معرفی برند‌های تأمین‌کننده لباس در جام ملت‌ها

 

نایکی (NIKE)

نایکی یا نی-کی الهه پیروزی در یونان باستان معروف‌ترین برند تولید لباس ورزشی در جهان است. این شرکت در سال ۲۰۱۷ درآمدی بالغ بر ۳۴ میلیارد دلار کسب کرده است. نایکی در سال ۱۹۶۴ توسط بیل بائرمن و فیل نایت تأسیس شد و تا سال ۱۹۷۱ با نام Blue Ribbon Sports شناخته می‌شد. آمبرو و کانورس برند‌های معروفی هستند که جزو شرکت‌های اقماری و زیرمجموعه شرکت نایکی هستند. اسووش (Swoosh) نام لوگوی معروف این برند و "Just Do It" (فقط انجامش بده) شعار معروف نایکی است.

این برند چندملیتی لباس و تجهیزات ورزشی که اصالتاً آمریکایی است در جام ملت‌های آسیا با پنج تیم استرالیا، کره جنوبی، چین، عربستان و قطر قرارداد دارد و از آنان حمایت مالی می‌کند.

شایان توجه است فدراسیون فوتبال کره جنوبی از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ قراردادی ۸ ساله به ارزش ۱۲۰ میلیون دلار (سالانه معادل ۱۵ میلیون دلار) با این شرکت به امضا رسانده است. لازم به توضیح است که فدراسیون فوتبال کره جنوبی این مبلغ را تنها در ازای درج اسووش نایکی روی پیراهن تیم ملی فوتبال خود دریافت می‌کند.

تیم ملی فوتبال چین نیز سالانه ۱۴.۵ میلیون یورو بابت اسپانسری این کمپانی دریافت می‌کند. استرالیا مدافع عنوان قهرمانی نیز در دوران قرارداد یازده ساله خود با نایکی که از سال ۲۰۱۲ آغاز شده به سر می‌برد.

شایان ذکر است سه تیم فرانسه، انگلیس و برزیل به ترتیب سالانه ۵۴، ۴۶ و ۳۲ میلیون دلار درآمد از این حامی تأمین کننده لباس دارند که این ارقام بیشترین رقم قرارداد تأمین لباس برای یک تیم ملی فوتبال در جهان محسوب می‌شود.

 

۲. آدیداس (ADIDAS)

آدیداس که در سال ۱۹۲۴ تأسیس شده قدیمی‌ترین برند لباس و تجهیزات ورزشی در جهان و بعد از نایکی بزرگترین برند در این زمینه به شمار می‌رود. درآمد این شرکت در سال ۲۰۱۷ بالغ بر ۲۱ میلیارد دلار برآورد شده است.

آدیداس یک شرکت آلمانی چندملیتی است و در این جام لباس‌های سه تیم امارات، ایران و ژاپن را تأمین کرده است. فدراسیون فوتبال ژاپن از قرارداد ۸ ساله از ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲ با آدیداس، درآمد ۱۴۴ میلیون دلاری (سالانه ۱۸ میلیون دلار) کسب می‌کند که هم‌ارزش با رقم قرارداد فدراسیون فوتبال آرژانتین با این شرکت است. فدراسیون فوتبال ژاپن از هم‌پیمانان و شرکای قدیمی آدیداس است.

خاطر نشان می‌سازد دو تیم اسپانیا و آلمان به ترتیب سالانه ۳۲ و ۳۰ میلیون دلار درآمد از این حامی تأمین کننده لباس دارند که این قرارداد‌ها در رده چهارم و پنجم گران‌ترین قرارداد‌های تأمین لباس برای یک تیم ملی فوتبال قرار دارند.

فدراسیون فوتبال ایران نیز در یک اقدام بی‌نظیر طی قراردادی با ۷۰ درصد تخفیف مبادرت به خرید پیراهن‌های آدیداس سفید با کد محصول CE۱۷۱۷ نموده که لوگوی فدراسیون به همراه نشان یوزپلنگ ایرانی روی آن الصاق شده است. این در شرایطی است که در سال ۲۰۰۶ پیش از شروع جام جهانی، قراردادی میان فدراسیون فوتبال ایران و شرکت پوما -غایب بزرگ جام هفدهم- منعقد شد که ارزش آن رقمی در حدود ۷۰۰ هزار یورو بود. در متن این قرارداد شرکت پوما متعهد شده بود کیفیت البسه تیم ملی ایران هم‌تراز لباس تیم‌های ملی ایتالیا و جمهوری چک باشد.

