پيرمرد ساكن روستاي زيبد يادش مي‌آيد كه «حسين شهابي» عاشق جاده و موتوسيكلت بود. انگار چرخ‌هاي موتور، پاهايش بود كه بي موتور، در هيچ جاده‌اي قدم نمي‌گذاشت. در تمام آن 8سال، جاده‌هاي جبهه جنوب و غرب را با موتور رفت و برگشت. در وصيتش هم نوشت كه وقتي شهيد شد، او را كنار جاده دفن كنند. پيكرش را كه به معراج آوردند، «معراجي‌ها» كه آمدند بالاسرش براي شناسايي، گفتند «اين‌كه حسينه.»