اوضاع موسیقی کشور ما خوب نیست. اوضاع رشد، خلاقیت و زیبایی در موسیقی کشورمان خوب نیست. موسیقی پاپ سخیف در رسانه ملی پخش می‌شود و گوش هنری مردم روز به روز خرابتر می‌شود. موسیقی یک هنر است و ارزش هنری دارد و نشانه‌ای از فرهنگ هر کشوری است. اما از سوی دیگر، در اینکه موسیقی و دیگر هنرها باید جنبه انتقادی و همراه بودن با مردم را داشته باشند شکی نخواهد بود. «سروش هیچکس» با آهنگی به نام «دستاشو مشت کرده» مورد استقبال قرار گرفت، چون همراه مردم دیده شد، ولی علیرضا قربانی و همایون شجریان که نماد موسیقی فاخر ایرانی هستند با یک کلیپ در ایران مال ـ که متهم به عدم شفافیت مالی در بین مردم است ـ باعث ناراحتی مردم شده‌اند.
دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی‌راد: یک اثر هنری در چه جایگاهی است؟ آیا فقط برای تفریح و لذت بردن است؟ آیا قرار است تعریف کننده یک جریان فکری یا اجتماعی باشد؟ آیا قرار است سواد هنری جامعه را ارتقا دهد؟ آیا باید زبان مردم باشد یا خیر؟ و...
همه این سوال‌ها در تمام حوزه‌های هنری قابل بحث و پرداخت است اما موسیقی تاثیرات بیشتری در جامعه دارد و حتی کسانی که سینما، تئاتر و گالری نمی‌روند بی شک موسیقی را به دلیل ارزانی و در دسترس بودن و دلایل دیگر گوش می‌دهند. از این رو وقتی امری مخاطب عام دارد، قطعاً تاثیرات بسیاری خواهد داشت. به همین دلیل موسیقی که تولید می‌شود نقش مهمی در سبک سلیقه عموم خواهد داشت و هر چه موسیقی فاخرتر و هارمونی قوی تر داشته باشد، جامعه نیز گوش موسیقیایی بهتری خواهد داشت.
همه این مسائل گفته شد که برسیم به آهنگ «دستاشو مشت کرده» و آلبوم «افسانه چشم‌هایت» که در چند ماه اخیر جنجال‌های بسیاری را رقم زده است. یکی در داخل و دیگری در خارج از کشور تهیه شده است و هر کدام طبعاتی برای دنیای موسیقی داشته‌اند.
شجریان و قربانی؛ همراه پولشویان و رانت‌خواران!
آلبوم «افسانه چشم‌هایت» اولین همکاری مشترک «همایون شجریان» و «علیرضا قربانی» با آهنگسازی «مهیار علیزاده» است که پس از یک سال کار تا یک ماه آینده منتشر می‌شود. اما انتشار ویدئوی تبلیغاتی این آلبوم که در فضای پروژه جنجالی"ایران مال" ضبط شده است، باعث ایجاد حاشیه و انتقاد شد.
قربانی در مورد واکنش‌ها در اینستاگرام خود نوشت : «امیدواریم این افراد با رجوع به اخلاق و کرامت انسانی بیاموزند هرگز انتقاد سازنده را با غرض‌ورزی و کینه آغشته نسازند. پروژه «افسانه چشم‌هایت» توسط یک حامی مالی (اسپانسر) و حقیقتا با یک نگاه فرهنگی حمایت می‌شود و غیر از آن هیچ شخص حقیقی یا حقوقی دخل و تصرفی در پروژه ندارد. ما نیز همچون مردم از فساد‌های مالی رنجیده خاطر هستیم و امیدوارم هر چه زودتر به این فساد‌ها رسیدگی شود. اما در این یک مورد خاص نه ما چنین گمانی را در مورد محل فیلمبرداری داشتیم و نه مطالب اثبات شده‌ای در این زمینه وجود داشت که ما از آن اطلاع داشته باشیم».
این در حالی ست که پاسخ جنجالی همایون شجریان، دایره حاشیه‌ها را بازتر کرد. همایون شجریان نیز در پاسخ به تخریب‌ها و برخی انتقاد‌ها، با طرح این پرسش که اگر «ایران مال» اصولا اینقدر مسئله‌ساز است چرا تعطیلش نمی‌کنند، نوشته است: «تا امروز که روزانه هزاران نفر از اقشار مختلف مردم به بازدید و خرید و عکس یادگاری می‌پرداخته‌اند خبری از ایشان نبود! تا عکسی از همایون در کتابخانه دیده شد، آتش خشم شعله زد!»
ساخت بازار بزرگ ایران مال در سال ۱۳۹۳ آغاز شد و بخش بزرگی از آن تاکنون ساخته شده است. این مجموعه در شمال غربی تهران، منطقه ۲۲ و در حاشیه پارک چیتگر و نزدیک دریاچه خلیج فارس قرار دارد. ایران مال از جمله پروژ‌های بحث برانگیز است. منتقدان می‌گویند فساد گسترده‌ای در ساخت این مجموعه وجود دارد. برخی از پولشویی حرف می‌زنند و برخی دیگر از ساخت و ساز غیرقانونی. همین موضوعات باعث انتقادات به این دو خواننده شده است که چرا در کنار مردم نیستند و با این کار همراه پولشویان و رانت‌خواران شده‌اند.
«هیچکس» دستاشو مشت کرده؟
موسیقی اعتراضی
اوضاع موسیقی کشور ما خوب نیست. اوضاع رشد، خلاقیت و زیبایی در موسیقی کشورمان خوب نیست. موسیقی پاپ سخیف در رسانه ملی پخش می‌شود و گوش هنری مردم روز به روز خرابتر می‌شود. موسیقی یک هنر است و ارزش هنری دارد و نشانه‌ای از فرهنگ هر کشوری است.
اما از سوی دیگر، در اینکه موسیقی و دیگر هنرها باید جنبه انتقادی و همراه بودن با مردم را داشته باشند شکی نخواهد بود. «هیچکس» مورد استقبال است چون همراه مردم دیده شده است، ولی علیرضا قربانی و همایون شجریان که نماد موسیقی فاخر ایرانی هستند با یک کلیپ در مکانی که متهم به عدم شفافیت مالی در بین مردم است باعث ناراحتی مردم شده‌اند.
اهالی موسیقی از رسانه ملی دیگر توقعی ندارند که به گوش موسیقیایی مردم توجه کند و جنبه هنری و انتقادی موسیقی را درک کند و به هر خواننده و آهنگساز بی‌سواد و بی هنری بها ندهد. به همین دلیل بهتر خواهد بود هنرمندان فاخر کشور زبان مردم باشند تا هر موزیک و هر موسیقی نماد زبان مردم نباشد.