 

۳. یاکو (JAKO)

شرکتی آلمانی که در سال ۱۹۸۹ تأسیس شد که در سال ۲۰۱۷ درآمدی بالغ بر ۹۵ میلیون یورو داشته است.

در امارات ۲۰۱۹، شرکت یاکو با شش تیم سوریه، فلسطین، عراق، یمن، عمان و ازبکستان قرارداد دارد که صاحب بیشترین تعداد تیم در میان دیگر برندهاست.

 

۴. خوما (JOMA)

خوما یک شرکت اسپانیایی است که ۵۴ سال قبل در سال ۱۹۶۵ تأسیس شد. خوما در زبان اسپانیولی به معنای جامه و لباس است. هم اکنون این شرکت جزو ده برند برتر لباس ورزشی در رنکینگ جهانی قرار دارد و این شرکت اسپانسر پیراهن تیم‌های ملی بلغارستان، رومانی، اوکراین و تیم‌های باشگاهی آیندهوون و الاتحاد عربستان نیز هست.

در این دوره از جام ملت‌های آسیا سه تیم اردن، قرقیزستان و ترکمنستان لباس‌هایی را با نشان تجاری این شرکت به تن می‌کنند.

 

۵. ماکرون (MACRON)

شرکت ایتالیایی ماکرون در سال ۱۹۷۱ در شهر بولونیای این کشور تأسیس شد. این شرکت در سال ۲۰۱۵ بالغ بر ۷۹ میلیون یورو درآمد کسب کرده است.

ماکرون در این تورنمنت تأمین لباس تنها یک تیم (بحرین) را به عهده دارد. قرارداد بحرین با ماکرون یک قرارداد چهارساله بوده و در سال ۲۰۲۲ به پایان می‌رسد.

 

۶. سیکس فایو سیکس (SIX۵SIX)

شرکت هندی Six۵Six پیش از جام ملت‌های آسیا با قراردادی پنج ساله با فدراسیون فوتبال هند، از طریق شرکت «فوتبال اسپورتس دیولوپ‌منت» بازوی تجاری فدراسیون فوتبال هند، جایگزین کمپانی آمریکایی نایکی، اسپانسر قبلی تیم ملی هند شد.

نایکی لباس تیم‌های ملی هند را به صورت رایگان تأمین می‌کرد، اما شرکت Six۵Six علاوه بر تأمین لباس با طراحی ویژه رقمی حدود ۲۰ میلیون روپیه (معادل ۲۵۰ هزار یورو) هم نقداً به فدراسیون فوتبال این کشور پرداخت می‌کند. خاطر نشان می‌سازد در طرح پیراهن تیم ملی هند که ملقب به «ببر‌های آبی» هستند، از خطوط راه‌راه ببر الهام گرفته شده است.

نکته قابل توجه اینکه در این قرارداد فدراسیون فوتبال هند قید برند با کیفیت و معتبری نظیر نایکی را زد و با در نظر گرفتن منافع اقتصادی خود، به دلیل پیشنهاد بهتر، با یک برند ناشناخته هندی قرارداد بست.

۷. گرند اسپورت (GRAND SPORT)

این شرکت تایلندی در سال ۱۹۶۱ تأسیس شده و در این تورنمنت فقط لباس‌های تیم ملی ویتنام را تولید کرده است. قرارداد ۵ ساله فدراسیون فوتبال ویتنام با گرنداسپورت از ابتدای سال میلادی ۲۰۱۵ آغاز شده و در انتهای ۲۰۱۹ به پایان می‌رسد.

شرکت واریکس که یک شرکت تایلندی است ۶ سال پیش در سال ۲۰۱۳ تأسیس شد و لباس تیم ملی تایلند را در این جام تأمین می‌کند. تیم ملی تایلند پیش از این قرارداد شش ساله با نایکی از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ به ارزش ۳.۱ میلیون دلار داشت و پس از آن سراغ دو برند داخلی گرند اسپورت حد فاصل سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ رفت و هم اکنون تا سال ۲۰۲۰ در قرارداد با دیگر کمپانی بومی واریکس است.


