بعضیها فکر میکنند، چون طرفمقابل حاضر شده به خاطر رسیدن به آنها، دست به هر کاری بزند، خودش را رسوای عالم و آدم کند یا حتی رگ خودش را بزند و ...، پس عشقاش را ثابت کرده و بهترین گزینه برای ازدواج است.
دیدارنیوز ـ بهتازگی و در همین باره، توئیتی هم در فضایمجازی پربازدید شده و کاربری نوشته: «خواستگار یکی از آشناها سه بار اومد جلوی در خونه شون رگشو زد (جدی) که چرا دخترتون رو به من نمیدین؟ الان بعد از پنج سال، دختره با پا و بینیشکسته و کلی جای کبودی رو بدن و یک بچه، آواره دادگاهه تا بتونه طلاق بگیره! خلاصه که دیوانگی و بی عقلی رو با دوست داشتن اشتباه نگیرین». تصورات اشتباه درباره نشانههای دوست داشتن، موضوعی است که برای بسیاری از دختر و پسرهای دمبخت امروزی دردسرساز شده است. در ادامه نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.
از نظر شما فردی که با زدن رگ خودش تلاش میکند عشقش را به دیگری ثابت کند، واقعا عاشق است؟ هر نوع صمیمیتی از خودمان آغاز میشود. فردی که با بدن خود مهربان نیست و خود را نادیده میگیرد، نمیتواند با دیگری صمیمیتی را تجربه کند. در واقع برای اینکه پیشبینی کنیم فردی که مقابل ما قرار دارد، میتواند فرد مناسبی برای یک زندگی مشترک باشد یا نه، باید به الگوهای رفتاری او با خودش توجه کنیم. فردی که با بدن خود نامهربان است، بدن دیگری را هم نمیتواند درک کند و احترام آن را نگه دارد. یک بار دیگر، متن توئیتی را که این روزها در شبکههای اجتماعی پربازدید شده بخوانید تا مطمئن شوید سلامت روان طرفمقابل باید از اولویتهایتان باشد و آن را شوخی نگیرید.
در زمان آشنایی دو طرف شور و هیجان زیادی را تجربه میکنند، چون بخشهای کشف نشده زیادی وجود دارد و همین شور وهیجان در ابتدای آشنایی باعث میشود تمامی رفتارهای طرف مقابل بینقص به نظر برسند. باید در ابتدای مسیر، منطقیتر ارزش یابی و جزء به جزء رفتارها را بررسی کنیم و در کنارش از یک متخصص کمک بگیریم تا زندگی مشترک را با یک عاشق پوشالی شروع کنیم. هر رفتار هیجانی که ابتدای آشنایی یا در جلسات خواستگاری مشاهده کردیم، یک نشانه است برای آگاهی از فرد مقابل، ویژگیهای رفتاری و شخصیتیاش که برای گرفتن تصمیم نهایی به کمکمان خواهد آمد.
نکته بعدی این که بهتر است هر نوع رفتاری را دوست داشتن ترجمه نکنیم. دوستداشتن سالم یعنی بودن دو فرد درکنار یکدیگر که با همه حسهایی که در زندگی مشترک تجربه خواهد شد، در تلاش هستند تا زندگیمشترک را حفظ کنند و از بودن با یکدیگر لذت ببرند. این رابطه در نهایت برای طرفین رشد را در پی خواهد داشت. فردی که برای خواسته خودش دست به زورگویی و خود زنی میزند، با درون خود مهربان نیست و ابتدای هر دوست داشتن سالمی از دوست داشتن خودمان آغاز خواهد شد.
گاهی در ابتدای مسیر آشنایی، رفتارهایی را در فرد مقابل مشاهده میکنیم که مانند یک چراغراهنما عمل میکنند و به ما هشدار میدهند، اما باز هم آشنایی را با این امید که آن فرد تغییر خواهد کرد و همواره منتظر انقلابی عظیم در جریان هویت فرد هستیم، ادامه میدهیم. در واقع ما وقتی توهم تغییر دیگری را پیدا میکنیم که مطمئن هستیم رفتاری دارای نقص در دیگری وجود دارد، اما نمیتوانیم واقعبین باشیم، چون اگر واقعبین باشیم ممکن است آن فرد را از دست بدهیم.
ازدواج مسیری است که ممکن است تا آخر عمرمان ادامه پیدا کند. در جلسات خواستگاری باید در نظر داشته باشیم که ازدواج یک تصمیم مقطعی نیست و پشیمانی در آن هزینههای بسیار سنگینی خواهد داشت بنابراین باید واقع بینانه این سوال را از خود بکنیم که حاضریم با همه نقصهایی که فرد مقابل دارد، سالها کنار او بمانیم؟
