دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر جلال الدین محمد بلخی، نامورترین و تاثیرگذارترین مثنوی سرای ایرانی مشتمل بر غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌ها است. در ابتدا در میان مریدان و خاندان مولوی و نیز سلسله مولویه، دیوان شمس را با نام دیوان کبیر یاد می‌کردند. نام‌های دیوان شمس یا کلیات شمس بعد‌ها و شاید بواسطه کوشش شمسیه‌ها که بر این باور بودند مولوی دیوان را در نسبت با شمس تبریزی سروده است، بر دیوان اطلاق شد. معتبرترین دیوان را می‌توان حسب دیدگاه مولوی پژوهان همچون گولپینارلی، فروزانفر، سروش و خود جناب زمانی، نسخه قونیه برشمرد.