اعلام خبر ناگوار صدور حکم اعدام برای یک محیط بان کرمانشاهی موضوعی برای اعتراض در شبکه‌های مجازی و هشتگ‌زنی شده است. هشتگ‌زنی‌هایی که عادت این روزهای ماست اما معلوم نیست چقدر مفید باشد.
دیدارنیوزـنسرین نیکنام: ماجرای اعدام محیط بان‌ها قصه پر غصه‌ای است که علیرغم پیگیری‌های زیاد از سوی دوست داران و فعالان محیط زیست هنوز به نتیجه نرسیده و مرگ همچنان از رگ گردن به حافظان محیط زیست نزدیک‌تر است.
این روز‌ها خبر اعدام محیط بان کرمانشاهی دوباره خلاء قانون حمایتی از این قشر را به جامعه و مسوولان یادآوری کرد، هر چند که پس از اعلام رای دادگاه، پیشکسوتان و ریس سفیدان این استان تلاش کردند تا این حکم را ملغی کنند و منوچهر فتاحی، معاون توسعه حل اختلاف استان هم از اهتمام و تلاش در جهت سازش و ترحم و گذشت خانواده اولیای دم از حق قصاص خود خبر داد و از خیرین، بزرگان و ریش سفیدان تقاضای یاری کرد.
واکنش‌ها به ابلاغ حکم اعدام برومند نجفی، محیط‌بان کرمانشاهی شدت گرفت تا آنجا که محمد مخبر، معاون اول رئیس‌جمهور در مراسم روز هوای پاک نسبت به اعدام محیط بان کرمانشاهی واکنش نشان دهد و بگوید نباید محیط‌بانی که از خود و طبیعت دفاع کرده قربانی شود و جان انسان‌ها و محیط‌زیست قابل معامله نیست.
او که درباره ارزش بالای کار محیط‌بانان سخن می‌گفت به موضوع ضعف قوانین موجود در حمایت از محیط‌بانان اشاره کرد و گفت: قانون دفاع از محیط‌بانان کافی نیست و باید برای محافظت از طبیعت و محیط‌بان این قانون دقیق‌تر شود و نمی‌شود متخلفی حین تخلف کشته شود و محیط‌بانی که از خود و طبیعت دفاع کرده قربانی شود.
بیشتر بخوانید: بازخوانی پرونده‌های قتل جنجالی؛ از اعدام آرمان و شهلا تا مرگ اکبر و آزاده
۱۴ مرداد سال ۱۳۹۹ در منطقه حفاظت شده بیستون کرمانشاه، محیط بان برومند نجفی به همراه تعدادی از همکاران خود با یک دستگاه خودروی پراید برخورد و تصور کردند که آن‌ها شکارچیان غیر مجار هستند و همین مساله شد آغاز یک درگیری، اما این ماجرا پایان خوشی نداشت و یکی از سرنشینان در این درگیری با ضرب گلوله کشته شد.
اما سرنشینان خودرو نظر دیگری داشتند و خیلی جدی شکار غیرمجاز را منکر شدند و مدعی شدند که برای جمع آوری گیاهان دارویی به این منطقه رفته بودند که در مسیر برگشت سه نفر با لباس شخصی و با سلاح بدون در دست داشتن هیچ گونه علائم هشدار دهنده به جلوی آن‌ها آمده اند و آن‌ها با این تصور که این افراد راهزن هستند به هشدار‌ها توجه نکردند و فرار کردند.
وقتی پای پلیس و دادستانی به میان می‌آید ماجرا شکل دیگری به خود می‌گیرد تا جاییکه پرویز توسلی زاده، رئیس کل دادستانی کرمانشاه در مصاحبه‌ای اعلام می‌کند که مهم این است که محل برخورد، مسکونی و خارج از هرگونه منطقه حفاظت شده و در جاده اصلی و ترانزیتی کرمانشاه ـ تهران اتفاق افتاده است.
ماجرا وقتی بحرانی‌تر می‌شود که رئیس کل دادستانی روی این موضوع تاکید می‌کند که هیچگونه اقلام غیرمجاز از جمله سلاح یا ابزار شکار و یا شکارغیرمجاز نیز از سرنشینان خودرو کشف نشده و مأمورین هیچ گونه دلیلی حتی برای توقیف خودرو پراید و یا بازرسی آن نداشتند!
بیشتر بخوانید: «فیروز» تنها امید برای نجات یوز ایرانی
تلاش‌های فعالان فرهنگی، هنری، و ورزشی کشور برای نجات محیط بان کرمانشاهی به یک ترند گسترده در فضای مجازی تبدیل شده است که امید‌ها را برای جلوگیری از حکم قصاص این محیط بان کرمانشاهی همچنان زنده نگه داشته است.
