همیشه در تاریخ اجتماعی – اقتصادی ایران شغل‌هایی وجود داشته‌اند که در تعریف‌های رسمی و دانشگاهی از «شغل» جای نمی‌گیرند. این مشاغل نه کالایی تولید می‌کنند و نه خدماتی رسمی، استاندارد و شناخته‌شده ارائه می‌کنند. این مشاغل در زمره مشاغل شناخته‌شده در یک اقتصاد منطقی و قاعده‌مند قرار ندارند و نظارتی هم از سوی دولت و نهاد‌های دولتی بر این مشاغل صورت نمی‌گیرد.