نقش تردید بر سستی اهل تردید در واقعه عاشورا؛ اصلاحات بدون ایستادگی در برابر ظالم محال است!

دیدار اندیشه _ حسین جعفری: توجه به اتفاقات بعد از شهادت امام حسین نشان می‌دهد که برخی از معارضین و منتقدین حکام فاسد اموی و مروانی در بزنگاهِ انتخاب راه درست، دچار تردید شده، از انجام تکلیف و وظیفه موثر و بموقع باز مانده اند و زمانی که هیچ فایده‌ای بر قیام و مخالفت شان متصور نبود دست به اقدام زدند و کشته شدند!

۱-تردید شیعیان کوفه: در نگاه شیعه‌ی کوفی مذهب این وظیفه و تکلیف امام است که می‌باید جزئیات اقدامات شیعه را مشخص کند و هر گونه پیشی گرفتن از دستورات امام گمراهی و ضلالت است و چون در دستور امام به مسلم اشاره‌ای ولو غیر مستقیم به قیام و عزل فرماندار کوفه نشده بود بلکه امام صراحتاً امر فرموده بود بمانید تا بسوی شما بیایم، لذا آنان تردید داشتند باید قیام کنند و یا صبر کنند تا امام تکلیف شان را معلوم کند و چنین شد که صبر کردند و منفعل شدند تا مسلم تنها بماند! زیرا شیعه کوفی؛ شیعه ولایتی و اطاعتی است.

۲- بسیاری از مردم کوفه در جدی بودن اختلاف میان حسین و یزید تردید داشتند و تصور می‌کردند در نهایت میان این دو که هر دو از یک عشیره و قبیله هم هستند، صلح برقرار می‌شود و بعید است که خون، فیصله بخش عدم بیعت حسین باشد و لذا ناباورانه و اشک ریزان، شاهد شهادت امام شدند.

۳- تردید برخی دیگر از مردم کوفه در حمایت از حسین و حتی جنگ با او به این مهم بر می‌گشت که باور ایمانی داشتند اطاعت از ولی الامر (هر که می‌خواهد باشد) در ردیف اطاعت از رسول خدا و خداست، لذا حالا که یزید به بسط ید رسیده و حاکم شده، وظیفه هر مسلمانی آن است که ولو قبلاً مخالفِ یزید بوده، اما باید در برابرش تمکین کند.

۴-تردید مردم مدینه و مکه نیز به این بر می‌گشت که با توجه به درکی که از وقایع خلافت علی ابن ابیطالب و اختلاف خلیفه وقت با معاویه داشتند، مردد بودند که اطلاعات اعلام شده از سوی حسین ابن علی در مورد یزید به چه میزان جدی است؟ و به همین جهت نیز تصور نمی‌کردند واقعاً اختلاف میان حسین و یزید به قتل حسین ختم شود.

ادامه این مطلب را در ویدیوی زیر ببینید و بشنوید