همواره روابط ایران و اسرائیل همراه با پنهان کاری عجین بوده، روابط پنهانی دوره پهلوی جای خود را به جنگ پنهانی داد، جنگی که این روز‌ها وارد مرحله نوینی شده است.
دیدارنیوز ـ مسلم تهوری: «پنهانی» واژه‌ای که همواره در روابط ایران و اسرائیل سایه افکنده است. پیش از انقلاب اسلامی، ایران با اسرائیل هرچند پرفراز و نشیب، اما با یکدیگر رابطه داشتند. در دوره پهلوی ایران و اسرائیل بر اساس منافع مشترک دارای رابطه بودند؛ اما به سبب مخالفت‌هایی که در داخل و خارج از مرز‌های ایران صورت می‌گرفت بعضا مراودات به صورت پنهانی و مخفیانه بود. پس از انقلاب اسلامی مبانی و اصول حکومت ایدئولوژیک مانع از رابطه ایران و اسرائیل شد. جمهوری اسلامی حکومت صهیونیستی را نامشروع خواند و روابط فی‌مابین قطع شد.
از آن تاریخ به بعد روابط پنهانی جای خود را به جنگ پنهانی داد. کشمکش و جنگ پنهانی بین ایران و رژیم صهیونیستی همچون روابط پنهانی، دوره‌های پرفراز و نشیبی تجربه کرده است. در سالیان اخیر جنگ پنهانی و نرم کم کم از پرده برون افتاده و علنی شده است. جمهوری اسلامی بدون هیچ پرده پوشی از نابودی و محو اسرائیل می‌گوید و رژیم صهیونیستی نیز علنا مانع تراشی می‌کند و صراحتا اعلام می‌کند اجازه نخواهیم داد ایران به اهدافش برسد، جنگ نیابتی فی‌مابین نیز داستان خود را دارد و هر از چندگاه در منطقه به صورت نیابتی در برابر هم قدرت نمایی می‌کنند و عیار طرف مقابل را می‌سنجند.
در یک دوره زمانی به نسبت مدید، خرابکاری در مراکز هسته‌ای و حیاتی ایران از سوی رژیم صهیونیستی صورت می‌گرفت؛ منتهی اسرائیل مسئولیت آن را برعهده نمی‌گرفت و چه بسا منکر آن می‌شد، اما این اواخر رژیم صهیونیستی تغییر روش داده و اصراری به پنهان کاری ندارد. البته بدین میزان رو بازی کردن از سوی سران رژیم صهیونیستی، مخالفانی نیز در بدنه آن رژیم دارد و معتقدند چرا باید علنا اعلام کرد موساد چه کرده، این روش با DNA موساد همخوانی ندارد و با تحقیر دشمن نباید او را جری کرد که پاسخ بدهد. دستور این است: اگر لازم است بزنی، بزن؛ اما قرار نیست در بوق و کرنا کنید. به هر صورت به ظاهر جنگ پنهانی ایران و اسرائیل کارش از این حرف‌ها گذشته است و همانطور که مسئولان جمهوری اسلامی به صراحت اعلام می‌کنند عامل خرابکاری‌های صورت گرفته اسرائیلی‌ها هستند؛ آن‌ها نیز از قبول آن ابائی ندارند.
برنامه هسته‌ای و موشکی ایران فصل جدیدی از جنگ پیدا و پنهان ایران و اسرائیل را رقم زد. در حالی که رهبر جمهوری اسلامی صراحتا اعلام کرده بنا بر مبانی دینی به دنبال دستیابی به بمب هسته‌ای نیستیم و تنها به دنبال استفاده صلح آمیز از این فناوری خواهیم بود، سران ارشد اسرائیل، جمهوری اسلامی ایران را متهم کرده‌اند که به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای است. بدین علت بار‌ها اعلام کردند به هیچ وجه اجازه دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را نخواهیم داد. موضعی که منجر به زبانه کشیدن آتش و خون شد. در سال‌های اخیر تعدادی از دانشمندان هسته‌ای ایران توسط اسرائیل ترور شدند و انفجار‌هایی نیز در مراکز هسته‌ای ایران به وقوع پیوست. مقامات اسرائیلی در گفتگو‌های تصویری اعلام کردند به دانشمندان هسته‌ای ایران هشدار داده‌ایم اگر جان‌شان را دوست دارند کار و شغل‌شان را عوض کنند.
کمابیش هر از گاهی خبر ترور و یا انفجار و خرابکاری در مراکز هسته‌ای ایران در رسانه‌های داخل و خارج منتشر می‌شود که به تعدادی از آن‌ها اشاره گذرایی خواهیم داشت.
حد فاصل سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ چهار تن از دانشمندان هسته‌ای ایران به نام‌های مجید شهریاری، مصطفی احمدی روشن، مسعود علیمحمدی و داریوش رضایی‌نژاد ترور شدند.
