دیدارنیوز: استاد روانشناسی دانشگاه تبریز میگوید: چرا باید گروهی غرق در ثروت باشند و گروهی در صف فروش کبد و کلیه؟
عباس بخشی پور، استاد تمام و عضو هیئت علمی روانشناسی دانشگاه تبریز با جماران گفتگو کرده که بخشهای از آن را میخوانید:
*چندی پیش کلیپی پخش شده بود که وقتی واردات مازراتی در ایران زیاد بود، یک پسر جوان هفت مازراتی به رنگهای مختلف داشت و وقتی از او میپرسند چرا ۷ رنگ مختلف؟ میگوید تا هر روز یک ماشین را سوار شوم و با رنگ لباسم آن را ست کنم. یعنی دغدغه یک نفر ست کردن رنگ لباس با مازراتی است و دیگری هم در صف فروش کلیه و کبد قرار گرفته است. این فاصله را ببینید!
*به قول دکتر شریعتی این محرومیت نیست که حرکت اجتماعی ایجاد میکند بلکه احساس محرومیت است. اگر نه در روستایی که همه محروم اند، کسی آزرده نیست، اما وقتی این محرومیت به سطح آگاهی برسد باعث این موضوع میشود. یعنی از نظر جامعه شناسی نمایش ثروت میتواند حس ناکامی که مادر خشونت هاست را تشدید کند.
*پس این نمایشی که دائما صورت میگیرد و افراد وقتی از این موضوع آگاهی پیدا میکنند حس ناکامی دارند. حتی در فیلمهایی که ساخته میشود نیز چنین است. کارگردان قصد فروش دارد و برای این کار، یک پسر و دختر را نشان میدهد که در شمال تهران زندگی میکنند و در جریان آشنایی شان اتفاقاتی میافتد. اما زندگی آنها را که میبینید با خود میگویید اینها کجا زندگی میکنند؟ چطور یک جوان با این سن و سال چنین ثروتی دارد؟ اما اینها نشان داده میشود و فروش هم میکنند و شاید کارگردان قصد چنین موضوعی را ندارد، اما مردم از این پدیدهها آگاه میشوند و هیچ چیزی از آن به گرفتاری ها، مشکلات و شرایط زندگی ما شباهت ندارد. یا جوانانی که تحصیلات عالی دارند، اما بیکارند، و شرمنده خانوادهشان هستند.
*برخی به من به عنوان مشاور مراجعه میکنند و میگویند از اینکه در این سن سر سفره پدر و مادر خود مینشینیم، حس بسیار بدی داریم. چه چیزی میتواند رنج این جوان را کاهش دهد؟ مشخص است که این جوان به دلیل تجربه این استرسها و هیجانات منفی، مستعد از کوره در رفتن است. همه اینها هم نخ نماست و گفتن آن چیزی بر دانش مردم نمیافزاید، اما همچنان بر لزوم اقدامات اساسی تاکید دارد.
*وقتی سخن از نقش مسئولان کشور در شکل گیری معضلات اجتماعی پیش میآید، گروهی معتقدند نباید همه تخم مرغها را در سبد دولت و مسئولان گذاشت و خود مردم نیز در شکل گیری چنین وضعی دخیل اند، یا برعکس. مثلا در همین صفهای خرید خودرو که مدام گروهی مردم را سرزنش میکنند که چرا باید با این گرانی خودرو، ملت به سمت خرید خودرو هجوم آورند؟
