محمدمهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد دولت سیزدهم درباره قرارگاهی با عنوان عفاف و حجاب گفت: معتقدیم این مسئله، مسئله ذاتی در جامعه ایرانی است و این مسئله را با حوزه فرهنگی و اجتماعی حل می‌کنیم.
دیدارنیوز: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: نگاه به مسئله حجاب باید فرهنگی-اجتماعی باشد چراکه این نگاه اجماع‌ساز است.
محمدمهدی اسماعیلی در گفتگو با ایلنا، درباره قرارگاه عفاف و حجاب گفت: یکی از وظایف ذاتی ما در شورای فرهنگ عمومی مربوط به حوزه مسائل مربوط به پوشش و حجاب است. آنجا ما بخش‌ها و میز‌هایی داریم. به طور مثال میز مد و لباس و میز صنایع اجتماعی داریم و میز زیست عفیفانه هم داریم حالا شما بگوئید اسمش هر چیزی می‌خواهد باشد. چیز جدیدی نیست. البته دولت نگاهش این است که در این حوزه رویکرد فرهنگی-اجتماعی باید غلبه داشته باشد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: در حال حاضر در خصوص این مسئله نسبت به وزارت فرهنگ و شورای فرهنگ عمومی این مسئولیت بیش از گذشته متوجه شده است، زیرا رئیس‌جمهور نظرش این است، به همین دلیل بیش از گذشته روی این موضوع کار می‌کنیم، اما قرار نیست این موضوع به دو قطبی‌سازی منجر شود و قرار است به وفاق اجتماعی منجر شود.
وی تاکید کرد: اصلا گفته‌ایم فرهنگی- اجتماعی که بعضا آن تبعات نگاه غیرفرهنگی را نداشته باشد به همین دلیل ما دنبال ایجاد وفاق و همگرایی ملی در این حوزه هستیم؛ چراکه معتقدیم این مسئله، مسئله ذاتی در جامعه ایرانی است و این مسئله را با حوزه فرهنگی و اجتماعی حل می‌کنیم.
اسماعیلی درباره این‌که هرگاه مسئله حجاب مطرح می‌شود، این قضیه هم عنوان می‌شود که هر دو دیدگاه جامعه مورد مشورت قرار گیرند، آیا در این قرارگاه از طیف‌ها و جناح‌های مختلف استفاده می‌شود، عنوان کرد: حتما همین‌گونه است؛ گروهی که با من کار می‌کنند همه دانشگاهی هستند، هاشمی که مسئولیت مهمی در این کار دارد. امامی که رئیس دانشکده ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع) است در این کار حضور دارد. دوستان دیگر و همه بچه‌های شورای فرهنگی اعضای هیات علمی دانشگاه هستند. این افراد از صبح تا شب با جریان بدنه جوان کشور در ارتباط هستند.
وی تاکید کرد: من خودم معلم دانشگاه تهران هستم و با همه مشغله‌هایم هفته‌ای ۲ روز دانشگاه تهران ۲ کلاس دارم که ارتباطم با دانشگاه قطع نشود. بچه‌هایی که کلاس من می‌آیند نخبه‌های علوم انسانی در رشته علوم سیاسی هستند، ما این‌ها را می‌شناسیم و با آن زندگی می‌کنیم و تمایلات‌شان را می‌شناسیم متناسب با نظام فکری و اقتضائات باید راه‌حل‌هایی بگذاریم که به ایجاد نقار در جامعه منجر نشود. به همین دلیل می‌گویم این مسئله راه فرهنگی و اجتماعی دارد، چون نگاه فرهنگی و اجتماعی نگاه اجماع‌ساز و نگاه ایجاد شکاف و نقار نیست.
