صعود تیم دختران فوتبال ایران به جام ملت‌های آسیا همچنان از جذاب‌ترین اخبار دو روز اخیر ورزش ایران است. قصه صعود حماسی دختران به مرحله نهایی تا مدت‌ها خواندنی خواهد بود.
دیدارنیوز - آزاده محمدیان: روز شنبه ۳ مهرماه، تیم ملی فوتبال زنان ایران در جریان رقابت‌های مرحله‌ی مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۲، در ورزشگاه بنیادکار تاشکند به مصاف تیم "اردن" رفت. هر دو تیم با شرایطی برابر در جدول، پا به میدان گذاشتند. هر دو، تیم دیگر گروه یعنی "بنگلادش" را با نتیجه‌ی پنج بر هیچ، شکست داده‌بودند و تنها بُرد یکی از آن‌ها، تکلیف تیم صعودکننده به مرحله‌ی بعدی را مشخص می‌کرد. به این ترتیب و در نتیجه‌ی بسته‌ماندن دروازه‌های دو تیم در ۹۰ دقیقه و طبق ضوابط جام ملت‌ها، کار به ضربات پنالتی کشیده شد.
برای ایران، "بهناز طاهرخانی"، "فاطمه عادلی"، "زهرا قنبری" و "ثنا صادقی"، پشت توپ قرار گرفتند و هر ۴ نفر، ضرباتشان را به گل تبدیل کردند.
اما شاید درخشش اصلی، متعلق به "زهره کودایی"، دروازه‌بان تیم ملی ایران بود. پنالتی اول اردنی‌ها را "آیه مجالی" وارد دروازه کرد. پنالتی دوم آن‌ها که توسط "بانه البیظار" زده‌شد، با واکنش موفق "زهره کودایی" مواجه شد و به دروازه راه پیدا نکرد. پنالتی سوم اردنی‌ها به وسیله‌ی "روزبهان فریج" با خوش‌شانسی او و علی‌رغم تشخیص درست "زهره کودایی"، به گل تبدیل شد.
اما در نهایت، "زهره کودایی" با مهار ضربه‌ی پنالتی چهارم اردن که توسط "لونا مصری" زده‌شد، نقطه‌ی پایان این تقابل را گذاشت و صعود ایران به جام ملت‌های آسیا را رسمی و قطعی کرد.
جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۲، از ۳۰ دی تا ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ (۲۰ ژانویه تا ۶ فوریه ۲۰۲۲)، به میزبانی هند برگزار خواهدشد. ۱۲ تیم برتر آسیا در این جام حضور خواهند داشت و در قالب ۳ گروه ۴ تیمی به رقابت خواهند پرداخت. علاوه بر هندِ میزبان و ایران، تیم‌های ژاپن، استرالیا، چین، فیلیپین و کره‌ی جنوبی نیز تا کنون حضور خود در این رقابت‌ها را قطعی کرده‌اند.
در جدول رده‌بندی فیفا، استرالیا در رده‌ی ۱۱، ژاپن ۱۳، چین ۱۷، کره‌ی جنوبی ۱۸، هند ۵۷، فیلیپین ۶۸ و ایران در رده‌ی ۷۲ قرار گرفته‌اند. گرچه ایران رده‌ی پایین‌تری نسبت به دیگر تیم‌های صعودکننده (تا کنون) دارد، اما در عمل هیچ چیز، قابل پیش‌بینی نیست. همان‌طور که ایران توانست تیم ۶۳ ام این رده‌بندی یعنی اردن را شکست بدهد، امید این می‌رود که چنین نتایجی در ادامه نیز رقم بخورد.
شوقی که پس از بازی، پشت این کلمات و فریاد‌های پیروزی دختران ملی‌پوشمان موج می‌زد، خود به تمامی گویای همه‌چیز بود. گویی تمام مسیر‌های سراسر سنگلاخی را نشان می‌داد و یادآوری می‌کرد که این دختران و گذشتگانشان در همه‌ی این سال‌ها، پیموده‌اند. موانعی که روز به روز، اشکال جدیدی به خود گرفته و به طرق گوناگون سمت هدف غایی‌شان یعنی محدودکردن زنان، حرکت می‌کنند.
