اعلمی‌فریمان، کارشناس مسائل آمریکای‌لاتین معتقد است که تهران راحت‌تر از ونزوئلا می‌تواند با آمریکایی‌ها بر سر تامین انرژی اروپا به توافق برسد.
دیدارنیوز: کارشناس مسائل آمریکای‌لاتین گفت: بسیاری از جمهوری‌خواهان و برخی دموکرات‌ها در مورد استفاده کردن از ونزوئلا توسط دولت ایالات متحده برای ضربه زدن به روسیه در حوزه انرژی، مواضع مخالفی دارند و ممکن است خواسته کاراکاس را برآورده نکنند.
«هادی اعلمی‌فریمان» کارشناس مسائل آمریکای‌لاتین در تشریح دلایل و ابعاد سفر هیأت آمریکایی به ونزوئلا در بحبوحه بحران اوکراین اظهار کرد: در مورد سفر هیات آمریکایی به ونزوئلا باید به این نکته توجه کرد که چندی پیش لابی‌های تجاری متصل به کنگره آمریکا صراحتاً این پرسش را مطرح کردند که چرا در وضعیت فعلی بحران اوکراین که چالش‌های زیادی برای حوزه انرژی به وجود آمده، ایالات متحده نباید از امکان‌های نفتی ونزوئلا به نفع خود استفاده کند؟ این پرسش در نهایت منجر به آن شد که یک هیأت سیاسی وارد کاراکاس شود که همین مساله نشان می‌دهد یکی از ابعاد بسیار مهم درگیری‌های اوکراین، محور انرژی است. به یاد داریم که از سال‌ها قبل نه تنها آمریکا بلکه کشور‌های اروپایی هم سرمایه‌گذاری‌های عظیمی در حوزه انرژی‌های سبز و انرژی‌های تجدیدپذیر کرده بودند و به نوعی معتقد بودند که طی یک دوره مشخص و به صورت پلکانی می‌توانند این انرژی‌ها را جایگزین نفت کنند.
وی ادامه داد: بر همین اساس معتقدم سفر هیأت آمریکایی به ونزوئلا نه تنها نشان می‌دهد که جایگاه روسیه در صادرات انرژی به اروپا یک جایگاه مهمی به حساب می‌آید، بلکه نشان می‌دهد غرب در مورد جایگزینی نفت نتوانسته به دستاورد مهمی برسد. شاید برای ایالات متحده نیاز به صادرات انرژی از مبدأ مسکو چندان حس نشود، اما اکثر کشور‌های اروپایی به این منبع انرژی نیاز دارند. از سوی دیگر، توجه داشته باشید که یکی از سیاست‌های آمریکا طی دهه‌های گذشته پایین نگه داشتن قیمت نفت بوده و این در حالی است که ذخایر نفت ونزوئلا کماکان بالاترین ذخایر در سطح جهان به حساب می‌آید. بر همین اساس آمریکایی‌ها معتقدند که ونزوئلا در شرایط فعلی می‌تواند نیاز اروپا به انرژی را جبران کنند، اما در این میان چندین مسأله وجود دارد. موضوع نخست این است که نظام سیاسی ونزوئلا که حالا نیکولاس مادورو آن را رهبری می‌کند، برآمده از یک ساختار سوسیالیست است.
این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: اگر مادورو بخواهد دست به چنین کاری بزند، اساساً از آمریکا می‌خواهد که خط قرمز‌های خودش و حزب سوسیالیست را قبول کنند و حتی به آن‌ها می‌گویند که باید مشروعیت حکومتش در کاراکاس را مورد تایید قرار دهند. بدون تردید اگر دولت ونزوئلا قرار باشد چنین سرویسی به ایالات متحده بدهد، امتیازات بالایی را طلب خواهد کرد. مسأله دوم این است که ونزوئلا بدون شک از طرف آمریکایی می‌خواهد که تحریم‌های اعمال شده بر کاراکاس از سال ۲۰۱۵ تاکنون را رفع و رجوع کرده و روابط دیپلماتیک دو طرف که در سال ۲۰۱۹ قطع شد را ترمیم کند. بر همین اساس معتقدم این دو محور نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها برای آنکه بتوانند از ذخایر نفت ونزوئلا استفاده کنند و به نوعی روسیه را تحت فشار قرار دهند، باید امتیاز‌های بالایی به مادورو بدهند. مسأله سوم نزاع‌های سیاسی در داخل ایالات متحده است.
اعلمی فریمان افزود: بدون شک همین حالا بسیاری از جمهوری‌خواهان و شاید دموکرات‌ها در مورد استفاده کردن از ونزوئلا توسط دولت بایدن برای ضربه زدن به روسیه در حوزه انرژی، مواضع مخالفی دارند و حتی ممکن است از این پرونده علیه بایدن استفاده کنند. نکته چهارم این است که اگر فرض را بر این بگذاریم که دولت آمریکا قرار باشد با ونزوئلا در قضیه تأمین انرژی اروپا مشارکت کنند، احتمال دارد تضمین‌هایی که از سوی کاراکاس درخواست شده، توسط مخالفان دولت بایدن تامین نشود و همین موضوع باعث شود یک جدال داخلی به وجود بیاید. نکته‌ای که در اینجا باید مورد توجه قرار بگیرد مقایسه ونزوئلا با ایران در این پرونده است. به نظرم مشکلات ایران با آمریکا نسبت به ونزوئلا قابل حل و فصل‌تر است. به عبارتی دیگر تهران راحت‌تر از ونزوئلا می‌تواند با آمریکایی‌ها بر سر تامین انرژی اروپا به توافق برسد؛ چراکه پیوند ونزوئلا با کوبا و همچنین دنبال کردن ایدئولوژی سوسیالیستی از سوی این کشور چندان برای جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها قابل هضم نیست.
وی در پایان خاطرنشان کرد: بر همین اساس اراده ما باید بر این باشد که در شرایط کنونی و در سناریوی فعلی، آنهم در حوزه تامین انرژی اروپا وارد عمل شویم و حتی به صورت دو جانبه با آمریکایی‌ها در این مورد صحبت کنیم. در نهایت باید بگویم که پرونده اوکراین و بحران پیش آمده میان روسیه و اروپا به این راحتی حل و فصل نخواهد شد، چراکه ما با یک «بحران تصاعدی» رو‌به‌رو هستیم و هر روز یک اتفاق جدید در عرصه نظامی و سیاسی اوکراین رخ می‌دهد. روس‌ها از تحریم‌های اعمال شده علیه خودشان به شدت خشمگین هستند و ممکن است که هر روز یک صف‌بندی جدید را شاهد باشیم. در نهایت معتقدم اگر ونزوئلا مشارکت در تامین انرژی اروپا را با آمریکا قبول نکند یا اینکه در داخل ایالات متحده با درخواست‌های مادورو موافقت نشود، احتمال دارد که آمریکایی‌ها به سمت شرکای سنتی خود در حاشیه خلیج‌فارس بروند و انرژی اروپا را از سوی آن‌ها تامین کنند.
