اسماعیل گرامی مقدم، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی با اشاره به اینکه خاتمی علاوه بر امید به اصلاح، نگران ناامیدی مردم از اصلاحطلبان است، گفت: انتقاداتی که مطرح میشود، بحق است و رئیسجمهور باید به ترمیم کابینه اقدام کند وگرنه در ماههای آینده احتمالاً با چالشهای بیشتری مواجه خواهند شد.
دیدارنیوز: عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی در رابطه با چالشهای موجود در گفتمان «وفاق ملی» دولت چهاردهم گفت: اساساً مسئله وفاق، فاقد تئوری مستدل و روشن در جهان است و بدیهی است که راهبردی که پشت آن تئوری وجود نداشته باشد، محکوم به شکست و ناکارآمدی است. پزشکیان به اسم وفاق، از رقبای اصلاحطلبان استفاده کرد و از رقبای خود بهره برد. این افراد ناکارآمد هستند؛ میانمایهاند، فرصتطلباند و از درون دولت به دنبال ایجاد مانع هستند. به همین دلیل نیز هرگز حاضر نشدند در این یک سال از دولت دفاع کنند.
اسماعیل گرامی مقدم، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی، در گفتوگو با ایلنا در پاسخ به این سوال که چرا دولت پزشکیان درباره وفاق ملی دچار چالش شده است؟ گفت: گفتمانی که قرار است مطرح شود، باید پشتوانه تئوریک داشته باشد، بهویژه در سطح ریاستجمهوری. اساساً مسئله وفاق، فاقد یک تئوری مستدل و روشن در جهان است و بدیهی است که راهبردی که پشت آن تئوری وجود نداشته باشد، محکوم به شکست و ناکارآمدی است.
مسئله وفاق اساساً دارای نقص و خلأ تئوریک است
این فعال سیاسی اصلاحطلب یادآور شد: بنده نیز در تاریخ ۱۶ فروردین امسال که خدمت پزشکیان و جمع همراهان ایشان بودم، همین نکته را مطرح کردم و همچنان معتقدم تئوریهای مدیریتی و علوم سیاسی بر این نکته تأکید دارند که زمانی که نخستوزیری یا رئیسجمهوری مسئولیت را بر عهده میگیرد، ناگزیر است از نیروهای همراه و همفکر خود بهره ببرد؛ در غیر این صورت، ساختار اداری و حاکمیتی دچار ناکارآمدی خواهد شد.
وی افزود: در این زمینه، تئوریهای قدرتمند مکس وبر، تیلور و هنری فایول وجود دارد که تصریح میکنند رئیسجمهور باید از میان همفکران خود افراد برجسته را در مسئولیتهای اجرایی کشور مانند استانداران، وزرا و رؤسای سازمانها منصوب کند. منابع انسانی توانمند، رئیسجمهور را به اهدافش میرسانند و مسئله وفاق اساساً دارای نقص و خلأ تئوریک است. البته درست است که رئیسجمهور باید در هماهنگی با سایر قوا وفاق داشته باشد، اما همراهان وی باید از همفکران خود او، از ستاد انتخاباتی وی و از حامیان همان تفکر باشند.
اگر قرار بود مردم خواهان تغییر و تحول نباشند، چه نیازی به برگزاری انتخابات و صرف این همه هزینه بود؟
عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی تاکید کرد: به هر حال در این کشور انتخاباتی برگزار شده و در این انتخابات رقبا صفآرایی کردهاند. اگر قرار بود مردم خواهان تغییر و تحول نباشند، چه نیازی به برگزاری انتخابات و صرف این همه هزینه بود؟ بنابراین فرقی نکرده است؛ مردم به همفکران پزشکیان رأی دادهاند، بهخاطر همان گروههای مرجع. گروههایی که از ایشان حمایت کردند و مورد تأیید مردم قرار گرفتند. پزشکیان چرا در جبهه اصلاحات برنامه خود را ارائه کردند؟ زیرا خاستگاه و نقطه آغاز حرکت ایشان اصلاحطلبی بوده است؛ بنابراین همراهان پزشکیان نیز باید از طیف اصلاحات انتخاب میشدند.
