دیدارنیوز ـ اسفندیار عبداللهی: در ادامه سلسله برنامههای رکن سه و در چهاردهمین برنامه از این سری، عبدالرضا داوری مشاور پیشین محمود احمدینژاد و فعال رسانهای مهمان استودیو دیدارنیوز بود و درباره احزاب در ایران و مسائل مبتلابه جامعه به گفتوگو نشستیم.
ویدیو قسمت اول را اینجا ببنید
فیلم از امین رشیدی
عبدالرضا داوری از یاران محمود احمدینژاد و البته چهرهای که هم طعم بازداشت را چشیده و هم امروز نسبت به سیاستهای رئیس سابقش رویکرد متفاوتی برگزیده، مهمان ما در استودیو دیدارنیوز بود تا درباره حکمرانی حزبی و موانع سر راه آن بحث کنیم.
داوری چهرهای خبری است که روزانه شاهد نظرات جذاب او در شبکههای اجتماعی هستیم. این دومین گفتوگوی من، اسفندیار عبداللهی با عبدالرضا داوری در دیدارنیوز است. آخرین بار در سه خرداد ۱۴۰۰ با او گفتوگو کردم. آن روزها تازه ساز داوری برای محمود احمدینژاد ناکوک شده بود. داوری تا امروز از نظرات جدیدتر خود هم رونمایی کرده و هر روز بیشتر از گذشته خود از حیث نظری و از خاستگاه آخرالزمانی یاران اسفندیار رحیم مشایی فاصله میگیرد.
او در ابتدای گفتوگو در برنامه رکن سه در این باره که چرا در هیچ حزبی عضویت ندارد گفت: مسئله ایران با کشورهای توسعهیافته متفاوت است. حزب، رسانه مستقل و جامعه مدنی به دلیل بزرگ بودن حوزه مسئولیت دولت (Governance) در ایران پا نمیگیرد.
داوری در قسمت اول این گفتوگو همچنین از اقتصاد بازار دفاع کرد و کاپیتالیسم و کلا اقتصاد بازار را موتور لیبرالیسم معرفی و تاکید کرد: "مادامی که اقتصاد غیر دولتی و قوی نشود، نباید انتظار هیچ آزادی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را داشت."
او یک قدم هم جلوتر رفت و گفت: "من حتی به شکلی از آنارشیسم معتقدم، به این معنی که هیچ قوه قاهرهای بالای سر جامعه نباشد و امور زندگی سیاسی، اجتماعی و معیشتی مردم در دست خودشان باشد." به نظر این نوع از آنارشی که آقای داوری به آن معتقد است، گونهای آزادتر و رهاتر از همان لیبرالیسم باشد. داوری از آنارشیسمی سخن میگوید که در آن انسانها آنقدر رشد کردهاند که بدون نیاز به پلیس و حکومت در کنار هم زندگی کنند، که البته به نظر میرسد بیش از حد آرمانگرایانه است و با ذات آدمی به عنوان حیوان ناطق یا حیوان عاقل در تعارض است و بیشتر بخش کمالجویانه بشر را محور قرار داده و قسمت حریص بودن و قدرت طلبی انسان را نادیده میگیرد.
عکسها: آرش راهبر
عبدالرضا داوری عامل اصلی عدم برقراری اقتصاد بازار و به دنبال آن لیبرالیسم در ایران را تسلط چپها و گفتمان چپ میداند و معتقد است این جریان فکری از بعد از انقلاب تا به امروز بر همه شئونات حکمرانی ایران مسلط بودهاند و رسانههای بسیار قوی در ایران دارند. البته داوری نمیگوید چرا جناح راست در ایران تا این میزان از دنیای غرب و جناح بازار فاصله گرفتهاند و به دامن روسیه، چین، کوبا، ونزوئلا، کره شمالی و نیکاراگوئه رفتهاند؟
او معتقد است ۶۵ درصد مردم ایران در اقتصاد و تولید مشارکت ندارند و دستشان در جیب آن ۳۵ درصد باقی مانده است، نرخ مشارکت نیروی کار در اقتصادهای توسعه یافته بالای ۷۰ درصد است. نرخ مشارکت نیروی کار در ترکیه ۶۷ درصد است. این نرخ در میان زنان ایران بسیار نگران کننده است و ۸۵ درصد از زنان ما تحت ولایت دیگری هستند و نقشی در تولید ثروت ندارند.
او با اتکاء به این دادهها معتقد است حتی حجاب هم آزاد شود مشکل زنان در ایران حل نمیشود، چون همچنان یک نیروی وابسته به دیگری باقی خواهند ماند و آزادی آنها در جای دیگری مورد حمله و آسیب قرار میگیرد. او اصرار دارد بگوید نگاه اقتصاد سیاسی مسیر خوبی را برای حوزههای اجتماعی و فرهنگی نیز باز میکند، لذا باید تلاش کنیم نرخ مشارکت نیروی کار بالا برود و سهم بخش خصوصی در اقتصاد افزایش یابد. این نظر عبدالرضا داوری دقیقا منطبق با کاپیتالیسم است که لیبرالیسم را در اروپا خلق کرد. او صراحتا به لیبرال بودن خود هم اذعان کرد. داوری مباحث متنوع و جدی دیگری هم مطرح کرد که در ویدیوی قسمت اول قابل دیدن و شنیدن است.
