چند هفته‌ای از حذف ایران از جام جهانی ۲۰۲۲ می‌گذرد و با وجود نارضایتی عمومی هواداران فوتبال از تیم ملی، همچنان وضعیت این تیم برای رقابت مهم بعدی نامشخص و متزلزل است. درباره آینده تیم ملی با مجید جلالی صحبت کرده‌ایم.
دیدارنیوز ـ شقایق آسیایی: پس از ناکامی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی، نگرانی‌ها از عملکرد احتمالی فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا که سال آینده برگزار خواهد شد، رو به افزایش است و فدراسیون فوتبال نیز آدرس دقیقی از مسیر آینده تیم ملی ارائه نکرده. حالا رویارویی با رقبای آسیایی مهمی، چون کره جنوبی، ژاپن و استرالیا، عربستان و حتی قطر ترسناک به نظر می‌آید. با این حال دستکم درباره نیمکت تیم ملی، فدراسیون همچنان با اسامی داخلی بازی می‌کند و تکلیف ماندن و یا رفتن کی روش هم هنوز مشخص نیست!
در همین رابطه با مجید جلالی، مربی و کارشناس فوتبال صحبت کردیم و از آینده نزدیک تیم ملی پرسیدیم.
آقای جلالی شما عموما با حضور مربی خارجی روی نیمکت تیم ملی، مخالف بودید، چرا؟
وقتی وضعیت را می‌بینم که این همه پول صرف حضور مربی خارجی در این چند ساله شده، ناراحت می‌شوم. شما بگویید که ما در این چند سال از حضور مربی خارجی به چه چیزی رسیدیم؟
پس به نظر شما نباید کی‌روش را حفظ کنیم؟
نه، مگر چه نتیجه‌ای گرفتیم که باید آقای کی‌روش حفظ شود؟! از جام ملت‌های ۲۰۱۵ تا جام ملت‌های ۲۰۱۹ آمد و رفت و ما دیدیدم که اتفاقی نیفتاد! چه اصراری است که منابع را هدر بدهیم.
پیشنهاد راهبردی شما برای فدراسیون فوتبال چیست؟
پیشنهاد می‌کنم که به جا اینکه منابع را هدر بدهیم، برنامه ریزی کنیم. بعد اگر در امتداد برنامه ریزی ۱۰ تا مربی خارجی هم بریزیم در ایران، چون در راستای پیشرفت هست، نتیجه می‌دهد. ما پتانسیل و ظرفیت بالایی در ایران داریم. اعتقاد قلبی من این است که در بین کشو‌های آسیایی ظرف دو سه سال رشد می‌کنیم.
در حال حاضر فوتبال ایران را ارزیابی می‌کنید؟
روی این مداری که در حال حاضر جلو می‌رویم، نباید هیچ امیدی به آینده داشت. من این حرف‌ها را ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ هم گفتم. شما می‌بینید که ما سالهاست در آسیا مقام نمی‌گیریم، المپیک نمی‌رویم و در جام جهانی هم توفیقی نداریم. مگر نتایج لحظه‌ای و دلخوشی‌های زودگذر که بگوییم ما به فلان تیم رده چندمی اروپا گل زدیم.
به غیر از کی‌روش، با حضور سایر مربیان خارجی هم مخالف هستید؟
حرف من این است که اول یک گروه حرفه‌ای بنشینند و برای ۵ سال آینده برنامه ریزی کنند. بعد در بخش‌های مختلف بر اساس آنچه مربی به دردش می‌خورد، بدون تعصب و پا فشاری، نیرو اضافه کنند. اما با توجه به اینکه هیچ کس نمی‌خواهد زیر بار برنامه‌ریزی برود حضور مربی خارجی کمکی نمی‌کند و مربیان داخلی شانس بیشتری دارند.
یعنی شما منکر نقش مربی در رویارویی با رقبایی مثل کره، ژاپن و عربستان و استرالیا می‌شوید؟
ژاپن و کره و عربستان و استرالیا و حتی سایر کشور‌های شرق آسیا سال‌ها با برنامه‌ریزی جلو رفتند و پیشرفت کردند. ما باید قبول کنیم که ایران در فوتبال فاقد پیشرفت و توسعه است و فقط در مقاطعی سر خودمان و جامعه را با نتایج زودگذر گرم کردیم.
فکر می‌کنید که چرا مدیران فدراسیون برای پیشرفت فوتبال برنامه‌ریزی نمی‌کنند؟
آن‌ها هیچ وقت راضی نمی‌شوند که برنامه داشته باشند علتش هم این هست که در این‌صورت باید برنامه مدار باشید نه فرد محور! آن‌ها این ماه یک کار را در دستور دارند که ماه بعد از چرخه خارج می‌شود، اما در صورت برنامه‌ریزی نمی‌توان اینگونه عمل کرد. دلیل دیگرش هم این است که وقتی برنامه داری نمی‌توانی با آدم‌های کوچک و بله قربان گو آن را جلو ببری. مدیران ما نمی‌توانند با آدم‌های بزرگ کار کنند. در سی چهل سال گذشته اغلب مدیریت‌ها بر اساس رفاقت بین افراد بوده تا شایسته سالاری. وقتی شما با آدم بزرگ کار کنی می‌توانی پیشرفت کنی، ولی خب مدیریت بر آدم بزرگ خیلی سخت‌تر از یک عده حرف گوش‌کن است. این فقط در مورد تیم ملی نیست در باشگاه‌ها هم ما فاقد برنامه و افق چند ساله هستیم.
شاید یه این دلیل است که مدیران ما دولتی انتخاب می‌شوند و هرگز مورد بازخواست قرار نمی‌گیرند و فقط از باشگاهی به باشگاه دیگر منتقل می‌شوند؟
این فقط شامل مدیریت در حوزه فوتبال نیست. در همه بخش‌های مدیریتی کشور چنین شرایطی وجود دارد. هر کس آمده خراب کرده و رفته شما ببینید شهرداری تهران به چه روزی افتاده، این‌همه شهردار آمد و رفت، چه شد؟! یا مثلا در بخش سیاست خارجی! علتش معلوم است، چون افراد متخصص، مسئولیت ندارند و کسانی مدیر می‌شوند که نام آن‌ها از جناح‌های سیاسی یا سیاست‌های کلان امنیتی، بیرون آمده. پس طبیعی است که ما نتیجه نگیریم.
با شرایط موجود برای جام ملت‌ها چه کنیم؟
من فکر می‌کنم که باز هم مدیران تصمیم گیری‌های مقطعی خواهند داشت. حرف‌هایی که می‌زنم در بهترین شرایط و ایده آل است، ولی تجربه نشان داده که ما روزانه پیش می‌رویم. پس نظر من این است که با توجه به فرصت کمی که داریم از چند مربی داخلی که داریم بهره ببریم. دایی و قلعه نویی و گل‌محمدی گزینه‌های مناسبی هستند.
در بین گزینه‌ها اسم فرهاد مجیدی و جواد نکونام هم بود، از آن‌ها حرفی نزدید.
شخصا فرهاد و جواد را دوست دارم، ولی ما باید ۷ سال دیگه اسم آن‌ها را در تیم ملی بشنویم. مربیگری در تیم ملی نیازمند تجربیات خاصی است و اگر آن‌ها در این مقطع بیایند، نیرو‌های خوب و آینده دارمان، سوخت می‌شوند.
ضمنا در این ورزش سمت و منصب هم ندارم.
شما چطور ؟