شاید به دلیل حال بد اقتصاد کشور است که با وجود آنکه این روز‌ها سلامتی شهروندان ایرانی با گسترش شیوع ویروس کرونا با خطرات جدی روبرو شده، اما دولت حاضر به عملی ساختن قرنطینه به شکل واقعی نیست و حسن روحانی اصرار عجیبی بر اینکه شرایط کشور عادی است، دارد. علیرضا کفشکنان کارشناس امور اقتصادی درباره تاثیر قرنطینه بر اقتصاد به دیدارنیوز گفت:شرایط بسیار سخت است و دولت به تنهایی قادر نیست این خسارات را جبران و تامین کند، باید یک پله فراتر رفت و به جای نهاد دولت، نهاد حکومت وارد کار شود و این نقیصه‌ها را جبران کند. بسیاری از موسسات و شرکت‌های تولیدی هستند که طی سال‌های گذشته، بخشی از اقتصاد کشور را تصاحب کردند، در نتیجه به لحاظ مالی رشد داشته و صاحب سرمایه‌های عظیمی شدند، بنابراین حاکمیت و حکومت باید از این ظرفیت‌ها استفاده کند. موسسات مورد اشاره در صورتی که در چنین بحران‌هایی به کمک کشور، نظام و مردم نیایند چه زمانی باید از آن‌ها انتظار یاری داشت؟ البته صندوق ذخیره هم تا حدی که لازم باشد، می‌توان از آن برداشت کرد، ولی حتما در کنار آن، این بنیاد‌های حکومتی که به ویژه زیرمجموعه دولت نیستند، باید کمک برسانند، با یاری آن‌ها قطعا از این برهه بسیار سخت و دشوار عبور می‌کنیم، ولی چنانچه فقط درصدد برآئیم تا تمام بار را بر دوش دولت گذاریم، قطعا دولت چاره‌ای جز چاپ پول نخواهد داشت که آثار زیان‌بار این کار، گریبان کشور را خواهد گرفت.
دیدارنیوز ـ عدم تعادل عرضه و تقاضا در بازار جهانی نفت با سقوط بی‌سابقه قیمت آن، بر شرایط کشوری مانند ایران که فروش نفت، شاهرگ حیاتی اقتصاد آن به حساب می‌آید، بسیار تاثیر گذارده است. درکنار این موضوع، تاثیرات ویروس کرونا بر روابط بازرگانی نیز حال اقتصاد ایران را نسبت به گذشته بسیار بدتر کرده است.
سعیدلیلاز کارشناس مسائل اقتصادی در این‌باره به روزنامه همشهری گفته است که بحران ناشی از ویروس کرونا بخش خدمات اقتصاد را تحت تاثیر شدید قرار داده و برآورد کرده است که اگر این بحران تا اردیبهشت ۹۹ ادامه پیدا کند بین ۲ تا ۳ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران را کم خواهد کرد که این رقم معادل ۲۰ تا ۳۰ میلیارد دلار است.
در همین رابطه، بخشی از فعالان و اقتصاد دانان با توجه به سیاست‌های اقتصادی دولت، نه تنها نسبت به آینده اقتصاد ایران خوش‌بین نیستند، بلکه می‌گویند ضعف ساختاری و مطامع رانتی و غیر‌مولد اقتصادی می‌تواند کشور را در مسیری بدون بازگشت قرار دهد. بر اساس گزارش روزنامه دنیای اقتصاد، اقتصاد ایران از آغاز سال ۹۷ تاکنون مجموعاً یک رشد منفی بیش از ۱۴ درصدی را تجربه کرده، به این معنا که طی این بازه زمانی ۱۴ درصد کوچک‌تر شده است؛ در حالی که صادرات نفت ایران به کمتر از ۳۰۰ هزار بشکه در روز سقوط کرده و تازه‌ترین گزارش سازمان ملی بهره‌وری نشان می‌دهد برای اولین بار در ۵۰ سال اخیر، مصرف سرمایه در ایران از میزان تشکیل سرمایه پیشی گرفته؛ در حالی که نرخ تورم سالانه دی ماه سال گذشته نسبت به آذر ماه با کمی کاهش هنوز رقم بسیار بالای ۳۸٫۶ را نشان می‌دهد و این در شرایطی است که فقر و بیکاری در کشور بیداد می‌کند و براساس آمار‌های رسمی مرکز آمار ایران ۶۷ درصد از کارگران، گرفتار فقر مطلق و مزمن شده‌اند.
شاید به دلیل حال بد اقتصاد کشور است که با وجود آنکه این روز‌ها سلامتی شهروندان ایرانی با گسترش شیوع ویروس کرونا با خطرات جدی روبرو شده، اما دولت حاضر به عملی ساختن قرنطینه به شکل واقعی نیست و حسن روحانی اصرار عجیبی بر اینکه شرایط کشور عادی است، دارد.
علیرضا کفشکنان کارشناس امور اقتصادی درباره تاثیر قرنطینه بر اقتصاد به دیدارنیوز گفت: تعطیلی به هر حال بر وضعیت اقتصادی تاثیر دارد اما در یک حالت انتخاب میان بد و بدتر قرار گرفتیم و باید بین این دو، دست به انتخاب زد.