وی ادامه داد: این موضوع کاملاً روشن است، اما پزشکیان به اسم وفاق، از رقبای اصلاحطلبان استفاده کرد و از رقبای خود بهره برد. این افراد ناکارآمد هستند؛ میانمایهاند، فرصتطلباند و از درون دولت به دنبال ایجاد مانع هستند. به همین دلیل نیز هرگز حاضر نشدند در این یک سال از دولت دفاع کنند. از نظر من، این مسیر به نتیجه نخواهد رسید و این مطالب را بهصورت شفاف خدمت رئیسجمهور مطرح کردیم، اما مورد توجه قرار نگرفت و امروز نیز میبینیم کشور از این منظر آسیب میبیند.
هیچکس نمیپذیرد همراهان یک رئیس دولت از مخالفان او باشند
گرامیمقدم در پاسخ به این سوال که فکر میکنید حضور چهرههای اصولگرا یا افرادی که به دولت قبل نزدیک بودند در کابینه پزشکیان چه پیامدی برای انسجام دولت خواهد داشت، گفت: زمانی که افرادی که منتسب به دولت قبلی بودند در این دولت حضور پیدا میکنند، باید توجه داشت که این افراد کاملاً سیاسی هستند. چنین نیست که وزیر نیرو یا وزیر ورزش یا سایر وزرایی که دیدگاههای پزشکیان را قبول ندارند، الزاماً کارآمد ظاهر شوند. خیر، زیرا آنان نگاه سیاسی خود را دارند و به دنبال اهداف سیاسیشان هستند و اساساً با معیارها و باورهای پزشکیان فاصله دارند؛ بنابراین قطعاً همراهی نخواهند کرد، در همکاری کوتاهی میکنند و انگیزهای برای کمک به دولت ندارند و صرفاً یک مسئولیت را برای روزمرگی اشغال کردهاند. به همین دلیل، دولت پزشکیان نتوانسته پاسخگوی بسیاری از چالشهای کشور باشد یا در مسیر حل آنها حرکت کند.
وی گفت: در برخی موضوعات، ایشان موفق بودهاند؛ اما این موارد محصول عملکرد شخص پزشکیان بوده نه دولت. برای مثال، در حوزه حجاب یا توقف اجرای قانون حجاب و برداشتن فیلترینگ واتساپ، این موفقیتها ناشی از اقدام شخصی ایشان بوده نه عملکرد دولت. در موضوع افزایش میزان برق تولیدی هم خود ایشان ورود کردند. در روزهای نخست هم برخی افراد در جهت زمین زدن دولت حرکت کردند. در دنیای امروز و در علم مدیریت، هیچکس نمیپذیرد همراهان یک رئیس دولت از مخالفان او باشند. این در دنیا، خندهآور و مضحک است و اساساً معنایی ندارد.
این فعال سیاسی اصلاحطلب عنوان کرد: این وضعیت موجب شد بسیاری از هواداران رئیسجمهور سرخورده شوند. در استانها، نارضایتی شدیدی نسبت به موضوع وفاق و اقدامات رئیسجمهور وجود دارد و بسیاری از حامیان از حمایت دست کشیدهاند، زیرا در استانها بخش عمده پستهای مدیریتی در اختیار جناح رقیب قرار گرفته است. ممکن است برخی بگویند حامیان رئیسجمهور دنبال سهمخواهی هستند؛ بله، این طبیعی است، زیرا کار آنان سیاسی است. ماهیت کار سیاسی مبتنی بر تشکیل حزب و جبهه برای ورود به قدرت و پیگیری مطالبات مردم است و زمانی که در رقابت پیروز میشوند، حق دارند سهمخواهی کنند. اگر رئیسجمهور این موضوع را درک نکند، اساساً در جایگاه اشتباهی نشسته است.
پزشکیان باید برای ترمیم کابینه اقدام کند
وی تاکید کرد: رئیسجمهور در جبهه اصلاحات برنامههای خود را ارائه داد، در مورد ایشان رأیگیری شد و نامزد اختصاصی جریان سیاسی اصلاحات شد، اما متأسفانه مسیر را به سمت رقیب چرخاند. طبیعی است که نارضایتی شکل بگیرد. انتقاداتی که مطرح میشود، بحق است و رئیسجمهور باید به ترمیم کابینه اقدام کند وگرنه در ماههای آینده احتمالاً با چالشهای بیشتری مواجه خواهند شد.
گرامیمقدم یادآور شد: وقتی از داخل دولت نامههایی افشا میشود مثلاً سازمانی بودجهای برای رفع مشکلی درخواست کرده و این موضوع به مجلس میرسد کاملاً واضح است که این اقدام از سوی رقبای رئیسجمهور صورت گرفته که عمداً چوب لای چرخ دولت میگذارند. به نظر من، وفاق در سطحی که رئیسجمهور برای جلب رضایت رقیب، وزارتخانهها، سازمانها و استانداریها را واگذار کند، به معنای باجدهی به ساختار دولت است و قطعاً به پیکره دولت و عملکرد آن آسیب خواهد زد.
