دیدارنیوز ـ به گزارش روزنامه ایپاک تایمز، مایکل پاپاداکیس (Michael Papadakis) هنرمند ۳۴ ساله یونانی- آمریکایی در سال ۲۰۱۲ از مسیر جاده ابریشم از کره جنوبی عازم یونان بود که محدودیت خلاقیتش را شکوفا کرد. وی در این باره میگوید: باید یک ابزار هنری پیدا میکردم که در کولهام جای زیادی نگیرد. یک روز در چین این فکر به ذهنم رسید که میتوانم از یک ذره بین به عنوان قلمویی استفاده کنم که هیچگاه از رنگ خالی نمیشود.
این هنرمند خوشذوق در تلاش برای آن که همه ابزارش را در یک وسیله واحد بگنجاند، تصمیم گرفت فرضیهاش را آزمایش کند. او از چند لنز و آینه در اندازه و اشکال مختلف برای متمرکز کردن اشعههای خورشید در یک نقطه استفاده کرد و به این ترتیب موفق شد روی هر بومی که میخواست، تغییرات شیمیایی ایجاد کند. پاپاداکیس از این نقطه کانونی به عنوان قلمو استفاده کرد و توانست طرحهای مورد نظر خود را روی سطح چوب بکشد و حتی آنها را روی سنگهای سخت ذوب و حک کند. بدین ترتیب این هنرمند علاقه خود به هلیوگرافی را کشف کرد؛ هلیوگرافی (در فرانسه، Héliographie) که از دو واژه هلیوس به معنی خورشید و گرافین به معنی نوشتن تشکیل شده، یک فرآیند عکاسی است که در سال ۱۸۲۲ توسط ژوزف نیسه فور نیپس اختراع شد و برای گرفتن اولین عکسهای به جامانده از طبیعت مورداستفاده قرار گرفت. نیپس در این روش از قیر یا آسفالت طبیعی به عنوان یک پوشش بر روی یک صفحه شیشهای یا فلزی استفاده کرد که پس از قرار گرفتن در معرض نور سختتر میشد. زمانی که صفحه با روغن اسطوخودوس شسته میشد، تنها نقاط سخت شده باقی میماند.
تکمیل هر کدام از آثار منحصربهفرد پاپاداکیس بسته به ابعاد کار، مواد به کار رفته و میزان جزئیات بین چند دقیقه تا چند ماه طول میکشد. وی هماینک در حال کار بر روی اثری است که به گفته خودش چهار ماه کار میبرد و بزرگترین اثر هنری خلق شده با استفاده از خورشید خواهد بود.
این هنرمند یونانیتبار که از دانشگاه ایالتی سن فرانسیسکو مدرک کارشناسی هنرهای زیبا دارد میگوید هلیوگرافی به او صبر و پشتکار آموخته است و این که همه چیز را از بزرگ و کوچک دوست داشته باشد و به قدرت حیات بخش خورشید اعتماد کند. براساس آنچه در وبسایت رسمی پاپاداکیس نقل شده، این نوع هنر در دوران باستان ریشه دارد، اما به دلیل ماهیت فانی محصولات آن، مدتهاست به دست فراموشی سپرده شده است.
وی در گفتگو با روزنامه ایپاک تایمز در این باره گفت: ذره ذره این آثار در گذر زمان از بین میرود. در واقع این قطعات هنری که به دست خورشید خلق شدهاند وقتی زیر آفتاب بمانند به طور کامل پاک خواهند شد. همان منبعی که برای خلق هنر مورد استفاده قرار گرفته آن را از بین میبرد. این همان چرخه زندگی است، اما جنس هنر.
