پدرام پور امیری

تم فیلم را کلماتی مانند قتل، ناموس، دادگاه، دعوا، انتقام و امثالهم تشکیل می­دهند. انگار که کارگردان­های اثر تا حدودی تحت تاثیر و علاقمند به سینمای کیمیایی ­هستند. این مسئله علاوه ­بر نوع شخصیت­ها، در جنس دیالوگ­ها نیز احساس می­شود. همچنین فیلم، ادامه دهنده مسیر رئال اجتماعی­های دهه نودی ایران نیز هست. دوربین روی دست، خانه ­ای که لحظه­‌ای آرام نمی­گیرد، فرهنگ کوچه ­بازاری و... که تلفیقی از «قیصر» و «ابد و یک روز» را تحویل مخاطب می­دهد.