هند و پاکستان با توجه به پیشینه تاریخی که دارند بر قدرت نظامی خود سرمایه گذاری‌های گوناگونی انجام داده اند. نقطه اشتراک هر دو این است که به توان هسته‌ای بالایی رسیده اند و سلاح هسته‌ای نیز دارند. این مساله بر اهمیت هر چه بیشتر این دو کشور در سطح منطقه و جهانی تاکید می‌کند. دو کشوری که در این سطح از نظامی‌گری قرار دارند اگر بخواهند بر تنش ادامه بدهند، راهی جز درگیری‌های فیزیکی در سطوح مختلف و پرداخت هزینه‌های مختلف ندارند. این هزینه‌ها کشور‌های منطقه را در ابتدا و سپس مناسبات جهانی را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد.