دیدارنیوز ـ حامد شجاعی: مردی که روزگاری در قامت یکی از چهره‌های مورد وثوق ارکان منسوب به عالیرتبه‌ترین مقامات نظام، گزینه نخست سپردن مسوولیت‌های رسانه‌ای و فرهنگی نهاد‌های مذکور محسوب می‌شد، در ادامه سیر تطور فکری و نظری خود در آخرین دهه قرن چهاردهم هجری خورشیدی، مبدع نظریه عصر حیرت شد. به بیانی ساده، در چارچوب این نظریه بسیاری از باور‌ها و قرائت‌هایی که تشکیل حکومت دینی مبتنی بر آن‌ها، تبدیل به نوعی فریضه می‌شود به چالش کشیده شده و انسان ساکن در سرزمین‌های اسلامی از مقام یک مسلمان مامور به تکلیف به جایگاه یک شهروند صاحب حقوق و تکالیف ذیل قوانین مدنی منتقل می‌شود. نکته قابل توجه در ارائه نظریه عصر حیرت از سوی مهدی نصیری همین است که آن جوان مومن انقلابی دهه‌های شصت و هفتاد که به استناد درک آن روزش از دین و اقتضائات حکومت دینی قائل به تساهل و تسامح در قبال آنچه که از نظرش کژی فرهنگی محسوب می‌شد نبود بیش از ربع قرن بعد تبدیل به هدف تندترین نقد‌ها و حملات کسانی شده است که گویی آینه مقعری از نصیری آن روزگار به دست گرفته‌اند و در آن می‌نگرند.
بخش دوم گفتگو با مهدی نصیری در تنگنای دوازدهم علاوه بر کنکاش در دیدگاه‌های او در باب حکومت دینی در عصر حیرت مروری بر فراز و نشیب روابط سه دهه اخیر زندگی او با چهره‌های گوناگون فرهنگی و سیاسی و رسانه‌ای کشور از فرج سرکوهی تا حسین شریعتمداری و از مصطفی تاج‌زاده تا برخی سرداران سپاه است.
بخش دوم گفت‌وگوی مهدی نصیری در تنگاهی دوازدهم
مهدی نصیری در تنگنای دوازدهم پاسخگوی نگاه خود به حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری در سال هشتاد و هشت نیز بود.
قضاوت پیرامون دیدگاه‌ها و گفته‌های نصیری، مانند همه یازده مهمان پیشین تنگنا، بر عهده بینندگان و مخاطبان این برنامه است.