در ۲۱ آبان ۱۳۹۰ انفجاری بزرگ در زاغه مهمات سپاه پاسداران در شهرستان ملارد دست کم ۱۷ نفر از جمله حسن تهرانی‌مقدم رئیس سازمان جهاد خودکفایی سپاه به شهادت رسیدند. دو روز بعد مجله آمریکایی تایم به نقل از یک منبع امنیتی غربی مدعی شد که موساد در این حادثه نقش داشته است. این مقام امنیتی گفته بود: «اقدامات خرابکارانه دیگری برای ضربه زدن به برنامه‌های هسته‌ای و موشکی ایران طراحی شده و به اجرا در خواهند آمد».
بعداز ظهر ۷ آذر ۱۳۹۹ محسن فخری‌زاده رئیس سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی توسط موساد در شهر آبسرد ترور شد. وی یکی از پنج شخصیت ایرانی بود که نامش در فهرست ۵۰۰ نفره قدرتمندترین افراد جهان از سوی نشریه آمریکایی فارن پالیسی منتشر شد.
نیویورک تایمز در گزارش ۲۷ نوامبر ۲۰۲۰ خود راجع به ترور فخری‌زاده از قول سه مقام آمریکایی نقل کرد: «اسرائیل پشت حمله به این دانشمند بوده است».
انفجار پارچین در سال ۱۳۸۶ یکی از اولین خرابکاری‌هایی بود که به اسرائیل نسبت داده شد؛ از آن پس سلسله انفجار‌هایی در سایر مراکز هسته‌ای ایران رخ داد. تاسیسات هسته‌ای کرج با پهباد مورد هدف قرار گرفت، بار‌ها در تأسیسات نطنز نیز انفجار رخ داده است، سال ۱۳۹۵ هم رشته آتش سوزی‌های گسترده در صنایع پتروشیمی ایران ظن حملات سایبری را افزایش داد، بعدتر نام ۱۵ واحد پتروشیمی منتشر شد که در فاصله فروردین تا شهریور ۹۵ دچار حریق شده بود. پتروشیمی بوعلی سینا، مارون، بندر امام، تندگویان و ایلام از جمله واحد‌هایی بود که طعمه حریق شدند.
سوم خرداد ۱۳۹۹ حادثه‌ای مشکوک در تاسیسات پتروشیمی در ساحل خلیج فارس رخ داد و البته در تیرماه ۱۳۹۹ نیز چند رشته انفجار و آتش سوزی در تأسیسات نظامی و صنعتی رخ داد که احتمال حملات سایبری را افزایش داد.
این داستان غم انگیز سر دراز دارد و همچنان ادامه دارد. حملات سایبری منحصربه مراکز موشکی و هسته‌ای نیست و پهنه گسترده‌تری را شامل می‌شود. روزی حرکت قطار‌ها با مشکل مواجه می‌شود و این آخری جایگاه‌های سوخت از کار باز می‌مانند. آبان ۱۴۰۰ به ناگاه جایگاه‌های سوخت در سراسر کشور با مشکل روبه‌رو شد و روند سوخت رسانی مختل شد. همزمان بیلبورد‌های الکترونیکی سطح شهر‌ها نیز هک شد. سردار جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل اعلام کرد دست رژیم صهیونیستی پشت این خرابکاری بوده است.
اقدامات رژیم صهیونسیتی قطعا از سوی ایران بی جواب نمانده و نخواهد ماند؛ در این بین رسانه‌های غربی از اقدامات ایران علیه رژیم صهیونیستی خبر می‌دهند. اخیرا روزنامه «یدیعوت آحارونوت» فاش کرد، یک گروه هکری فایل‌های اطلاعاتی مربوط به اطلاعات ارتش این رژیم را فاش کرده که شامل اطلاعات صد‌ها سرباز بوده است. چند روز بعد روزنامه «جروزالم پست» مدعی شده است که گروه هکری ایرانی موسوم به «سایه سیاه» سرور‌های شرکت اینترنتی رژیم صهیونیستی «سایبرسرو» را مورد حمله هکری قرار داده و آن را از دسترس خارج کرده و تهدید به افشای اطلاعات آن کرده است. رسانه‌های اسرائیلی گفته‌اند مقامات اسرائیل هنوز نمی‌دانند که با جنگ سایبری هفته‌های اخیر چگونه مقابله کنند.
در همین رابطه موسس و مدیر کل شرکت «کونفیدنس» ویژه امنیت سایبری گفته است، اگر اطلاعات به سرقت رفته توسط هکر‌های سایه سیاه منتشر شود این بزرگترین علمیات علیه حریم خصوصی رژیم صهیونیستی خواهد بود و بیم آن می‌رود که خسارتی ریشه‌ای به زندگی هزاران اسرائیلی وارد شود.
به هر حال آنچه مسلم است رویارویی تمام قد ایران و اسرائیل در جنگ سایبری است. دو طرف مخاصمه به شدت مواضع یکدیگر را مورد آماج حملات خود قرار داده‌اند؛ اما سوال این است آیا جنگ ایران و اسرائیل در همین سطح باقی خواهد ماند یا ابعاد جدیدی خواهد یافت. بررسی تاریخ اروپا و صلح مسلح پیش از جنگ جهانی اول داستان دیگری را بازگو می‌کند!
