مایکل دودوک انیمیشن‌ساز برنده جایزه اسکار برای شرکت در دوسالانه پویانمایی تهران به ایران آمده بود.
دیدارنیوزـ مشهورترین چهره‌ای که هفته گذشته و برای داوری مهمترین رویداد انیمیشن کشورمان، یعنی دوسالانه پویانمایی تهران به ایران آمده بود مایکل دودوک دوویت هلندی بود. انیمیشن‌سازی که دوبار نامزد دریافت اسکار شده و یک بار هم با انیمیشن کوتاه «پدر و دختر» این مجسمه زرین را به خانه برده است. در حاشیه این رویداد محبوب و هیجان‌انگیز برای اهالی انیمیشن، با مایکل دودوک به گفتوگو نشستیم. درحالی‌که از یک مصاحبه تلویزیونی یک‌ساعته خارج می‌شد و در فاصله میان آن اتاق و اتاق هیات داوران که قرار بود در آن گفتوگو انجام بگیرد با لبخند با دهها نفر عکس یادگاری گرفت و به ابراز علاقه هواداران ایرانی‌اش واکنش نشان داد.
*چقدر انیمیشن‌های ایرانی را می‌شناسید؟
پیش از این به خاطر اینکه مشغول ساخت یک فیلم بودم، مدتی بود در جشنواره‌های مختلف شرکت نمی‌کردم و آثار ایرانی را که در این سال‌ها پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشتند ندیده بودم. در این چند روز اما تحت تاثیر کیفیت بالای کار انیمیشن‌سازهای ایرانی قرار گرفتم. از نظر خط داستانی، کیفیت هنری و سطح تکنیکی انیمیشن‌سازهای ایرانی بسیار قوی هستند.
*در این جشنواره هواداران زیادی دارید که در همین مسیر کوتاه که همراهی‌تان می‌کردیم با لبخند پذیرای آنها بودید و با آنها عکس می‌گرفتید.
این برایم خیلی جالب بود که تقریبا همه افرادی که اینجا دیدم، کارهای من را دیده بودند. درست است که کارهای من جایزه گرفتند اما اینکه این تعداد کارهای من را می‌شناسند برایم خیلی جالب و غافلگیرکننده بود. در این مدت که در جشنواره حضور داشتم از طریق دوستان ایرانی‌ام متوجه شدم که اینجا یک حلقه و یک انجمنی از انیماتورها وجود دارد که با هم ارتباط دارند. این اتفاق همه جای دنیا می‍افتد اما به هر حال به دلیل اینکه ایران یک مقدار به لحاظ جغرافیایی از کشورهای دیگر جدا است، این کمتر درک می‌شود. انیمیشن کوتاه در سطح جهانی از طریق تهیه‌کنندگی مشترک اداره می‌شود و در واقع دو کشور سرمایه‌گذاری می‌کنند برای اینکه یک انیمیشن کوتاه تولید شود. من امیدوارم اینجا هم بتوانند این تجربه را با هر کشور دیگری از آمریکا یا اروپا شروع کنند.
*یکی از فیلم‌های بلندی که در این جشنواره داوری کردید انیمیشن «آخرین داستان» است که در جشنواره فیلم فجر هم جایزه بهترین انیمیشن سال را برد. نظرتان درباره آن چیست؟
«آخرین داستان» بسیار برایم جذاب بود. هرچند چون با اسامی ایرانی آشنایی ندارم اسامی را فراموش می‌کردم و این کارم را برای دیدن این انیمیشن سخت می‌کرد اما با کمک دوستانم بیشتر توانستم متوجه آن شوم.
*غیر از انیمیشن ایران که این چند روز با آن بیشتر آشنا شدید آیا از سینمای ایران هم کسی را می‌شناسید؟
فیلم‌های ایرانی زیادی در لندن و پاریس نمایش داده می‌شوند و خیلی طبیعی است که من اسم‌هایی مثل عباس کیارستمی و اصغر فرهادی را قبلا شنیدم ولی به جز آن چند سال پیش فیلم «بادکنک سفید» جعفر پناهی را دیدم که هم من و هم همسرم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتیم. آن فیلم لایه‌های روان‌شناسانه بسیار جالبی داشت و در فیلم هم زنان زیبا و هم مردان زیبایی می‌بینیم که از لحاظ حرکت بسیار متفاوت هستند. سفرم به ایران باعث شد که چیزهایی که در فیلم‌ها نمی‌شود تجربه کرد را از نزدیک ببینیم. مواردی مثل معماری و فرهنگ و ارتباط آدم‌ها را در این سفر دیدیم.
*به عنوان آخرین سوال فکر می‌کنید انیمیشن ایران ممکن است روزی به اسکار نزدیک شود؟
مساله این است که تعداد فیلم‌هایی که برای انتخاب به کالیفرنیا فرستاده می‌شوند، در مقایسه با فیلم‌هایی که به جشنواره‌های دیگر فرستاده می‌شود خیلی کمتر هستند. تعداد فیلم‌هایی که در جشنواره‌های بین‌المللی می‌توانید ببینید خیلی جالب‌تر و جذاب‌تر هستند و جایزه هم زیاد می‌برند اما به هر حال اسکار جایزه مهم‌تری است. مساله این است که کسانی که فیلم‌ها را برای رقابت اسکار انتخاب می‌کنند بسیاری‌شان کسانی هستند که در کالیفرنیا زندگی می‌کنند و یا اگر هم آنجا زندگی نمی‌کنند سلیقه آمریکایی دارند. بنابراین اگر ایرانی‌ها می خواهند فیلمشان را به اسکار بفرستند باید به این فکر کنند که در آن سلیقه آمریکایی حتما لحاظ شود.
