شهرام ناظری که در کارنامه هنری خود توجه ویژه‌ای به شاهنامه فردوسی داشته است، می‌گوید: از اواسط دوران صفویه لحن‌ها، ریتم‌های متنوع و فرم‌های آوازی از جمله شاهنامه‌خوانی دچار تغییر شدند و در موسیقی سنتی به تدریج رو به فراموشی رفتند.