وی در پاسخ به این سوال که فکر میکنید اختلاف دولت با برخی حامیان یا بخشی از اصلاحطلبان از چه زمانی آغاز شد و چرا در ماههای اخیر شکافها عمیقتر شده است، گفت: از روز نخست، این شکافها و اختلافات ایجاد شد و ریشه آن هم در همین مسئله وفاق بود. اما به هر حال حامیان سکوت کردند تا رئیسجمهور به جمعبندی برسند. به نظر میرسد اکنون خود رئیسجمهور هم متوجه شدهاند که بدون همراهان محکم و باورمند به اندیشه ایشان، امکان ایجاد پویایی و کارآمدی در دولت وجود ندارد. امروز که میبینیم مشکلات اساسی مردم غیرقابل حل شده، ریشه آن در همین اختلاف دیدگاه است. ایشان تصور کردند با واگذاری حق اصلاحطلبان به جریان مقابل میتوان همراهی ایجاد کرد، اما نتیجه کاملاً معکوس شد و به همین دلیل جریان اصلاحات وارد نقد جدی این رویکرد شد.
خاتمی تلاش میکند حمایتی جریان اصلاحات از رئیسجمهور همچنان استمرار یابد
گرامیمقدم در پاسخ به این سوال که با توجه به تجربه دولت چهاردهم و اظهارات اخیر خاتمی، چه راهکارهایی برای ایجاد وفاق واقعی بین جناحها و افزایش رضایت عمومی وجود دارد و چرا خاتمی بیش از دیگر اصلاحطلبان به اصلاح رویهها و تغییر تدریجی امیدوار است، گفت: خاتمی تلاش میکند حمایتی که جریان اصلاحات از رئیسجمهور به عمل آورده، همچنان استمرار یابد. به همین دلیل، امیدوارند با اصلاحاتی در دولت، حامیان رئیسجمهور دچار ریزش نشوند و وحدت شکل بگیرد.
وی گفت: زمانی که رئیسجمهور مسئله وفاق را مطرح کرد، عملاً جریان حامی خود را از صحنه دولت حذف نمود و این ظلم آشکاری نسبت به کسانی بود که سرمایه ۴۰ ساله خود را صرف پیروزی ایشان کردند. این موضوع در بدنه اصلاحات ایجاد چالش، اختلاف و ناامیدی کرده است.
گرامیمقدم تاکید کرد: نباید فراموش کرد که در انتخابات مجلس، تنها ۴۰ درصد مشارکت وجود داشت و در انتخابات ریاستجمهوری این میزان به ۵۰ درصد رسید. این امید و شور را اصلاحطلبان ایجاد کردند. اگر این امید محقق نشود، مردم اصلاحطلبان را مقصر خواهند دانست و بار ناکارآمدی رئیسجمهور بر دوش آنان خواهد افتاد. بنابراین، حق دارند مطالبهگری کنند، حق دارند خواهان تغییر کابینه و اصلاح رویکرد دولت باشند.
خاتمی علاوه بر امید به اصلاح، نگران ناامیدی مردم از اصلاحطلبان است
این فعال سیاسی اصلاحطلب افزود: خاتمی علاوه بر امید به اصلاح، نگران این موضوع است که ناامیدی مردم از اصلاحطلبان، هزینه سنگینی بر این جریان تحمیل کند و انتخاباتهای آینده را برای آنان دشوار سازد. پزشکیان باید توجه داشته باشد که دوره ریاستجمهوری ایشان پایان میپذیرد، اما جریان اصلاحات ماندگار است و مردم از آن مطالبه خواهند کرد.
وی گفت: متأسفانه بهنظر میرسد پزشکیان در عرصه سیاست مبتدی است و اصول ابتدایی آن را نمیداند. هر نخستوزیر یا رئیسجمهوری که به قدرت میرسد باید از همفکران، همراهان و همقطاران خود استفاده کند. مسئلهای که پزشکیان با آن مواجه است، برخلاف تمامی تئوریهای مدیریتی و سیاسی است؛ اینکه برای تحقق اهداف خود از رقبای خویش استفاده کند. طبیعی است که به نتیجه نخواهد رسید، زیرا آنان اساساً به این اهداف باور ندارند.
