فقط ۱۶ روز توانست پشت میز و نیمکت‌های مدرسه بنشیند و با همکلاسی‌هایش کودکی کند. فقط ۱۶ روز طعم پرهیاهوی کلاس درس، مدرسه رفتن و ذوق و شوقش را چشید. از دنیا ویسی می‌گویم همان دانش‌آموز کلاس اولی که دیوار مدرسه بر سرش آوار شد و زیر همین دیوار سنگین جان داد.