در نظام اجتماعی ایران، نهاد‌هایی داریم که برای آن‌ها وظایفی در شکل مطلوب تعریف شده است، اما در شرایط فعلی این نهاد‌ها دچار اختلال کارکردی شده و نه تنها از انجام وظایف خود باز مانده‌اند، بلکه باعث خنثی شدن وظایف سایر نهاد‌ها هم شده‌اند. در چنین شرایطی است که ما شاهد رشد فزاینده بحران‌های اجتماعی هستیم.