وی در این خصوص یادآور شد: وضعیت بد این معنا را دارد که کل اقتصاد کشور و فعالیت‌های مربوطه را تعطیل کنیم، بدترین هم این است که دست از کار نکشیم و در نتیجه، بیماری در طول زمان کشدار و غیر قابل کنترل شود که قطعا آثار وخیم‌تری را به جا خواهد گذاشت، البته در بحث تعطیلات مشاغل و واحد‌های تولیدی هم باید دقت صورت گیرد و با برنامه پیش رود.
این کارشناس امور اقتصادی اضافه کرد: برخی از واحد‌های خدماتی را برای مدت طولانی نمی‌توان تعطیل کرد و برخی حتی در کوتاه مدت هم امکان تعطیلی‌شان وجود ندارد مانند نانوایی‌ها، مکان‌های توزیع ارزاق، واحد‌های تولیدی همین ارزاق (مثل مکان درست کردن آرد) که در دراز مدت، امکان تعطیلی ندارند و ممکن است در کوتاه مدت قابل تعطیلی باشند یا واحد‌های فروش موبایل و تعمیرات لپ تاپ و کامپیوتر که الان تعطیل هستند، اما از آنجا که از مردم درخواست شده تا در خانه بمانند و کسی هم که در خانه ماند باید برای شغل خود از بستر فضای مجازی بهره ببرد، درصورتی که موبایل و لپ تاپش دچار مشکل شود، نیاز است یکسری از مراکز باز باشند تا خدمات لازم را ارائه دهند. علاوه بر این در صورتی که از مردم و واحد‌های تولیدی و مشاغل تقاضا کنیم تا سر کار نروند، نیاز است یکسری از ضرر و زیان‌ها جبران شود. کارگر روزمزدی که سرکار نمی‌رود باید درآمد روزانه‌اش تامین شود.
این کارشناس امور اقتصادی در رابطه با کمبود بودجه دولت برای تامین این موارد تاکید کرد: شرایط بسیار سخت است و دولت به تنهایی قادر نیست این خسارات را جبران و تامین کند، باید یک پله فراتر رفت و به جای نهاد دولت، نهاد حکومت وارد کار شود و این نقیصه‌ها را جبران کند. بسیاری از موسسات و شرکت‌های تولیدی هستند که طی سال‌های گذشته، بخشی از اقتصاد کشور را تصاحب کردند، در نتیجه به لحاظ مالی رشد داشته و صاحب سرمایه‌های عظیمی شدند، بنابراین حاکمیت و حکومت باید از این ظرفیت‌ها استفاده کند.
کفشکنان در این خصوص افزود: موسسات مورد اشاره در صورتی که در چنین بحران‌هایی به کمک کشور، نظام و مردم نیایند چه زمانی باید از آن‌ها انتظار یاری داشت؟ البته صندوق ذخیره هم تا حدی که لازم باشد، می‌توان از آن برداشت کرد ولی حتما در کنار آن، این بنیاد‌های حکومتی که به ویژه زیرمجموعه دولت نیستند، باید کمک برسانند، با یاری آن‌ها قطعا از این برهه بسیار سخت و دشوار عبور می‌کنیم، ولی چنانچه فقط درصدد برآئیم تا تمام بار را بر دوش دولت گذاریم، قطعا دولت چاره‌ای جز چاپ پول نخواهد داشت که آثار زیان‌بار این کار، گریبان کشور را خواهد گرفت.
وی در این خصوص که آیا حسن روحانی به این کمک‌ها امید دارد، تصریح کرد: آقای رئیس‌جمهور چنانچه امید داشت، باید وضعیت را خیلی بحرانی‌تر از آنچه هست، جلوه می‌داد، ولی برعکس است. به نحوه مواضع رئیس‌جمهور در رابطه با بحث بحران کرونا نقد جدی وارد است، زیرا بیش از حد، وضعیت را عادی جلوه می‌دهد، البته براین تصور هستم دست کم در روز‌های اول که فقط چین و یکسری کشور‌های آسیای جنوب شرقی و ایران گریبانگیر شده بودند، درصدد برآمدند تا به نوعی القا کنند وضعیت ایران عادی است تا تاثیری بر روابط اقتصادی با سایر کشور‌ها نگذارد، ولی وقتی کل دنیا با آن درگیر شد و بسیاری از کشور‌های توسعه یافته و قدرتمند دچار این وضعیت شدند و شرایطشان از ایران هم بدتر شد، واقعیت را قبول کردند.
این کارشناس امور اقتصادی در پایان تصریح کرد: تقریبا تمام این کشور‌ها (از چین تا امریکا و ایتالیا) به نوعی در مرحله اول در حالت انکار بودند و حاضر نبودند بپذیرند که کرونا اقتصاد کشور را زمینگیر می‌کند، اما کرونا تمام این‌ها را مجاب کرد تا واقعیت را قبول و برنامه متناسب با وضعیت کرونایی خود را ارائه و پیاده کنند. آقای روحانی نیز اکنون گاهی به عادی بودن اوضاع اشاره می‌کند، اما از موضع خود عقب می‌نشیند. به هر حال باید این واقعیت را بپذیریم که درصورتی که کاری انجام ندهیم کل کشور از روی اجبار یک یا دوماه تعطیل خواهد شد.