حمید میرزاده یکی از فعالان و کارشناس محیط زیست در گفتگو با دیدار با بیان اینکه من نه قاضی هستم و صلاحیت رسیدگی به آن را ندارم می‌گوید: درباره اتفاق‌هایی که در فضای مجازی می‌افتاد و رفتار کاربران شبکه‌های اجتماعی موضوعات زیادی مطرح است.
او می‌افزاید: موضوع مهم این است که ما از سر دلسوزی و ناراحتی ماجرا را می‌بینیم و قضاوت می‌کنیم و محیط بان بخاطر اینکه ماموریتش دفاع از طبیعت و حیات وحش است با حکمی روبرو می‌شود که ما فک می‌کنیم عادلانه نیست، اما موضوعی که باید به آن توجه کنیم این است که یک سر این حکم یک خانواده داغدار است و خانواده‌ای که عزیز خود را از دست داده در بدترین شرایط روحی قرار دارند.
میرزاده با تاکید بر اینکه اگر فرد متخلف هم باشد مجازاتش مرگ نیست، ادامه می‌دهد: مجازات شکارچی غیر مجاز و سایر متخلفان مرگ نیست و ما به این موضوع کمتر توجه می‌کنیم.
این کارشناس یاد آور می‌شود: وقتی ما داریم به حکم صادر شده برای محیط بان این چنین اعتراض می‌کنیم خیلی وقت‌ها داریم به از دست دادن یک فرد بی توجهی می‌کنیم واین را فراموش می‌کنیم که فردی که از دست رفته عضو یک خانواده بوده و حکم قصاص هم توسط اولیای دم خواسته می‌شود، اما از نگاه ما ناعدالتی اتفاق افتاده و تلاش می‌کنیم که آن را رفع کنیم.
به گفته این فعال محیط زیست، این کار ما و احساسی شدن ما در واقع کمک می‌کند به اینکه آن حکم اجرا شود، چرا؟ چون ما از جزییات خبر نداریم و نمی‌دانیم محیط بان کارش درست بوده یا نه و وظایف اش را درست انجام داده شاید دچار اشتیاه شده حتی ممکن است وظیفه اش عمل کرده، ولی ادله‌ای که آورده قاضی را متقاعد نکرده و در نهایت اعتراض به حکم نباید به این منجر شود که خون فردی که در صحنه جان خود را از دست داده بی اررزش جلوه داده شود.
میرزاده با اشاره به اینکه ما تصور می‌کنیم در صحنه درگیری آن که جان خود را از دست داده متخلف و آدم بدی بوده و محیط بان خوب مطلق است می‌گوید: لزوما این طور نیست؛ گاهی خطای انسانی و اشتباه محیط بان باعث می‌شود چنین اتفاق‌هایی بیفتد و این قضاوت یعنی نمک پاشیدن به زخم اولیای دم و بیشتر آن‌ها را عصبانی می‌کنیم.
این کارشناس محیط زیست معتقد است: گاهی کمک کردن ما به این شکل حساب نشده نه تنها باعث اتفاق بهتری نمی‌شود بلکه ما داریم شرایط برای محیط بان سخت‌تر می‌کنیم.
او از همه فعالان و طرفدارن محیط زیست خواست به جای هشتک زدن و راه اندازی طوفان‌های توییتری با آرامش به روشن شدن ابعاد پرونده به محیط بانانی که بار اصلی حفاظت از حیات وحش و جنگل‌ها را دارند کمک کنند.
میرزاده تاکید می‌کند: متاسفانه در سال‌های اخیر در شبکه‌های اجتماعی این دیدگاه منتشر شده که اگر ما شلوغش کنیم و اعتراض کنیم می‌توانیم مانع یک سری اتفاق‌ها شویم، اما این دیدگاه صد در صد درست نیست و نمونه عینی آن هم ماجرای محیط بان دنا بود که پرونده او هفت سال طول گشید و یک محیط بان دیگری که رسیدگی به پرونده اش پنج سال طول کشید و پرونده‌های مشابهی که در اکثریت آن‌ها رفتار‌های ناآگاهانه باعث شد اولیای دم از رضایت و مصالحه منصرف شوند و این برای محیط زیست و افرادی که در این حوزه کار می‌کنند خوشایند نیست.
به گفته این فعال محیط زیست، حفاظت از محیط زیست با مردم محلی معنا پیدا می‌کند و بیشتر در پرونده‌های این چنینی عضوی از جامعه محلی داغدار است و ما اگر حمایت آن‌ها را از دست دهیم حفاظت محیط زیست را باختیم.
