در سال‌های اخیر، مسوولان بارها درباره کم‌آبی و کمبود آب در سدهای تهران هشدار داده‌اند؛ با این حال هرچه جلوتر می‌رویم این بحران جدی‌تر می‌شود.
دیدارنیوز: اکنون تهران با خشکسالی ۵۷ ساله دست و پنجه نرم می‌کند و آخرین وضعیت سدهای تهران گویای شرایط مناسبی نیست، آنطور که اعلام شده سد کرج تنها ۷ درصد سد لار یک درصد و سدهای لتیان و ماملو ۱۲ درصد پرشدگی دارند.
وضعیت منابع آبی تهران به مرحله‌ای بحرانی رسیده است، به طوری که حجم ذخایر سدهای کلیدی تأمین آب تهران به پایین‌ترین سطح در سال‌های اخیر کاهش یافته است. مسئولان وزارت نیرو هشدار داده‌اند که اگر مصرف آب مدیریت نشود، پایتخت با چالش‌های جدی در تأمین آب مواجه خواهد شد.
محمد جوان‌بخت، معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا و مدیرعامل شرکت مدیریت منابع آب ایران، با اشاره به کاهش ۴۷ درصدی بارش‌های تهران نسبت به متوسط بلندمدت، اعلام کرد که سدهای تأمین‌کننده آب شرب تهران، از جمله لار، لتیان، ماملو و کرج، با کاهش کم‌سابقه حجم ذخایر روبه‌رو هستند.
وی گفت: سد کرج تنها ۷ درصد پرشدگی دارد که در طول تاریخ بهره‌برداری این سد بی‌سابقه است. سد لار نیز با یک درصد پرشدگی و سدهای لتیان و ماملو با ۱۲ درصد پرشدگی، شرایطی مشابه سد کرج دارند.
پایتخت درگیر خشکسالی ۵۷ ساله
محسن اردکانی، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران، نیز با اشاره به بی‌سابقه‌ترین دوره خشکسالی در ۵۷ سال اخیر در تهران، تأکید کرد که شهروندان باید مصرف آب خود را حداقل ۲۰ درصد کاهش دهند. وی اعلام کرد که مجموع آب ذخیره‌شده در چهار سد امیرکبیر، لتیان، لار و ماملو تنها ۶ درصد ظرفیت کلی آنها است.
به گفته وی سرانه مصرف آب هر شهروند تهرانی ۲۵۰ لیتر در شبانه‌روز است که بسیار بالاتر از الگوی استاندارد ۱۳۰ لیتر محسوب می‌شود. او هشدار داد که ۶۰ درصد شهروندان تا دو برابر الگوی تعیین‌شده و ۵ درصد بیش از دو برابر این مقدار آب مصرف می‌کنند.
بحران جدی؛ نیازمند همکاری همگانی
مسئولان وزارت نیرو از مردم درخواست کرده‌اند که با کاهش مصرف، از اعمال محدودیت‌های ناگزیر در تأمین آب جلوگیری کنند. معاون وزیر نیرو تأکید کرد که بخشی از حجم مخازن سد‌ها قابل استفاده نیست و این مسئله تأمین پایدار آب تهران را با محدودیت‌های جدی روبه‌رو کرده است.
با ادامه روند کاهش بارش‌ها و افزایش مصرف، شرایط آبی پایتخت در هفته‌های آینده حساس‌تر خواهد شد. در این شرایط مدیریت مصرف دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت حیاتی است که باید به‌صورت ویژه مورد توجه همه شهروندان قرار بگیرد.
