نفع دولت در کاهش مشارکت در انتخابات است

دیدارنیوز: احمد علیرضابیگی نماینده تبریز می‌گوید: دولت و مجلسی که با مشارکت محدود در مسئولیت قرار می‌گیرد، نمی‌تواند تغییرات شگرف ایجاد کند. مثل همین اتفاقی که در دولت رئیسی رخ داده است.

احمد علیرضابیگی، نماینده کنونی تبریز که برای انتخابات مجلس دوازدهم رد صلاحیت شده است، به رویه‌های دولت در خصوص برگزاری انتخابات پیشرو ایرادات جدی وارد کرده است.

می‌توانید مهم‌ترین بخش‌های این مصاحبه را بخوانید:

* منفعت دولت در کاهش مشارکت است. حتی دولت روحانی هم همین رویه را اتخاذ کرد تا بتواند یک مجلس ضعیف را شکل دهد که این مجلس ضعیف، کمتر بازخواست کند و کمتر پیگیر مطالبات مردم باشد.

*اصولا استراتژی این است که در سال منتهی به انتخابات، یکسری اقداماتی را انجام دهیم که سبب افزایش مشارکت مردم در انتخابات شود؛ مثلاً اگر قانونی با حساسیت‌های اجتماعی توام است، اجرای آن را تا انتخابات به تاخیر می‌اندازیم؛ یا مثلاً پر کردن چاه‌های غیرمجاز در روستا‌ها فعلاً متوقف می‌شود، چون مشارکت را مورد تاثیر منفی قرار می‌دهد، یا مثلاً وزارت کشور به شهرداری‌ها بخشنامه می‌کند که تخریب ساخت و ساز‌های غیرمجاز در ایام منتهی به انتخابات ممنوع است، چون روی انتخابات اثر می‌گذارد.

* با این حال شاهد بودید که چند ماه مانده به انتخابات مجلس یازدهم، حوادث آبان ۹۸ اتفاق افتاد. علیرغم سنتی که ده‌ها سال جاری بوده، دولت روحانی قیمت بنزین را بدون کمترین زمینه‌سازی و مقدمه‌چینی سه برابر کرد و نتیجه آن، هم خونریزی و هم کاهش مشارکت مردم در انتخابات بود، چون تصمیم دولت دوازدهم این بود که مجلس پرقدرتی سر کار نیاید که در دو سال باقی‌مانده از دولت، برایش دردسر ساز شود؛ همین‌طور هم شد.

* الان هم دولت رئیسی و هم‌پیمانانش برای باقی ماندن بر سر قدرت، تلاش می‌کنند که مجلس ضعیفی روی کار بیاید. از این‌رو، وقتی پشتوانه مردمی مجلس، ضعیف باشد، مجلسی مثل مجلس یازدهم پدید می‌آید.

*در عمل، نشانه‌ای از توجه به فرمایشات رهبری نمی‌بینیم که شاهد انتخابات پرشوری باشیم. این نشان می‌دهد که دولت، خودش مهمترین عامل بازدارنده برای مشارکت است.

* به نظر من، مشارکت در انتخابات مجلس دوازدهم، کمتر از مجلس یازدهم خواهد بود، چون سطح نارضایتی و فاصله‌ای که به وجود آمده، خیلی بیشتر شده است.

* وقتی پشتوانه مردمی نظام، که تجلی آن باید در شور و هیجان انتخابات باشد، با کاهش قابل ملاحظه همراه شود، استحکام درونی نظام مورد آسیب قرار می‌گیرد. امروز معتقدیم که امنیت ما، درون‌زاست. کشور‌ها با ورود به پیمان‌های بین‌المللی، سعی می‌کنند امنیت‌شان را حفظ کنند؛ ما که امکان ورود به پیمان‌های بین‌المللی نظامی را نداریم، چون از بنیان انقلاب اسلامی اعتقاد ما بر این بوده که امنیت ما، امنیتی درون‌زا است. در بسیاری از مخاطراتی که با آن مواجه شدیم هم با توسل به همین امنیت درون‌زا توانستیم از بحران‌ها عبور کنیم.

* مشارکت بی‌رمق، امنیت ما را دچار خدشه می‌کند و پشتوانه ملی برای انجام کار‌های بزرگ و اصلاحات در درون کشور نخواهیم داشت.

* همه از اصلاحات اقتصادی صحبت می‌کنیم و می‌گوییم باید انقلاب اقتصادی صورت بگیرد و یک عمل جراحی اتفاق بیافتد. دولت و مجلسی که با مشارکت محدود در مسئولیت قرار می‌گیرد، نمی‌تواند تغییرات شگرف ایجاد کند. مثل همین اتفاقی که در دولت رئیسی رخ می‌دهد؛ بیشتر کارها، مقطعی است و هیچ ربطی به آینده ندارد و این احساس القا نمی‌شود که دولت برنامه‌ای برای آینده داشته باشد.