چرا خود را تافته جدا بافته از عالم دانسته و از تجارب جهان استفاده نمی‌کنیم؟ چرا تصور می‌کنیم خداوند و طبیعت نگاه متفاوتی به ما دارند و ما را از حوادث و بلایا و قحطی و کمبود بیمه نموده اند و هرچه بلا و بدبختی است مال دیگران است؟بدون توجه جدی و بنیادی به علم و دانش و تخصص، نمی‌توان بر زندگی مسلط شد و البته بعد از این تجهیز، توکل و معنویت هم به عنوان مکمل بکار ما خواهد آمد و نه بالعکس.