به بهانه رونمایی از کتاب «تاملاتی بر نسبت روشنفکران، انقلاب و حاکمیت» میزگردی بر محور نقش روشنفکران در حکمرانی چند دهه اخیر ایران در دیدارنیوز برگزار شد.

اخلاق مستقل از دین است، اخلاق اصلاً از بین رفته است. متأسّفانه بله. علتش هم مداخلات تحکم آمیز ناروای ما در جامعه به نام دین است. نتیجه‌ی آن چیزی که مطالعات خاص درباره‌ی دین نشان می‌دهد این نیست که دین به معنای امر رئال در جامعه از بین می‌رود. بلکه نحوه‌ی دین داری ها، کمّ و کیف آن، شکل آن، درک از دین داری متفاوت می‌شود. مثلاً در گذشته مردم چقدر به مراجع سنّتی مراجعه می‌کردند، امروز چقدر مراجعه می‌کنند؟ این مراجعه کم شده است و ما این را به حساب دین گریزی می‌گذاریم. باید این‌ها را تفکیک کنیم و ببینیم به چه معنی است. مردم به انواع گروه‌های مرجع جدید، رسانه ها، جامعه مدنی و اطلاعات دسترسی دارند و دینداری مقلدانه نمی‌خواهند.

من تصور می‌کنم نمی‌شود در یک اعتراض مشخص تعداد را تخمین زد یا حضور زنان و مردان را در آن تشخیص داد. به نظر می‌رسد این‌ها جزئیات قضیه است؛ مسئله اینجاست که این جامعه به صورت مرتب به ما نشانه‌هایی می‌دهد و ما آن را نمی‌شناسیم و وقت‌شناس هم نیستیم و اگر واقعا سر وقت اقداماتی در اداره کشور صورت نگیرد، ممکن است دیر شود. ما نیازمند خانه‌تکانی اساسی الگوی اداره جمعیت هستیم.

رویکردهای جدید به مساله آموزش، بر محور کسب مهارت‌های اجتماعی و لزوم فعالیت‌های گروهی قرار دارد.