تا سال گذشته دوم خرداد یادآور یک حماسه تاریخی و سیاسی در کشور بود، اما فرو ریختن ساختمان متروپل آبادان در این روز، خاطره دیگری از نوع تلخ را در تقویم ایران ثبت کرد.
دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: ساعت کمی از ۱۲ ظهر گذشته بود. گرمای هوا باعث نشده بود که جنب و جوش مردم در خیابان نادری کمتر شود، رفت و آمد به ساختمان بلند آوازه متروپل که نیمی از آن ساخته شده بود ادامه داشت؛ سایر کسبه این خیابان که فاصله کمی با این برج غول‌آسا داشتند هم مثل هر روز منتظر مشتریانی بودند که برای خرید مایحتاج خود به سراغ آن‌ها می‌روند و شاید هیچ کس تصور نمی‌کرد که دقایقی دیگر یعنی وقتی عقربه‌های ساعت روی ۱۲ و ۲۰ دقیقه برسند، زمان برای برخی از حرکت می‌ایستد و فاجعه فراموش نشدنی در این خیابان و شهر آبادان رقم می‌خورد.
پس از ریزش ساختمان متروپل، شواهد نشان می‌داد سازندگان از مصالح خوب و باکیفیت استفاده نکرده‌اند و نتیجه این بی‌توجهی، کشته شدن ۴۳ نفر و زخمی شدن ۳۸ نفر بود و اولین قربانیان این حادثه هم کارگرانی بودند که در طبقات بالاتر کار می‌کردند و پیکر‌های متلاشی شده آن‌ها پس از ساعت‌ها تلاش گروه‌های امداد و آتش نشانی از میان تلّ خاک و آهن بیرون کشیده شد. از طرف دیگر مغازه‌هایی که در پایین ساختمان نیمه کاره متروپل به امید رونق در کسب و کارشان، سرمایه گذاری کرده بودند حالا نه از خودشان اثری مانده نه از سرمایه‌شان هر چند که مسئولان استان خوزستان اعلام کردند که خسارت متضرران از اموال مصادره شده سازنده متروپل پرداخت می‌شود. علی دهقانی رئیس کل دادگستری خوزستان، با توجه به پیگیری ریاست دستگاه قضا، در گفت‌وگویی اعلام کرد که امروز دوشنبه یکم خرداد ۱۴۰۲، بالغ بر ۲۰ میلیارد تومان از اموال مقصر متوفی که برای اجرای احکام حقوقی این پرونده توقیف شده بود، به فروش رسید و با توجه به اولویت بر تقدیم دادخواست‌های حقوقی که در این رابطه صورت گرفت، به کسانی که حکم به نفعشان صادر شده، پرداخت خواهد شد.
حادثه‌ای که در دل خیابان نادری آبادان رخ داد، فقط جان آدم‌ها را نگرفت بلکه زندگی و سرنوشت بسیاری از ساکنان و کسبه این خیابان را در پی آوار برداری طولانی مدت متروپل تغییر داد. این طور که پژمان فرج معاون فنی و امور زیربنایی سازمان منطقه آزاد اروند ۱۹ بهمن ماه سال ۱۴۰۱ اعلام کرد، خیابان امیرکبیر (امیری) آبادان پس از هشت ماه از ریزش ساختمان ۱۱ طبقه متروپل بازگشایی شد و این یعنی همان مرگی که معطوف به کشته شدن ۴۳ نفر نبود.
حجم داغ این اتفاق آنقدر زیاد بود و هست که همچنان مردم در کوچه پس کوچه‌های آبادان درباره آن صحبت می‌کنند، از سوی دیگر بسیاری از آبادانی‌ها وقتی از مقابل زمین محل ساختمان متروپل واقع در خیابان امیری عبور می‌کنند، ناخداگاه توقف کرده و با ناراحتی و گاهاً بغض به آن فضا نگاه می‌کنند، دیوار‌های خیابان امیری این شهر در آستانه یک سالگی این اتفاق، پر از عکس‌ها و بنر‌های کشته شدگان این فاجعه است، فاجعه‌ای که تنها یک مقصر ندارد، صادق جعفری چگینی، دادستان مرکز استان خوزستان نیز در ۲۴ آذر ماه سال ۱۴۰۱ اعلام کرده بود پس از حدود ۶ ماه از حادثه فرو ریختن ساختمان متروپل آبادان و روند دادرسی ۲۱ نفر از متهمان پرونده، احکام نهایی محکومان در دادگاه تجدید نظر صادر و به مرحله اجرا رسید. هر کدام از محکومان به سه سال حبس تعزیری و پرداخت دیه به خانواده و ورثه جان‌باختگان حادثه، اقامت اجباری، انفصال از خدمات دولتی و عمومی، لغو پروانه اشتغال و منع اشتغال در حرفه مهندسی ساختمان محکوم شدند.
متروپل ریخت، خبر آن مثل بمب منفجر شد، روز‌ها و هفته‌ها و ماه‌ها در این خیابان فقط خاک و بود و آهن و صدای ماشین آلات بزرگی که به دنبال آوار برداری و برگرداندن زندگی دوباره به این خیابان بودند اما این بازگشت ماه‌ها زمان برد. در این مدت همه بودند از مردم عادی گرفته تا آتش نشان تا امدادگر. در روز‌های اول این امید در دل مردم شهر زنده بود که شاید بتوانند عزیرانشان را دوباره در آغوش بگیرند، اما با گذشت ساعت‌ها و روز‌ها این امید کمرنگ و کمرنگ‌تر شد، اما این به معنای آن نبود که آن‌ها میدان را خالی کنند؛ مردم ماندند، غذا درست کردند، نان پختند، آب خنک و شربت توزیع کردند، زنان مرثیه خواندند و برای عزیزانی که از دست دادند روز‌ها عزاداری کردند و حالا یکسال از آن حادثه گذشته، آوار‌ها برداشته شده، کاسبان دوباره به مغازه هایشان برگشتند، زندگی در جریان است، اما آن ۴۳ نفر دیگر نیستند.
