زگیل تناسلی و نقش سیاست‌های غلط در شیوع آن

بنا به گواهی مسئولین بهداشت از جمله پزشکان زنان، اورولوژیست‌ها و خانه‌های بهداشت در روستا‌ها و شهرستان‌ها تعداد مبتلایان به زگیل تناسلی در حال افزایش است؛ درحالی که بیش از هشتاد درصد از مبتلایان، هیچ گونه شناختی نسبت به بیماری خود نداشته و زمان مراجعه آن‌ها ماه‌ها و حتی سال‌ها پس از ابتلا بوده است. مهم‌ترین دلیل شیوع امراض مقاربتی از جمله زگیل تناسلی همین ناآگاهی و پنهان کاری نهاد‌های دولتی و متولیان بهداشت عمومی در زمینه آموزش رابطه جنسی ایمن و خطرات امراض مقاربتی است.

 

بنا به گواهی خانه‌های بهداشت و متخصصین زنان و زایمان، امراض مقاربتی از جمله زگیل تناسلی درحالی در مسیر گسترش قرار دارد که مردم اطلاعات و آگاهی بسیار اندکی در خصوص این بیماری دارند. بسیاری از مبتلایان حتی در مراحل اولیه بیماری جهت درمان مراجعه نکرده و همچنان به آلوده کردن شریک جنسی خود ادامه می‌دهند. مردم اطلاعی از این بیماری ندارند، زیرا عزمی برای آگاهی بخشی به مردم در زمینه رابطه جنسی ایمن و راه‌های جلوگیری از امراض جنسی وجود ندارد. گویا همچنان اصل بر پنهان کاری و انکار است.

وزیر بهداشت وقت در آذر سال ۹۲ اعلام کرده بود که «به دلیل سیاست پنهان کاری، در طول ۱۲ سال گذشته، بیماری ایدز در ایران رشد ۹ برابری یعنی سالانه ۸۰ درصد رشد داشته است. وضعیت شیوع سایر بیماری‌های جنسی نیز به همین ترتیب است.» قاضی زاده هاشمی همچنین گفته بود: «ما سالهاست که غرب را به خاطر وجود امراض جنسی نکوهش می‌کنیم و با گره زدن مسائل اخلاقی به ایدز و بیماری‌های جنسی، مردم را ترسانده و اجازه انتشار مطلب و آگاهی بخشی در این زمینه را نمی‌دهیم.»

 

ادامه این سیاست پنهان کاری در حالی است که الگوی ابتلا به این امراض مثل ایدز از اعتیاد و تزریق، به رابطه جنسی ناایمن و متعدد تغییر یافته است. این مساله حقیقتی تلخ و غیرقابل کتمان است و نمی‌توان با انکار وجود روابط جنسی متعدد، ناایمن و نامتعارف در جامعه، از آگاهی بخشی و اطلاع رسانی به مردم سرباز زد. افراد جامعه، هیچ مرجعی برای دریافت اطلاعات سلامت جنسی ندارند، خانواده، مدارس و نهادهای آموزشی، فرهنگی و بهداشتی، رسانه‌ها و به ویژه صداوسیما، هیچ کدام آموزش و آگاهی لازم در خصوص ابتلا و انتقال ایدز و زگیل تناسلی را در اختیار مردم قرار نمی‌دهند.

امراضی چون زگیل تناسلی در شرایطی در حال شیوع هستند که اسنادی که عهده دار آموزش جنسی بودند رد شده و از طرف دیگر در راستای سیاست افزایش جمعیت، توزیع رایگان کاندوم در خانه‌های بهداشت نیز متوقف شده است. توقف توزیع رایگان کاندوم، عدم فرهنگ سازی و آموزش درخصوص ضرورت استفاده از آن، در کنار تابو بودن این وسیله از حیث خرید توسط زنان و حتی مردان و همچنین مقاومت بسیاری از مرد‌های ایرانی در برابر استفاده از کاندوم، دسترسی به رابطه جنسی ایمن را دشوار کرده است. در آذرماه ۱۳۹۱ دولت کاندوم را به عنوان یک کالای غیرضروری و لوکس اعلام و واردات آن را ممنوع کرد. به گفته‌ی کارشناسان این ممنوعیت باعث کمبود ۲۵ درصدی دسترسی به کاندوم در ایران شد.

 

مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی نسبت به شیوع روابط جنسی ناایمن و بیماری زگیل تناسلی ابراز نگرانی کرده و گفته است: «این بیماری از آنجا که راه انتقالش رابطه جنسی است به سرعت درحال شیوع است و روزانه بیش از ده نفر به من مراجعه کرده و درخصوص درمان راهنمایی می‌خواهند؛ در حالی که در سال گذشته تعداد مراجعین کمتر بود. هیچ آمار مشخصی از تعداد مبتلایان در ایران وجود ندارد، ولی آمار یک میلیون نفرقطعی است.»

به نظر می‌آید آمار واقعی مبتلایان به زگیل تناسلی بیشتر باشد، زیرا بسیاری از افراد نسبت به بیماری خود آگاهی ندارند، بعضی دیگر نیز جهت درمان مراجعه نمی‌کنند و بیماری خود را پنهان می‌کنند و در خصوص شهرستان‌ها تعداد مراجعین ثبت و گزارش نمی‌شود.

در این خصوص دکتر مینو محرز رئیس مرکز تحقیقات ایدز نیز در سال گذشته نسبت به شیوع اچ‌پی‌وی (ویروس زگیل تناسلی) در ایران هشدار داده و گفته بود: متوسط شیوع جهانی این ویروس بین ۹ تا ۱۳ درصد است، اما در ایران آمار دقیقی از شیوع آن وجود ندارد، اما مطالعه‌ای که تنها در یک منطقه تهران در خصوص کارگران جنسی انجام شده نشان می‌دهد که بیش از ۳۱ درصد زنان مبتلا به اچ‌پی‌وی یا زگیل تناسلی بودند.

این درحالی است که در ایران واکسن پیشگیری از این بیماری وجود ندارد و در صورت یافت هم قیمت آن بیش از ۱ میلیون تومان است. در کشور‌های اروپایی مانند انگلیس، اما این واکسن به صورت رایگان به همه دختران نوجوان و جوان، تزریق می‌شود.

اگر روند پنهان کاری و سیاست عدم آموزش که خود نتیجه تابو بودن امر جنسی در ایران است ادامه یابد، امراض جنسی از جمله زگیل تناسلی همچنان با شیب تند گسترش یافته و چونان ایدز به یکی از مشکلات حوزه بهداشت و درمان در جامعه تبدیل می‌شوند.