علل اقتصادی و وعده‌های توخالی منجر به افزایش مهاجرت نخبگان شده است

دیدارنیوز ـ مهاجرت از ایران به امید زندگی بهتر، پدیده‌ای نام آشناست که طی دهه‌های اخیر بیشتر به منصه ظهور رسیده است. در ماه‌ها و سال‌های گذشته و در چند نوبت، شاهد مهاجرت برخی نخبگان، جوانان و مخصوصاً نام‌آوران حوزه ورزش بوده‌ایم.

هرچند خروج از ایران به‌واسطه تحصیل، کار و به‌طور کلی دستیابی به فرصت‌های بیشتر به دهه‌ها قبل برمی‌گردد، اما موج جدید این مهاجرت‌ها به‌ویژه از زمان خروج آمریکا از توافق هسته‌ای و بازگشت تحریم‌ها بر علیه ایران به‌شدت افزایش یافته است. حال در این بین، برخی برای مهاجرت روی به روش‌های قانونی آورده و بعضی هم، مسیرهای غیرقانونی و البته پرخطری را در پیش گرفته‌اند.

در همین خصوص، مسعود رضایی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با دیدارنیوز با تاکید بر اینکه مسائل اقتصادی یکی از اصلی‌ترین موضوعاتی است که در امر مهاجرت دخیل است، گفت: زمانی که جوانی وارد اجتماع می‌شود نیازهای طبیعی و اولیه‌ای دارد که این نیازها بایستی برطرف شود و لازمه بسیاری از این نیازها، پول است.

رضایی ادامه داد: چنانچه بتوانیم در راستای رفع مشکلات و نیازهای جوانان به‌نحوی فضاسازی کنیم که جاذبه‌ای ایجاد شود، قطعاً جوانان تمایل‌شان به مهاجرت کمتر شده و در نتیجه می‌توانیم از ظرفیت این جوانان در داخل کشور بهره‌مند شویم، اما اگر روندی غیر از این حاکم باشد باید به مانند سال‌های گذشته خود را آماده خروج افرادی که بسیاری از آن‌ها از ظرفیت بالایی برخوردارند، بکنیم.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس بیان کرد: زمانی که ما نمی‌توانیم برای جوانان‌مان و یا ورزشکارانی که عمر خود را در راه کسب افتخار برای کشور صرف کرده‌اند، فرصت‌های شغلی ایجاد کنیم تا بدین واسطه، چرخ زندگی‌شان بچرخد ناچاراً باید شاهد کوچ آن‌ها باشیم. البته در این بین دلایل دیگری هم وجود دارد، به‌طور مثال برخی ورزشکاران ایرانی به‌خاطر محدودیت‌هایی که در ایران برای آن‌ها وجود دارد کشور را ترک و تن به حضور در تیم ملی کشوری دیگر می‌دهند.

نماینده شیراز تصریح کرد: چنانچه ما نتوانیم اقتصاد خود را پویا کنیم و توسعه دهیم علاوه بر نخبگان، ورزشکاران و هنرمندانی که مجبور به مهاجرت شده‌اند باید شاهد مهاجرت افراد بیشتری هم باشیم، کما اینکه در این سال‌ها بسیاری از خانواده‌های ایرانی که در هیچ کدام از این دسته‌ها هم نبوده‌اند، ترجیح دادند کشوری غیر از ایران را برای زندگی برگزینند.

وی یادآور شد: در بررسی‌های جامعه‌شناسی انجام شده، نخبگان علمی، هنرمندان و ورزشکاران که به نوعی توانسته‌اند جایگاهی به‌دست آورند بیشتر در معرض مهاجرت قرار گرفته‌اند، اما اگر کمی به عملکردها دقت کنیم می‌بینیم که می‌توانیم با کمی تغییر در برخی بخش‌ها جلوی این مهاجرت‌ها را بگیریم. به‌طور مثال وقتی پای صحبت برخی نخبگان و یا ورزشکاران می‌نشینیم، می‌شنویم که آن‌ها به‌دلیل اینکه دیده نشده‌اند و یا حرف‌شان شنیده نشده و بهایی به آن‌ها داده نشده و یا امکانات موردنظر در اختیارشان قرار نگرفته است قصد خروج از ایران را دارند. البته بخشی از عدم‌تحقق این انتظارات، ریشه‌های اقتصادی دارد، ولی باید قبول کنیم که سوءمدیریت در برخورد با این سرمایه‌ها هم بیداد می‌کند و اگر مدیران دلسوزی در راس کار باشند که برخی اولویت‌های کاری خود را تغییر دهند خیلی از این عزیزان حاضرند با چشم‌پوشی از بعضی کاستی‌ها در ایران بمانند و به کشور خود خدمت کنند.

رضایی با اشاره به سخن گهربار حضرت علی(ع) که می‌فرمایند «چنانچه فقر از دری وارد شود، ایمان از در دیگری خارج می شود» افزود: فسادها و ناهنجاری‌های اجتماعی مشهود در سطح جامعه نیز نشات گرفته از فقر اقتصادی است و اگر مدیران ارشد نظام، فکری اساسی برای معیشت مردم نکنند روز به روز این ناهنجاری‌ها بیشتر و دود آن به چشم همگان خواهد رفت.

وی گفت: هرچند یکی از آزادی‌های انسان، انتخاب محل سکونت است، اما مهاجرت بی‌رویه مردم یک کشور به کشورهای دیگر چالش‌هایی را به‌لحاظ وجه اجتماعی برای آن کشور در عرصه جهانی ایجاد می‌کند، زیرا اگر اوضاع و احوال برای زندگی افراد مناسب باشد احتمال اینکه آن‌ها کشورشان را ترک کنند، تا حد قابل ملاحظه‌ای کاهش پیدا می‌کند.

رضایی تصریح کرد: نیروی انسانی یک سرمایه بزرگ برای هر کشوری است که مطمئناً در این بین، حضور افراد نخبه و فعالیت آن‌ها در کشور بسیار حائز اهمیت است. دو سالی است که فشارهای اقتصادی به مردم که عمده آن به‌دلیل خروج آمریکا از برجام و تحریم‌های ظالمانه‌اش علیه ایران بوده است زندگی را بر مردم سخت‌تر از همیشه کرده است. حال در این وضعیت باید بیش از پیش از همه توان خود که همان نیروی انسانی است استفاده کنیم. اگر امروز امکانات مدنظر نخبگان را مهیا کنیم به لطف و مدد آن‌ها و در یک برنامه‌ریزی علمی و واقعی و در زمانی مشخص می‌توانیم از این بحران‌هایی که گرفتار آن شدیم عبور کنیم و اگر نسبت به این موضوع غفلت کنیم آینده‌ای به‌مراتب سخت‌تر انتظار ما را خواهد کشید.