۹. کاپلی اسپورت (Cappelli Sport)

شرکت آمریکایی کاپلی اسپورت در سال ۲۰۱۱ تأسیس شد و تیم ملی لبنان لباس‌های این برند را در جام ملت‌های آسیا می‌پوشد. جورج آلتیر صاحب این برند لبنانی‌الاصل ساکن آمریکاست.

۱۰. چوئه اوسو (CHOEUSU)

شرکت تولید کالای ورزشی چوئه اوسو در کره شمالی به ثبت رسیده و وابسته به وزارت ورزش این کشور فعالیت می‌کند. چوئه اوسو تأمین کننده لباس‌های تیم ملی فوتبال این کشور می‌باشد و در میان ده برند تأمین کننده لباس گمنام‌ترین برند حاضر در امارات ۲۰۱۹ می‌باشد.

 

 

 

در مجموع از حیث تأمین البسه ورزشی ۲۴ تیم حاضر در جام ملت‌ها آسیا را می‌توان به چهار گروه تقسیم نمود:

تیم‌های نه چندان مطرحی که از شانس‌های قهرمانی نیستند که ترجیح داده‌اند از برند‌های داخلی در مقابل دریافت مبلغ قابل توجه اسپانسرینگ استفاده نمایند. (۶ تیم هند، تایلند، فیلیپین، کره شمالی، ویتنام و لبنان)

تیم‌های درجه یک آسیا و تیم‌هایی که دارای چرخه اقتصادی کارآمد در حوزه ورزش و زیرساخت مناسب در صنعت فوتبال هستند و در قرارداد بلندمدت با یکی از دو برند معتبر نایکی و آدیداس هستند. (۷ تیم ژاپن، کره جنوبی، استرالیا، امارات، قطر، عربستان و چین)

تیم‌های متوسط و نسبتاً ضعیفی که با برند‌های درجه دو قرارداد منعقد نموده‌اند. (۱۰ تیم بحرین، اردن، ترکمنستان، قرقیزستان، ازبکستان، عمان، عراق، یمن، سوریه و فلسطین که با کمپانی‌های ماکرون، یاکو و خوما قرارداد منعقد نموده‌اند)

 

همانگونه که ملاحظه شد تعداد ۶ تیم حاضر در جام ملت‌های آسیا از برند‌های نوپای داخلی تولید لباس ورزشی استفاده می‌کنند و قید برند‌های معتبر و باکیفیت جهانی را زده‌اند. چهار تیم از این شش تیم هند، تایلند، فیلیپین و کره شمالی هستند که به سراغ برند‌های داخلی در ازای یک مبلغ مناسب در قالب یک قراداد حرفه‌ای و سودآور برای تیم ملی رفته‌اند. از آن میان، اقدام موجه و قابل دفاع فدراسیون فوتبال هند در کنار گذاشتن برند باکیفیت و معتبر نایکی و استفاده از یک برند داخلی سبب درآمدزایی برای تیم ملی فوتبال این کشور در آستانه جام ملت‌های آسیا شد. گفته می‌شود این قرارداد درآمدی در حدود ۲۵۰ هزار یورو برای این فدراسیون به همراه داشته است.

تایلند نیز از یک برند داخلی به نام واریکس استفاده می‌کند که جزییاتی از رقم آن قرارداد در دسترس نیست، اما قبل از آن مبلغ ۳.۱ میلیون دلار از کمپانی نایکی دریافت می‌کرده که قید آن را زده و به سراغ برند‌های داخلی احتمالاً با رقمی بالاتر رفته است. فیلیپین که با مربی مشهور خود اسون گوران اریکسون به امارات آمده با یک شرکت نوپای تولید البسه ورزشی به نام ال جی آر که جز تیم ملی فوتبال و بسکتبال این کشور تیم‌های زیادی تحت حمایت این شرکت نیستند پای به مسابقات گذاشته است.

