مادورو فرصت‌هایی برای انجام مذاکره با مخالفان و صحنه بین‌المللی داشت، ولی از آنجا که فکر می‌کرد با حالت پلیسی یا سرکوب می‌تواند این مشکل را حل کند، بنابراین از آنها به درستی استقبال نکرد. از روز گذشته که جامعه بین‌المللی حمایت خود را از مخالفان اعلام کرد، در واقع دولت مادورو غیر مشروع تلقی می‌شود، بر همین اساس او دوام زیادی نخواهد آورد و مجبور به مذاکره یا کناره‌گیری از قدرت خواهد شد.
دیدارنیوز - مژگان فرجی: اعتراضات مردمی در ونزوئلا از اوایل هفته جاری به دعوت «خوان گوایدو» رئیس پارلمان این کشور در مقام یکی از رهبران مخالف حکومت به دلیل تغییرات در قانون‌اساسی و تضعیف ساختارهای دموکراتیک، شکل تازه ای به خود گرفت. در روز چهارشنبه این اعتراضات به طور رسمی برعلیه دولت نیکلاس مادورو انجام شد که همین مسئله، زمینه ای را به وجود آورد تا گوایدو خود را رئیس‌جمهور موقت ونزوئلا بنامد.
مرگ چاوز و پیروزی نیکولاس مادورو – معاون چاوز- در انتخابات به معنای ادامه راه و سیاست‌های چاوز بود. چاوز پیش از مرگ به مادورو توصیه کرده بود که مبادا از سیاست‌های او گامی به عقب بگذارد و باید این سیاست‌ها را که به شکل توزیع دلار‌های نفتی بین اقشار فرودست جامعه بود، ادامه دهد، اما به محض سقوط قیمت نفت از ۴ سال پیش بدین سو، نخستین نشانه‌های بحران اقتصادی در ونزوئلا به شکل کمبود ارزاق و آذوقه عمومی در فروشگاه‌ها نمایان شد.
این میزان تورم بر زندگی مردم، تاثیر مستقیم گذارد و آنان با اعتراضاتی خواستار استعفای رئیس‌جمهور شدند. دامنه اعتراضات فوق به حدی گسترده است که دیگر حامیان دموکراسی‌خواه را در برنمی‌گیرد، بلکه این اقشار کارگری حاشیه‌نشین شهرها هستند که خواهان ایجاد تغییرات در کشور شده‌اند.
میرقاسم مومنی، کارشناس مسائل آمریکای لاتین درباره چرایی اعتراضات در ونزوئلا در گفت‌وگو با دیدار نیوز گفت: با نگاهی به شرایط سیاسی ونزوئلا از اواخر دوره چاوز، نقش مشکلات اقتصادی و تورمی در اعتراضات، برجسته است. چاوز برای حمایت از قشری از مردم و بخش کارگری سعی کرد با توزیع برخی از منابع ملی کشور و ارائه یارانه‌های بیشتر، محبوبیت خود را در جامعه و افکار عمومی حفظ کند، البته با این کار موفق شد جمعیت بسیاری را با خود همراه سازد، اما همین افراد، زمانی که نتوانستند از عهده مسائل اقتصادی برآیند، برعلیه سیاست‌های چاوز و چاوزیسم به حرکت‌های اعتراضی رو آوردند.
وی درادامه اضافه کرد: ونزوئلا به خاطر تحریم‌ها و اختلافات سیاسی که در داخل کشور داشت، با طرح این بحث که معترضین، قشری از سرمایه داران وابسته به غرب و آمریکا هستند، سرکوب‌ها را عملی کرد که براساس آن، بسیاری از شرکت‌های فعال اقتصادی به انحلال درآمدند و از آنجا که جایگزین مناسبی نداشتند، کشور دچار خلأ تولید و سیاست‌گذاری اقتصادی شد. پس از مرگ چاوز، مادورو نتوانست این وضعیت را مدیریت کند و براین تصور بود که با قدرت نظامی و سرکوب، این کار را به سرانجام خواهد رساند، ولی جنبش‌های صورت گرفته در این کشور، نه تنها ازخاستگاه مردمی برخوردار بودند، بلکه حمایت‌های اروپا و به خصوص آمریکا را هم به دنبال داشتند.
مومنی در ادامه اضافه کرد: مردم دراین کشور گرسنه بودند و ازآنجا که چیزی برای خوردن نداشتند اقدام به غارت فروشگاه‌ها کردند. تمام این عوامل سبب شد که دولت نتواند خواسته‌های مردم را اجرایی کند و حتی وعده‌‌هایی را هم که از زمان چاوز داده شده بود موفق به اجرایی کردن‌شان نشد. این آشوب سبب شد قدرتی در پارلمان ایجاد شود و براساس شواهد، رئیس پارلمان، خود را به عنوان رئیس دولت موقت معرفی کند و درواقع درصدد برآید با نافرمانی مدنی، قدرت را در دست گیرد.
وی در این رابطه یادآور شد: کشورهای آمریکا، کانادا، برزیل، اکوادور و آرژانتین، رئیس‌جمهور موقت را تائید کردند و او از حمایت جامعه بین‌المللی و منطقه‌ای برخوردار شده است و در حال حاضر، مخالفان مادورو، منتظر همراهی ارتش هستند تا تغییر حکومت را در ونزوئلا رقم زنند.
این کارشناس آمریکای لاتین درباره آینده ونزوئلا بیان کرد: مادورو فرصت‌هایی برای انجام مذاکره با مخالفان و صحنه بین‌المللی داشت ولی از آنجا که فکر می‌کرد با حالت پلیسی یا سرکوب می‌تواند این مشکل را حل کند، بنابراین از آنها به درستی استقبال نکرد. از روز گذشته که جامعه بین‌المللی حمایت خود را از مخالفان اعلام کرد، در واقع دولت مادورو غیر مشروع تلقی می‌شود، بر همین اساس او دوام زیادی نخواهد آورد و مجبور به مذاکره یا کناره‌گیری از قدرت خواهد شد.
مومنی درباره طیف معترض به مادورو اظهار داشت: بخشی از آنها تکنوکرات‌ها یا سرمایه‌داران هستند که در دوران ریاست‌جمهوری چاوز از صحنه سیاسی کنار گذاشته شده بودند، بخش دیگری از معترضان هم از مردمی تشکیل می‌شوند که از طریق یارانه‌های چاوز زندگی می کردند و از آنجا که دولت کنونی توان پرداخت یارانه را ندارد، مخالف او شده‌اند و درواقع این دسته، طرفداران چاوز و مادورو در گذشته بودند. گروه دیگر هم سرمایه‌دارانی هستند که به نوعی سرمایه‌های مشترک با کشورهای دیگر مانند آمریکا و اروپا دارند و پس از روی کار آمدن دولت چاوز و مادورو، منافع آنها به خطر افتاده است.
وی در پایان تصریح کرد: شرایط کنونی ونزوئلا در واقع به یک اعتراضات ملی تبدیل شده و اکثر مردم این کشور، به نوعی از وضعیت فعلی ناراضی هستند زیرا دولت موفق نشده به خواسته‌های اولیه آنها جواب دهد و این امر، خستگی مردم را از شرایط حاکم به دنبال داشته است.
