراض داشتند. دارویی که به صورت ژنریک تولید میشود، پروتکلهای اختصاصی دارد و نیازمند مطالعات بالینی است، اما ما با هزینه خود درباره این دارو مطالعه بالینی انجام دادیم. آن را به شیوه سه سویه کور و بدون لیبل در ۱۶ مرکز درمانی در ایران توسط خود پزشکان مورد آزمایش قرار دادیم و اثربخشی آن ثابت شد. اگر این دارو اثربخش نبود، امکان ورود به بازار را نداشت. با این حال تست اثر بخشی آن را انجام دادیم.
مدیرعامل شرکت دارویی روناک دارو، با اشاره به تغییر منبع تولید دارویی این کشور بنابر درخواست بیماران، بیان کرد: با وجود اینکه منبع ماده اولیه در عوارض دارویی اثر نداشته است، باز هم گفتند این منبع باید اصلی باشد. به همین دلیل این منبع که قبلا یک بار از یک کشور دیگر تهیه شده بود، از آلمان تهیه شد. بیماران تالاسمی نیز از سایت ما بازدید کردند، از این دارو تزریق کردند و گفتند هیچ مشکلی نداریم و دارو به صورت تکنیکالی میتواند از افزایش فریتین خون جلوگیری کند.
وی با بیان اینکه برخی عوارض ثانویه مانند خارش، درد و ... که توسط مولکول دارو ایجاد میشود، طبیعی است، ادامه داد: بیماری که به صورت ۲۴ ساعته از پمپ تزریق استفاده میکند، طبیعی است که دچار این عوارض شود. اگر آب هم به همین میزان تزریق کنید در محل تزریق، آثار ثانویه ایجاد میشود. از طرف دیگر بعد از داروی دسفرال، داروی دیگری وجود ندارد و شاید به همین دلیل است در نتیجه نسبت به این دارو اعتراضی دیده نمیشود. نسبت به داروی داخلی مانند دسفوناک نیز اعتراضاتی وجود دارد که اجتناب ناپذیر است و کاری هم نمیشود کرد. ما به عنوان تولید کننده در خدمت همه بیماران هستیم. اخلاق پزشکی ما را ملزم میکند محصولی تولید کنیم که برای بیمار اثربخشی و ایمنی داشته باشد.
آمادگی "روناک دارو" برای تست مجدد داروی ایرانی روی بیماران معترض
ملکی در ادامه تصریح کرد: اگر بگوییم این دارو اشکال دارد به این معناست که داروهای دیگر ما نیز دچار مشکل هستند. چرا باید چنین اظهار نظرغیراصولی، بی پایه و بیدلیلی داشته باشیم؟ داروی ما هیچ نقص و کاستی نسبت به دسفرال ندارد، اما برای مصرف آن در بازار داخل اصرار نداریم، همچنان که در ۱۰ سال گذشته اصرار نداشتیم. اثربخشی دارو امتحان و بر اساس اطلاعاتی که به دست میآید مشخص میشود. اما با این حال این امکان وجود دارد دارو برای کسانی که میگویند برای آنها اثربخش نبوده، تست شود و این آمادگی از طرف ما وجود دارد.
وی با اشاره به انتشار ویدئویی در فضای مجازی که در آن یکی از بیماران تالاسمی با چکش داروی دسفوناک ایرانی را از بین میبرد، تاکید کرد: همان فردی که این کار را کرد میتواند زیر نظر یکی از پزشکان با این دارو تحت درمان قرار گیرد. اگر فریتین خون او پایین نیامد به صورت رسمی اعلام میکنم که تولید این دارو را قطع میکنیم. باز هم تاکید میکنم که دارو به صورت سیستماتیک قبلا تست و وارد بازار شده است. اما باز هم برای تامین رضایت و امنیت بیماران سعی کردیم که تستها در چندین مرحله انجام شود. در هر مرحله نیز پاسخ مثبت گرفتهایم. البته لازم است مجددا تاکید کنم که ما اثربخشی دارو را نه فقط در یک بیمار بلکه در مجموع بیماران در نظر میگیریم. مکانیزم شیمیایی دارو میگوید اگر این دارو بتواند در بدن یک بیمار میزان آهن را کاهش دهد، در بیمار دیگری نیز قادر است همین کار را انجام دهد. همین الان نیز برخی از بیماران قرار است دوباره تست شوند.
کیفیت منبع اولیه تولید دارو تضمین میشود
ملکی با اشاره به تفاوت واکنشهای حساسیتی دارو در افراد مختلف، ادامه داد: بدن بیمار تالاسمی به دلیل تماس دائمی و چگونگی تزریق بیمار حساس میشود. تمام داروها منابع اولیه مختلفی دارند. یک ماده اختصاصاتی دارد که اگر آنها را داشته باشد، به عنوان ماده اولیه قابلیت مصرف دارد. اگر این ماده استانداردهای لازم را داشته باشد، از آلمان تهیه شود یا ایتالیا یا هر کشوری دیگر، بازهم قابل مصرف است. ماده اولیه ایتالیایی با آلمانی هیچ تفاوتی ندارد. اما با این حال اگر بیمار انتظار داشته باشد و حتی بدون منطق علمی بگوید منبع دیگری کارسازتر است، آن را تغییر میدهیم؛ چون ما بنگاه اقتصادی هستیم و باید مشتریمدار باشیم. این منابع اولیه از نظر قیمت نیز تفاوتی ندارند.
وی تاکید کرد: من به هیچ وجه اعتقاد ندارم بیماران تالاسمی به داروی تولید داخل کم لطفی دارند. معتقدم نظرات آنها درباره خودشان افراط گرایانه شده است. طول عمر بیماران تالاسمی ارتباط مستقیمی با دفع مداوم آهن آزاد خون و کاهش فریتین دارد. اگر در مقطعی این اتفاق نیفتد در کلیه و کبد و ... رسوب میکند. چرا کم لطفی میکنند و به شدت با دارویی مقابله میکنند که هر لحظه امکان دارد جلوی واردات نمونه خارجی آن گرفته شود؟
ملکی دلیل کمبود دارویی چندماه اخیر را کاهش تقاضا از طرف بیماران اعلام کرد و گفت: چرا باید دارویی که مصرف نمیشود، تولید کنیم؟ این موضوع باعث شد که با کمبود دارو مواجه شوند. البته در حال حاضر بازار با ورود حدود ۱۵۰ هزار ویال تامین شده است. ماده مورد نیاز ساخت داروی بعدی نیز وارد شده و همین الان در اولویت است که تا آخر اردیبهشت تولید انجام شود و در بازار به اندازه کافی دارو وجود داشته باشد. نیاز کشور به هر اندازهای باشد آن را تامین میکنیم.
مدیرعامل شرکت دارویی روناک دارو تصریح کرد: بیماران نباید سبب شوند امکان تولید داخلی دارو نیز وجود نداشته باشد. آنها باید آموزش ببیند و بدانند جایگزینی برایشان مانده است. اگر فرزند خودم هم بیمار بود، حتما همین توصیه را میکردم. از طرفی هم ما به صورت مکرر در مراکز پرستاری بیمارستانها سعی کردیم نیروهای پرستاری را درباره استفاده صحیح از داروها آموزش دهیم.