حسین جعفری در دهمین یادداشت خود به مهمترین، اصلی‌ترین و فوری‌ترین نتیجه شهادت امام حسین(ع) پرداخته است که در دیدارنیوز می‌بینید و می‌خوانید.
دیدار اندیشه _ حسین جعفری: گفته می‌شود امام حسین با عدم بیعت با یزید و به قیمت در آغوش گرفتن مرگ، کاخ‌های ستم نابود، اسلام بیمه و از انحرافی عظیم در اسلام جلوگیری شده؛ سوال مقدر عینی این است:
آن انحراف بزرگ چه بود و نتیجه عینی جلوگیری از آن انحراف عظیم چه شد؟
آیا نحوه‌ی انتخاب خلیفه را درست کرد؟ آیا آنچه بعد‌ها محقق شد از سقوط بنی سفیان و کسب قدرت بنی مروان گرفته تا در سال‌های بعد و به قدرت رسیدن خلفای عباسی، همان نتیجه‌ی مطلوب اقدام امام حسین برای بر گرداندن حق اهل بیت بود؟
کدام کاخ ستم ویران شد و بجایش کاخ عدالت بنا نهاده شد، در حالی که می‌دانیم کاخ‌های ستم بعدی بزرگتر بود!
براستی نتیجه شهادت در عرصه عینی اجتماع چه بود؟
بنظر مهمترین نتیجه‌ی فوری و عینی ایستادگی حسین بن علی در برابر بیعت اجباری با فردی، چون یزید و قبول همه‌ی مخاطرات مقاومت و پذیرش شهادت برای تن ندادن به ننگ و عارِ مشروعیت بخشی به یزید؛ آن بود که همه بدانند، "حاکم و مبسوط الید بودن و یا، ولی امر مسلمین شدن و قدرت مطلقه داشتن؛ دلیلی بر حق بودن و اطاعت نیست و همگان می‌باید اعمال و رفتار حاکم و و لی امر مسلمین را نیز با " حق" بسنجند و اگر تخطی از حق دارد در برابرش بایستند!
مهمترین، اصلی‌ترین و فوری‌ترین نتیجه شهادت امام حسین، تقدس زدایی از حاکمیتِ مدعی دین و شرع و اثبات حقِ نظارت مردمی بر قدرت مطلقه حاکم است.
به باور من، نتیجه عملی، عینی و فوری شهادت امام این بود که در همان روز‌های نخست شهادت و در کاخ کوفه و پس از آن در کاخ یزید و سپس در مکه و مدینه، شمشیر انتقاد بر قدرت مطلقه‌ی حاکم مدعی جانشینی خدا، کشیده شد و تقدس دینی حاکم زدوده شد. از آن پس دیگر کسی نمی‌تواند ظلم‌ها و اعمال مستبدانه‌ی خود را با توجیهات دینی رنگ تقدس بخشد و از مردم اطاعت مطلق بخواهد و خود را نماینده خدا معرفی کند.
کار بزرگ و اثر شهادت امام حسین آن است که کسی نمی‌تواند برای خود قدرت مطلقه قائل شود، چون برای خود سمتِ نمایندگیِ خدا و ائمه قائل است.
ادامه این مطلب را در ویدیوی زیر ببینید و بشنوید
