حوادث اخیر بهانهای شد تا دیدار در سلسله گفتگوهایی با جامعه شناسان و استادان دانشگاه در قالب برنامهای به نام "اصل ۲۷" این اتفاقات را واکاوی و راه حلهایی برای برون رفت از آن بیابد؛ هشتمین میهمان این برنامه دکتر مهدی منتظر قائم، استاد ارتباطات و جامعه شناس بود.
دیدارنیوز_ نسرین نیکنام: دکتر مهدی منتظر قائم، جامعه شناس و استاد ارتباطات است و تخصص او در حوزه ارتباطات سبب شد گفتگوی ما درباره حوادث اخیر علاوه بر تحلیل شرایط موجود از بعد جامعه شناسی به این سمت هم برود که چرا خبرنگارانی که میخواهند رسالت کاری خود را درست انجام دهند باید گرفتار حبس و زندان شوند.
او در بخش دوم این گفتگو به این موضوع اشاره داشت عده ای از نیروهای تندرو اصولگرا که در یکی دو سال اخیر در قوای سه گانه حضور دارند و بروز کلامی و رسانه ای زیادی هم دارند در مقایسه با دولت قبل و در رقابت با خودی ها می خواهند حرف هایی بزنند که جامعه را میخکوب و سنکوپ کنند و در نهایت آنها را بترسانند.
ویدیویی این گفتگو را اینجا ببینید.
این استاد دانشگاه درباره نحوه مدیریت ماجرای مهسا امینی و مرگ او نقد دارد، می گوید: مسئولان می گویند مشکلات مردم برای ما اهمیت دارد و تلاش می کنیم آنها را رفع کنیم اما در موضوع مهسا اینطور عمل نکردند؛ نخست شروع به انکار کردند و موضوعاتی مانند بیماری زمینه ای را به میان آوردند و حرف هایی از سوی افراد غیر مسئول زده شد که مدخلیت در موضوع نداشتند.
یکی از موضوعات مهم مطرح شده با دکتر منتظر قائم، وضعیت روزنامه نگاران بازداشتی به ویژه الهه محمدی و نیلوفر حامدی بود که او در این باره اینگونه توضیح داد: عناوینی که در دادنامه این دو روزنامه نگار بازداشتی مطرح شده تبلیغ و تبانی علیه نظام و موضوعات این چنینی مطرح شده و علیرغم اینکه به جاسوسی در آن اشاره نشده، اما در وحله اول جرمی که بر علیه آنها مطرح شد جاسوسی بود در حالیکه جاسوسی تعریف دیگری دارد و جاسوس همواره تلاش می کند به اطلاعات محرمانه ای دست پیدا کند که از آن به منفعت شخصی برسد.
این جامعه شناس اذعان دارد: بارها شاهد بودیم که افرادی که در رده های بالایی کشور سالها دارای پست و مقام مهمی بودند، بعد مدت ها در مظان اتهام جاسوسی قرار می گیرند، غافل از اینکه استفاده از این واژه های بدون حد و مرز اثرات مخرب در میان مدت و بلند مدت دارد.
به گفته منتظر قائم انتظار مسئولان کشور از جامعه شناسان و روزنامه نگاران این است که وقتی آسیب اجتماعی وجود دارد، آن آسیب به آنها گزارش شود اما اتفاقی که می افتد این است که بعد از طرح مشکلات، تهدید می شویم!.