
آمارهای ارایهشده و قرار گرفتن کودکان سیستانوبلوچستان در صدر جدول مبتلایان به سوءتغذیه و کموزنی در کشور موضوع تازهای نیست چرا که این استان طی سالها و دهههای اخیر متاسفانه همواره بر ردیف اول ناامنی غذایی و سوءتغذیه کودکان ایستاده است.
دیدارنیوز: بر اساس تازهترین آمارهای ارایهشده از سوی مقامات بهداشت و درمان روند شیوع ابتلا به سوءتغذیه و کموزنی در میان کودکان سیستان و بلوچستان بیش از پیش تشدید پیدا کرده و طی سالهای اخیر با رشدی بسیار نگرانکننده و صعودی مواجه بوده است. به استناد همین آمار تنها حدود ۱۲ هزار نفر از کودکان زیر پنج سال در سیستانوبلوچستان به سوءتغذیه شدید و کموزنی مفرط مبتلا هستند.
گرچه به جزییات بیشتری از وضعیت تغذیهای کودکان بالای ۵ سال و نوجوانان و همینطور جمعیت قابل توجهی از این قشر که اصلا بهره مندی مطلوبی به خدمات بهداشتی و درمانی ندارند یا به دلیل شرایط اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی تاکنون در دسترس این سرشماری و آمارها قرار نگرفتهاند اشارهای نشده، اما روشن است که در خانوادههای پرجمعیت و بسیار فقیر وضعیت کشنده سوءتغذیه و ناامنی غذایی فقط محدود به یک گروه سنی نیست و آمار موجود مشتی است نمونه خروار. همچنین باید توجه داشت که آمارهای ارایهشده و قرار گرفتن کودکان سیستانوبلوچستان در صدر جدول مبتلایان به سوءتغذیه و کموزنی در کشور موضوع تازهای نیست چرا که این استان طی سالها و دهههای اخیر متاسفانه همواره بر ردیف اول ناامنی غذایی و سوءتغذیه کودکان ایستاده است.
اما نخست آنچه نسبت به گذشته باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد، رسیدگی زنگ خطریست که بلندتر از هر زمان دیگر به صدا درآمده و به گوش میرسد و جان کودکان این سامان را در معرض تهدیدی جدی قرار داده است. از این رو نباید از نظر دور داشت که شدت گرفتن آمار سوءتغذیه کودکان این استان طی سالهای اخیر مستقیما با تضعیف وضعیت اقتصادی و معیشتی و کوچکتر شدن سفره خانوادهها در ارتباط است و اکنون رنگ هشدار به خود گرفته و نگرانی؛ بنابراین اگر اقدامی به موقع و حمایتی صورت نگیرد و چاره جدی اندیشیده نشود دیری نخواهد پایید تبعات ناشی از این وضعیت نسل فعلی کودکان معصوم را قربانی سوء مدیریت و غفلتها خواهد نمود. پر واضح است در شرایطی که بسیاری از خانوادههای بلوچ و سیستانی به ویژه در روستاها حتی سالی یک بار نیز طعم گوشت و سایر مواد پروتیینی را نمیچشند و به آن دسترسی ندارند نباید انتظاری بیش از این داشت و باید هشدار داد در صورت تداوم وضعیت موجود باید منتظر یک فاجعه انسانی بود. در سالهای دهه هشتاد خشکسالی هفتساله بهطور کلی کشاورزی و دامداری سنتی را در این استان که عمده شغل مردم بود از بین برد و زیست روستاییان را با مخاطرات فراوانی مواجه ساخت به گونهای که به دلیل سوءتغذیه بالا و دسترسی نداشتن به مواد پروتیینی کافی، در بین مردمان مناطق مختلف استان به ویژه در روستاها بیماری شبکوری در ابعاد گستردهای شیوع پیدا کرد. حال پس از گذشت بیش از یکونیم دهه از آن سالهای سیاه و ترسناک اکنون نیز بیم آن میرود باتوجه به حجم بیکاری بالا در سطح روستاها و شهرهای مختلف استان و نیز تضعیف اقتصاد، سطح معیشت خانوادهها و تورم لجامگسیخته و پایین آمدن قدرت خرید مردم دور از ذهن نخواهد بود که وضعیت به همانگونهای که در سالهای خشکسالی اتفاق افتاد پیش برود.
پس از خشکسالیهای طولانیمدت که فقر و فلاکت و تنگدستی و تیرهروزی را بر ساکنین این خطه چیره نمود متاسفانه سیاستهای اقتصادی دولتها در قبال ریشهکنی فقر و بالا بردن سطح درآمد و رفاه مردم این استان چندان اثربخش نبوده است و کار ساز. مضاف بر آن هنوز قامت مردم از همان ضربات کاری خشکسالی طولانیمدت دهههای هفتاد و هشتاد راست نگشته و نفسشان نیز بلند به خاطر از بین رفتن مشاغل غالب منطقه که طی سالهای اخیر بلایای طبیعی متعدد دیگری، چون سیل و توفان دوباره بلای جان مردم شد و خسارات فراوانی را به بار آورد که در به وجود آمدن این وضعیت بغرنج و ظهور ناامنی غذایی و تشدید سوءتغذیه کودکان تاثیرگذار بوده است و موثر. به هر جهت دولت برای فائق آمدن بر این وضعیت چارهای جز اعطای تسهیلات بلاعوض به خسارتدیدگان سیل و تولیدکنندگان به ویژه کشاورزان ندارد که در سیل اخیر و سالهای گذشته مشاغلشان را از دست دادهاند.
مساله فقر و سوءتغذیه در سیستانوبلوچستان نه با کمکهای مقطعی و مسکن دولتها، چون توزیع سبد غذایی و افزایش یارانه حل خواهد شد و نه اینکه با آستین بالا زدن خیرین در این راستا؛ بدون تردید با تمرکز بر اشتغال و تکیه بر پتانسیلهای عظیم تولید منطقه در بخشهای مختلف صنایع دستی، معادن، گردشگری، کشاورزی؛ دامداری و سرمایهگذاری در بخشهای فرهنگی خواهد توانست قاره پهناور فقر و فلاکت و آسیبهای اجتماعی متعدد در این استان را برچید و از بین برد.
گزارش از محمد بلوچزهی