تیتر امروز

حسین سلاح‌ورزی: امسال، شاهد ضعیف‌تر شدن حکومت و فقیرتر شدن جامعه خواهیم بود/ عده‌ای با بلاهت و به بهانه مسئله حجاب بر طبل تفرقه در کشور می‌کوبند/ تداوم دولت رئیسی، کشور را به جای قله، راهی قعر دره می‌کرد!
در گفت‌وگوی دیدارنیوز با رئیس پیشین اتاق بازرگانی ایران مطرح شد

حسین سلاح‌ورزی: امسال، شاهد ضعیف‌تر شدن حکومت و فقیرتر شدن جامعه خواهیم بود/ عده‌ای با بلاهت و به بهانه مسئله حجاب بر طبل تفرقه در کشور می‌کوبند/ تداوم دولت رئیسی، کشور را به جای قله، راهی قعر دره می‌کرد!

در شرایطی که وضعیت معیشت و اقتصاد مردم به شکل بغرنجی درآمده، شاهد بلاهت و حماقت عده‌ای هستیم که خود را همواره هسته سخت قدرت و صاحبان کشور دانسته و با دستاویز قراردادن مسائلی نظیر حجاب بر طبل...
حضور زنان در ورزشگاه؛ از مجادله تا مناقشه سیاسی
دیدار در برنامه کنکاش بررسی کرد

حضور زنان در ورزشگاه؛ از مجادله تا مناقشه سیاسی

کنکاش در یکی دیگر از برنامه‌های خود به سراغ موضوع حضور زنان در ورزشگاه‌ها رفت و این موضوع را با یک روزنامه‌نگار ورزشی و یک جامعه‌شناس و هر دو از جامعه زنان بررسی کرد.
نامه مستقیمم غیرمستقیم به دستت خواهد رسید
افاضات اضافه

نامه مستقیمم غیرمستقیم به دستت خواهد رسید

عوام‌الملک پس از نامه‌های متعدد به حضرت مسعود و عدم دریافت پاسخ، این بار مسیر جدیدی را امتحان کرده که کاملا جوابگو و موفق خواهد بود؛ او قرار است نامه‌های مستقیمش را به شکل غیرمستقیم بفرستد تا...

«سایه» هرگز غریب نبود

ابراهیم خدایار، رییس انجمن علمی نقد ادبی ایران، در پیامی درگذشت هوشنگ ابتهاج را تسلیت گفت و نوشت: «سایه» از آنجاکه وطنش زبان فارسی بود، هرگز غریب نبود.

کد خبر: ۱۳۵۳۰۰
۱۹:۵۱ - ۱۹ مرداد ۱۴۰۱

«سایه» هرگز غریب نبود

دیدارنیوز: ابراهیم خدایار با بیان اینکه چند نسل از مردمِ جهانِ فارسی‌زبان در سراسر دنیا، با شعر‌های آفتاب‌سیمایِ سایه، خاطره‌ها ساخته‌اند می‌گوید: سایه در غربت کوچ سفر بربست، اما از آنجاکه وطنش زبان فارسی بود، هرگز غریب نبود.

ابراهیم خدایار، رییس انجمن علمی نقد ادبی ایران، در پیامی درگذشت هوشنگ ابتهاج را تسلیت گفت.

در متن این پیام آمده است:

«هوشنگ ابتهاج (۱۴۰۱-۱۳۰۶)، شناسنامه غزل معاصر بود. وقتی کتاب شعر معاصر را ورق می‌زنی، چند نام در خیابان غزل خودنمایی بیشتری دارند. درست است که شهریار و حسین منزوی، و یکی‌دو نام دیگر، از نام‌های پرتکرارند، اما غزل سایه طعم‌وبوی دیگری دارد.

چند نسل از مردمِ جهانِ فارسی‌زبان در سراسر دنیا، با شعر‌های آفتاب‌سیمایِ سایه، خاطره‌ها ساخته‌اند و بی‌تردید در آینده نیز با آن چه لحظه‌های عاشقانه‌ای که نخواهند ساخت!

وقتی غزل سایه را می‌خوانی، مسافر دالان زمان می‌شوی و سرانجام در خانه سعدی و حافظ آرام می‌گیری، اما این ترانه‌ها بوی خوش سایه را دارند در سده چهاردهم شمسی و این هنر ابتهاج بود که در عین سعدیانه و حافظانه سرودن، فرزند زبان و زمان خود شد و به همین دلیل در خانه‌ی دل‌های مردمان فارسی‌زبان لانه کرد و نامور گشت.

سایه در غربت کوچ سفر بربست، اما از آنجاکه وطنش زبان فارسی بود، هرگز غریب نبود. فارسی‌زبانان تاجیکستان، ازبکستان، افغانستان و ساکنان افق‌های دورست شرق و غرب عالم سال‌های سال در سایه‌سار غزل‌های سایه خواهند آرمید و برای تفسیر آرزو‌های خود به دامن وی پناه خواهند برد.

سایه، آفتاب درخشان ادب معاصر فارسی بود. برای تلالو مرواید‌های این شاعر چیره‌دست، ترزبان و سپیدبخت زمانی را نمی‌توان تعیین کرد، او به سعدی و حافظ پیوست، هرچند همسایه ما بود.»

منبع: ایسنا
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
نظر:
بنر شرکت هفت الماس صفحات خبر
رپورتاژ تریبون صفحه داخلی