تیم کره شمالی که فدراسیون فوتبال آن تحت یک اقتصاد کمونیستی افراطی اداره می‌شود با یک برند داخلی وابسته به وزارت ورزش این کشور در جام هفدهم شرکت کرده است. دو تیم دیگر تیم‌های لبنان و ویتنام هستند که به نوعی از برند‌های شبه داخلی استفاده نموده‌اند. تیم ویتنام نیز با یک برند تایلندی به نام گرند اسپورت در این جام قرارداد دارد. تیم لبنان با تیشرت‌های ورزشی یقه‌دار و منحصر به فرد خود در این تورنمنت حاضر شده که محصول کمپانی ناشناخته آمریکایی کاپلی اسپورت است. البته جورج آلتیر متولد لبنان و بزرگ شده نیویورک است و از این رو می‌توان ناذعان داشت فدراسیون فوتبال لبنان نیز ضمن بهره‌مندی از یک برند شبه داخلی، منفعت مالی خود را نیز مقدم بر استفاده از یک برند با کیفیت، اما رایگان شمرده است.

در خصوص تیم‌های بزرگ قاره آسیا، وضعیت سه تیم کره جنوبی، استرالیا و ژاپن از سایرین متفاوت است. این سه کشور اولاً دارای زیرساخت مناسب در زمینه فوتبال بوده و چرخه کامل اقتصاد ورزشی در تمام اجزاء ورزش این کشور‌ها جریان داشته که به جرآت می‌توان درباره فوتبال ملی و باشگاهی این کشور‌ها پیشوند "صنعت" را به کار برد. ضمن اینکه هر سه تیم ملی از نظر فوتبالی یک برند معتبر در جهان و آسیا به شمار می‌روند.

کره جنوبی و ژاپن به عنوان میزبانان یک دوره از جام جهانی توانسته‌اند ضمن بهره‌مندی از محصولات با کیفیت دو کمپانی نایکی و آدیداس، درآمد هنگفتی را نیز از محل اسپانسرینگ پیراهن کسب نمایند. ژاپن پرافتخارترین تیم آسیا در جام ملت‌ها به عنوان شریک تجاری قدیمی آدیداس قراردادی به ارزش ۱۴۴ میلیون دلار با شرکت آدیداس دارد. به عبارتی لباس ملی ژاپنی‌ها در رشته فوتبال به عنوان یک برند با ارزش در دنیا شناخته شده که برای تبلیغ شرکت آدیداس این رقم را طی هشت سال دریافت می‌نماید. کره جنوبی نیز در سال ۲۰۱۹ به انتهای قرارداد هشت ساله خود با نایکی می‌رسد. این قرارداد ۸ ساله ۱۲۰ میلیون دلار برای فدراسیون فوتبال کره جنوبی تیم چهارم جام جهانی ۲۰۰۲ درآمد کسب کرده است. استرالیا نیز مدافع عنوان قهرمانی با لباس‌های نایکی در این جام شرکت کرده است.

‌کشور‌های عربی حوزه خلیج فارس نیز که طی یک دهه گذشته فوتبال خود را به سمت هر چه حرفه‌ای‌تر برده‌اند با پایه‌گذاری سیستم در مدیریت فوتبال در سطح ملی و باشگاهی توانسته‌اند فوتبال خود را به یک برند معتبر در جهان و آسیا مبدل نمایند. امارات میزبان بازی‌ها پیراهن‌های آدیداس با طرح ویژه این کمپانی برای جام ملت‌های آسیا را به تن می‌کند و تأمین لباس دو تیم همگروه قطر (میزبان جام جهانی ۲۰۲۲) و عربستان (دومین تیم پرافتخار جام ملت‌های آسیا) در جام ملت‌های آسیا را نیز شرکت چندملیتی نایکی به عهده دارد.

تیم‌های متوسط جام هم به سراغ کمپانی‌های نه چندان مطرح و درجه دو در صنعت پوشاک ورزشی جهان یاکو، خوما و مکرون رفته‌اند.

اما ایران چند سالی است بعد از فسخ قرارداد با برند گمنام ایتالیایی جیوووا، کیفیت پیراهن را فدای انتفاع مالی مجموعه فوتبال نموده و مجبور به خرید پیراهن از شرکت آدیداس گردید. نمونه نادری که می‌توان از آن به عنوان یک نمونه سوء مدیریت فوتبال در سطح ملی یاد نمود.