دیدارنیوز ـ بیت الله محمودی اظهار داشت: بررسی انجام شده در تاج پوشش‌های جنگلی زاگرس مرکزی نشان می‌دهد بیش از ۵۵ درصد از رواناب‌های تولیدی در گستره‌های جنگلی تخریب شده با تاج پوشش کمتر از ۱۰ درصد اتفاق می‌افتد، این در حالی است که این میزان برای جنگل‌های با تاج پوشش بیش از ۵۰ درصد، تا ۱۷ درصد کاهش می‌یابد.
وی افزود: این موضوع نشان از رابطه مستقیم و محسوس درصد تاج پوشش جنگلی با میزان ذخیره آب در جنگل است و در واقع با تخریب و کاهش درصد تاج پوشش جنگل، فرصت و بستر ذخیره آب نیز در آن به شکل محسوسی کاهش می‌یابد، در نتیجه درصد رواناب‌های سطحی که موجب بروز سیلاب است، بیشتر می‌شود.
محمودی عنوان کرد: بر اساس نتایج بدست آمده در هر هکتار اراضی جنگلی، جنگل تنک، جنگل نیمه انبوه و جنگل انبوه در زاگرس مرکزی به ترتیب ۱، ۱۰۵، ۱۵۰ و ۱۸۸ متر مکعب آب در یک بارش متوسط حداکثر روزانه ذخیره می‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد بیان کرد: طغیان رودخانه‌ها و جاری شدن سیل در زاگرس مرکزی لزوم توجه به حفظ، توسعه و غنی‌سازی پوشش جنگلی این منطقه را بیش از پیش هویدا می‌کند.
وی بیان کرد: یکی از پیامد‌های مخرب سیلاب‌های اخیر حجم زیادی از فرسایش خاک در حوزه زاگرس بوده است.
محمودی در ادامه گفت: بررسی‌ها نشان می‌دهد اگر چه میانگین تلفات سالانه خاک در جنگل‌های زاگرس مرکزی ۹۸.۶ تن در هکتار در سال است و فاصله کمی با شاخص جهانی فرسایش (۵ تا ۶ تن در هکتار در سال) دارد، اما میانگین سالانه تلفات خاک در اراضی جنگلی تخریب یافته این منطقه ۲۶ تن در هکتار است که این موضوع نشان می‌دهد تخریب جنگل چگونه سیر صعودی تلفات سالانه خاک را موجب می‌شود.