باید به این مهم توجه داشت که تیم فوتبال زنان ایران از پسِ ۲ سال تعطیلی و مورد بی‌توجهی واقع شدن، حالا به این نقطه رسیده‌است. شرایط بغرنجی که باعث خروج ایران از رده‌بندی فیفا شده بود. اما در همین اندک زمانی که از شکل‌گیری مجدد تیم می‌گذرد، این بازیکنان و کادر فنی توانستند برای اولین بار فوتبال زنان ایران را به جمع ۱۲ تیم برتر آسیا برده و تاریخ‌ساز شوند. آن هم در میان موج سنگ‌اندازی‌هایی که گویی تمامی ندارند.
در روز‌های حساس تیم و درست در شرایطی که بازیکنان و کادر فنی، بیش از هر زمان دیگری نیاز به تمرکز و آرامش و حمایت دارند، عده‌ای از پا ننشسته و این‌بار با بهانه‌ی جدیدی پا به عرصه گذاشتند؛ اعتراض به لباس تیم ملی هنگام اعزام. لباسی که حتی با متر و معیار‌های موجود در قوانین نانوشته‌ی حکومت نیز مغایرتی نداشته و احتمالا تنها «ایراد» آن از دید معترضان، شکیل‌بودن آن است.
"احمد راستینه"، رئیس کمیته‌ی تربیت بدنی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، پیش از این و در واکنش به پوشش بازیکنان تیم ملی گفته‌بود: «به عنوان مسئول کمیته‌ی تربیت بدنی، حتما این موضوع را پیگیری می‌کنم و به مسئولان ذی‌ربط تذکر شدید می‌دهم و خواستار اصلاح این رویه هستیم و می‌خواهیم که گزارش این اصلاح را به ما بدهند.»
او در ادامه اضافه کرده بود که برخی از مسئولان با طراحی این لباس به دنبال "تسامح و برنامه‌ریزی برای تغییر نگاه و باور جوانان"اند و طراحی این لباس را "غیر قابل توجیه و چشم‌پوشی" دانسته‌بود. این در حالیست که سال‌ها، انواع و اقسام نابرابری‌ها و محرومیت‌ها در فوتبال زنان، از سوی ایشان، قابل توجیه و چشم‌پوشی بوده و انگار هرگز هم گمان نبرده‌اند که شرایطی غیر از این باید وجود داشته‌باشد.
عده‌ای شبانه‌روز تلاش می‌کنند برای دیده‌نشدن زنان، برای پوشاندن آن‌ها به هر طریقی. می‌کوشند تا زنان را حذف کنند و این امر را عادی نیز جلوه دهند. حال آن که چنین شرایطی، هیچ‌وقت عادی نبوده، نیست و نخواهد شد. هیچ عادی نیست که مهم‌ترین بازی سال‌های اخیر فوتبال زنان ایران، از تلویزیون رسمی کشورشان پخش نمی‌شود.
آن ویدئوی کوتاه که مادر "زهره کودایی" دروازه‌بان تیم ملی را در حال تماشای ضربات پنالتی نشان می‌دهد، برای مسئولان دل‌نگران کشور، دارای نکاتیست بسیار "غیر قابل توجیه و چشم‌پوشی"!
مادری که از شدت نگرانی، گریه می‌کند، جلو و عقب می‌رود و دانه‌های تسبیح را جا به جا می‌کند، تمام سهمش از تماشای موفقیت دخترش، شده‌است تصویری بی‌کیفیت از قاب یک گوشی موبایل که به دسته‌ی مبل تکیه داده شده‌است.
تیم ملی فوتبال زنان ایران به سرمربی‌گری "مریم ایران‌دوست"، بازی برابر اردن را با "زهره کودایی"، "گلنوش خسروی"، "غزاله بنی‌طالبی"، "ملیکا متولی"، "بهناز طاهرخانی"، "یاسمن فرمانی"، "ملیکا محمدی"، "سمانه چه‌کندی"، "هاجر دباغی"، "زهرا سربالی" و "نگین زندی" آغاز کرد.
در ادامه، در دقیقه‌ی ۶۷ "ثنا صادقی" و "مرضیه نیکخواه"، در دقیقه‌ی ۸۷ "فاطمه عادلی" و "زهرا قنبری" و در دقیقه‌ی ۹۳ "سارا ظهرابی‌نیا" به زمین آمدند.
